Σε πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε ότι γυναίκες με χρόνιο πόνο στον αυχένα, λόγω ύπαρξης μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης πόνου (trigger point) στον τραπεζοειδή μου, παρουσίασαν σημαντική μείωση του πόνου μετά από τέσσερις ισχαιμικές πιέσεις 30 δευτερολέπτων σε αυτό.

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί μεταξύ των θεραπευτών όσο αφορά την ποιότητα των χειρισμών που εφαρμόζουν, δηλαδή πόσο ήπιοι ή δυνατοί πρέπει να είναι για να αποδειχθούν αποτελεσματικοί. Το βσικό ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε στη πραγματικότητα για να «απελευθερώσουμε» την περιτονία και με ποιο κόστος! Υπάρχει μια πιο αποτελεσματική και λιγότερο τραυματική μέθοδος που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε;

Είναι σύνηθες, για τους θεραπευτές, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μυοσκελετικά προβλήματα, η ανάγκη να προσδιορίσουν αν πρόκειται για πρόβλημα των μαλακών μορίων ή αρθρικό, όποτε ανάλογα να σχεδιάσουν το κατάλληλο θεραπευτικό πρόγραμμα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αρθρικών περιορισμών οφείλονται κυρίως (ή καθ' ολοκληρίαν) σε αλλαγές των μαλακών μορίων. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις αρθρικών προβλημάτων που οφείλονται σε παθολογικές καταστάσεις, όπως η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, η μειωμένη κινητικότητα, εμπλέκει προσαρμογές, ανάλογα με τις αρθρικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί, στα τοπικά και κάποιες φορές σε απομακρυσμένα μαλακά μόρια.

Η πρώτη αναφορά στην διεθνή βιβλιογραφία της άποψης ότι οι μύες μπορεί να είναι η αιτία πόνου έγινε από την Dr Travell και τον D.G. Simons το 1983, εκφράζοντας μια ριζοσπαστική ιδέα για το Μυοσκελετικό Σύστημα.Πολλοί πίστευαν και μερικοί ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι η αλλαγές στην δομή του σώματος, όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις, η φλεγμονή κάποιου νεύρου, οι τραυματισμοί αρθρώσεων κ.α., είναι οι μοναδικές χειροπιαστές αιτίες πόνου.