Το σώμα έχει μια μοναδική ικανότητα, μετά από χειρουργική επέμβαση, τραυματισμό ή φλεγμονή σε ιστούς ή όργανα, την ενεργοποίηση της διαδικασίας της επούλωσης.
Η τεχνική της Μυοπεριτονιακής Απελευθέρωσης (Myofascial Release), για πρώτη φορά περιγράφεται από τον Andrew Taylor Still και τους μαθητές του. Είναι ένα σύστημα διάγνωσης και θεραπείας, που μέσω της συνεχής ανατροφοδότησης (feedback) της ψηλάφησης, επιτυγχάνει την απελευθέρωση των μυοπεριτονιακών ιστών (Fascia: The Tensional Network of the Human Body, 2012). Εφαρμόζεται με εξειδικευμένους αργούς και ήπιους χειρισμούς, συνεχούς πίεσης σε επώδυνες περιοχές ή περιοχές με δυσλειτουργία. Στόχος των χειρισμών είναι η διάταση, η αποκατάσταση της ελαστικότητας και η απελευθέρωση περιορισμών στην περιτονία.
Έχει γίνει πλέον σαφές ότι η περιτονία δεν είναι απλά ένα υλικό αναφοράς, με ελάχιστη λειτουργικότητα εκτός από τον προφανή υποστηρικτικό ρόλο της, αλλά μάλλον ένας διαδεδομένος, συνεκτικός, συνδετικός ιστός εμπλεκόμενος στενά σχεδόν σ’ όλες τις θεμελιώδεις διαδικασίες των δομών του σώματος, στη λειτουργικότητα και τον μεταβολισμό.
Σε τραυματισμό μαλακών μορίων, το σώμα αντιδρά με σχηματισμό ουλώδους ιστού. Με τον τρόπο αυτόν προσπαθεί να επανασυνδέσει τους τραυματισμένους ιστούς. Το κάνει όμως αδιακρίτως, ανεξάρτητα από το είδος του ιστού που επανασυνδέεται. Με τον τρόπο αυτό η περιοχή γίνεται ανελαστική ενώ μειώνεται και η αιματική ροή. Επίσης εάν τύχει να διέρχεται κάποιο νεύρο από αυτή τη περιοχή της περιτονία ή του σπλαχνικού ιστού παγιδεύεται ή έλκεται από τις προσφύσεις με αποτέλεσμα να εκπέμπει επώδυνα ερεθίσματα.