ΠΕΡΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...!

Το σύστημα υγείας, όπως όλοι ξέρουμε, είναι 'ιατροκεντρικό' και -είτε συμφωνούμε, είτε όχι- είμαστε υποχρεωμένοι να λειτουργήσουμε μέσα σ´ αυτό. Δεν είναι πρόθεσή μου να αμφισβητήσω την κατεύθυνση του συστήματος υγείας, αλλά την "...τρομοκρατία" που κρύβει μέσα του!

"...πιθανόν έχετε δισκοπάθεια..., αλλά προς Θεού μην σας ακουμπήσει φυσικοθεραπευτής, μπορεί να σας προκαλέσει μεγάλη ζημιά".

"...πρέπει να χειρουργηθείτε άμεσα... οδηγώντας το αυτοκίνητο σας, ενώ θα είστε σταματημένη στο φανάρι, περιμένοντας το πράσινο να ανάψει, θα 'σπάσει' ο δίσκος και θα μείνετε παράλυτη... Πρέπει να τον αντικαταστήσω με τιτάνιο".

Παίρνοντας αφορμές από την επαγγελματική μου καθημερινότητα θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά ακόμη παρόμοια, πραγματικά και, δυστυχώς, καθόλου φανταστικά περιστατικά. Τα έχω συνηθίσει πια, και με τον καιρό στο άκουσμά τους απλώς... χαμογελώ! Το τελευταίο, όμως, -που έγινε και η αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο- θεωρώ ότι ξεφεύγει από τα συνηθισμένα! Δεν μπορώ να χαμογελάσω και να κουνήσω συγκαταβατικά το κεφάλι μου. Έχω θυμώσει...

Ογκολογική ασθενής, χειρουργημένη με καρκίνο του μαστού, εμφάνισε λεμφοίδημα. Μια επιπλοκή, δηλαδή, της θεραπείας. Χωρίς ενημέρωση από τη θεραπευτική ομάδα για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματός της -κάτι πολύ συνηθισμένο- αναζήτησε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Ενημερώθηκε και αποφάσισε να ακολουθήσει ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης που της φάνηκε αξιόπιστο. Μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκε, σε μεγάλο στρατιωτικό νοσοκομείο, τον ιατρό ογκολόγο της -σημαντικό όνομα του χώρου κατά δική της ομολογία- ο οποίος βλέποντας το χέρι της με την περίδεση την ρώτησε τι κάνει. Εκείνη του περιέγραψε την θεραπεία που ακολουθεί, δηλαδή κυκλοφορητή άκρου, λεμφική παροχέτευση κατά DrVodder, παλμικά μαγνητικά πεδία και περίδεση του μέλους.

Ο ιατρός της "άστραψε και βρόντηξε".

"Με αυτά που σου κάνουν, κυρίως με τα μαγνητικά πεδία, και ένα καρκινικό κύτταρο να υπάρχει στο σώμα σου θα σου προκαλέσει μεταστατική επέκταση του καρκίνου... Να σταματήσεις αμέσως!"

Είναι περιττό να αναφέρω την αντίδραση της ασθενούς στο άκουσμα των λόγων του.

Ζούμε στην εποχή της "επί ενδείξεων βασιζομένης ιατρικής".

Πού τα βρήκε αυτά γραμμένα και τα λέει; Κυρίως, όμως, σε ποιον τα λέει!

Στο άρθρο της "Ψυχισμός της γυναίκας με καρκίνο μαστού" (physio.gr) η ψυχολόγος Ε. Τιγγινάγκα, MSc αναφέρει: "Όπως όλες οι ασθένειες, έτσι και η νόσος του καρκίνου του μαστού, έχει σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις για την ασθενή. Η συγκεκριμένη νόσος, ωστόσο, παρουσιάζει μερικές ιδιαιτερότητες αναφορικά με την ψυχοκοινωνική του διάσταση. Συγκεκριμένα, η γυναίκα με καρκίνο του μαστού δεν έρχεται μόνο αντιμέτωπη με ένα σοβαρό νόσημα, αλλά και με την πιθανή απώλεια ενός τμήματος του σώματός της. Τμήματος που συνδέεται με ιδιαίτερα σημαντικούς συμβολισμούς της ύπαρξής της, όπως είναι η μητρότητα και η ερωτική της υπόσταση. Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο καρκίνος του μαστού, αρκετά συχνά, εμφανίζεται σε ηλικία που και άλλοι παράγοντες (εμμηνόπαυση, φυσιολογική γήρανση κ.ά.) επιδρούν αρνητικά στην αυτοπεποίθηση, αλλά και την αίσθηση – αντίληψη που η ίδια η γυναίκα έχει για την θηλυκότητά της."

Ας επιστρέψουμε, όμως, στη στάση του ιατρού ογκολόγου. Εκτός από την συναισθηματική επιβάρυνση που της προκάλεσε, ας αναλύσουμε αν υπάρχει κάποια βάση στα λεγόμενα του!

Προφανώς θεωρεί ότι η αύξηση στην αιματική ή λεμφική κυκλοφορία είναι δυνατόν να προκαλέσει τα αρνητικά αποτελέσματα που αναφέρει. Πόσο ορθό είναι αυτό;

Την απάντηση μας την δίνει ο ιατρός Αλ. Αρδαβάνης, Παθολόγος Ογκολόγος, Διευθυντής της Α' Παθολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο "Ο Άγιος Σάββας" (αναδημοσίευση από την ομάδα «Φυσικοθεραπεία και Ογκολογία» στο facebook):

"Από τον 19ο αιώνα ο Paget έχει διατυπώσει την υπόθεση «seed and soil», δηλαδή «σπόρος και έδαφος», για την ερμηνεία της επιλεκτικής μεταστατικής επέκτασης του καρκίνου. Με άλλα λόγια η προτίμηση του σπόρου -εν προκειμένω του καρκινικού κυττάρου- για κάποια εδάφη, αλλά και η "υποδεκτικότητα" του εδάφους -δηλαδή του εκάστοτε ιστού ή οργάνου, στην περίπτωση μας- καθορίζουν τις μεταστατικές εντοπίσεις. Έκτοτε, η υπόθεση αυτή έχει πολλαπλά επιβεβαιωθεί τόσο σε κλινικό επίπεδο, όσο και μέσω της βασικής έρευνας και της παθοφυσιολογίας. Είναι γνωστό για παράδειγμα ότι τα επιθηλιακά νεοπλάσματα -οι καρκίνοι δηλαδή- μεθίστανται κυρίως λεμφογενώς και έμμεσα, αλλά και αιματογενώς• ενώ τα περισσότερα μεσεγχυματογενή νεοπλάσματα -τα σαρκώματα- σχεδόν αποκλειστικά αιματογενώς. Έτσι, τα όργανα τα οποία αποικίζονται από τα κακοήθη κύτταρα "επιλέγονται" κατά μια τυχαία διαδικασία, σαφώς επηρεαζόμενη από τον συνδυασμό ανατομικής εγγύτητας και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, όπως ειδικά ένζυμα κλπ. των κακοηθών κυττάρων και του υποδεκτικού οργάνου-ξενιστή. Τονίζεται ότι είσοδος καρκινικών κυττάρων στην λεμφική ή αιματική κυκλοφορία δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ολοκλήρωση του "ταξιδιού" στο όργανο-στόχο, ούτε επιτυχή εγκατάσταση και ανάπτυξη αποικίας-μετάστασης σε αυτόν, καθώς τα νεοπλασματικά κύτταρα κατά τη διαδρομή τους από τη στιγμή της αποκόλλησής τους από τον μητρικό όγκο μέσα στο αφιλόξενο χάος του οργανισμού, στη μεγάλη πλειονότητά τους καταστρέφονται από τους αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Εντούτοις, είναι αλήθεια ότι αδέξιοι χειρουργικοί χειρισμοί κατά την αφαίρεση ενός όγκου μπορεί να οδηγήσουν σε διασπορά της νόσου, ιδιαίτερα σε κοιλότητες όπως το περιτόναιο ή ο υπεζωκότας ενώ έχουν περιγραφεί περιπτώσεις αποικισμού περιοχών τραυματισμού όπως στα σημεία εκκενωτικής παρακέντησης ασκιτικού ή πλευριτικού υγρού. Ωστόσο, τα τελευταία δεν αποτελούν μείζονα προβλήματα στην εξέλιξη του καρκίνου και της θεραπείας του. Αντίθετα, η απευθείας μάλαξη που συνοδεύει την ψηλάφηση ενός καρκίνου του μαστού ή ενός ενδοκοιλιακού νεοπλάσματος δεν έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν κλινικά σημαντική διασπορά καρκινικών κυττάρων.
Σχηματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι "ο καρκίνος φεύγει και δίνει μεταστάσεις όταν έχει έρθει η στιγμή που εκείνος μπορεί, ενώ το σώμα -για διάφορους λόγους- δε μπορεί να τις αποτρέψει".

Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει καμία πειστική επιστημονική τεκμηρίωση, πόσο μάλλον υπόνοια, ότι θεραπευτικοί χειρισμοί του τύπου της μάλαξης, της λεμφικής παροχέτευσης, της ρεφλεξολογίας και άλλων συναφών μπορούν να προκαλέσουν διασπορά της νόσου και μεταστάσεις."

Μια πολύ συχνή οδηγία προς τους ογκολογικούς ασθενείς, όταν δεν υπάρχει αντένδειξη (κίνδυνος κατάγματος κ.α.), είναι να ασκούνται, ώστε να διατηρήσουν ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικής ανεξαρτησίας. Η άσκηση, ως γνωστόν, αυξάνει την αιματική κυκλοφορία, οπότε αν ήταν αληθές πως η αυξημένη αιματική ή λεμφική κυκλοφορία είναι η μόνη αιτία μετάστασης, τότε η άσκηση ή το ζεστό μπάνιο θα αποτελούσαν μεγαλύτερο κίνδυνο από ό,τι η μάλαξη, καθώς προκαλούν σαφώς μεγαλύτερη υπεραιμία.

Σύμφωνα με την American Cancer Society "...ενώ η μάλαξη εμφανίζεται ως πολλά υποσχόμενη για την διαχείριση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ζωής των ασθενών, οι μέχρι σήμερα διαθέσιμες επιστημονικές ενδείξεις δεν υποστηρίζουν τις απόψεις ότι η μάλαξη επιβραδύνει, ή αναχαιτίζει, ή εξαπλώνει τον καρκίνο".

Η πρόκληση μετάστασης είναι σαφώς μια περισσότερο πολύπλοκη διαδικασία.

Μήπως, όμως, τα παλμικά μαγνητικά πεδία μπορεί να προκαλέσουν μετάσταση;

Ποια είναι η δράση των παλμικών μαγνητικών πεδίων; Τα παλμικά μαγνητικά πεδία διεισδύουν στο σώμα ομοιόμορφα, ανεπηρέαστα και επιδρούν στην ενδοκυτταρική κίνηση των ιόντων, αυξάνουν δηλαδή τη διαπερατότητα της κυτταρικής μεμβράνης. Αποτέλεσμα αυτού είναι η ελάττωση του οιδήματος και του πόνου, η γρήγορη απομάκρυνση των προϊόντων του μεταβολισμού και η αύξηση της παροχής οξυγόνου στη περιοχή.

Στο άρθρο "Θεραπευτική δράση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στην κακοήθεια", του Δρ. Αγγέλου Μ. Ευαγγέλου, Καθηγητή Φυσιολογίας, Επίτιμου Μέλους Κωνσταντίνειου Ερευνητικού Κέντρου, μεταξύ άλλων αναφέρει: ...η έκθεση κακοήθων κυττάρων και πειραματόζωων με όγκους σε συντονισμένα, χαμηλής έντασης και ραδιοφωνικής συχνότητας πεδία μπορεί να οδηγήσει τα κακοήθη κύτταρα σε απόπτωση ή θάνατο και τους όγκους σε υποστροφή...".Kαι συνεχίζει: "...θεωρώ ότι πρέπει να κλείσω αυτή τη σύντομη περιγραφή του θέματος με την κατάληξη των Johnson MT και συνεργατών, στο άρθρο τους με τίτλο «Noninvasive treatment using electromagnetic fields: current and emerging therapeutic potentials» Bιol Sci Ind, 2004 (Indiana University USA): «Η ηλεκτρομαγνητική αγωγή (ΕΜF Treatment) για τη θεραπεία του πόνου, του καρκίνου, της επιληψίας, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και των φλεγμονωδών παθήσεων βρίσκεται υπό συνεχή έρευνα. Η μακροπρόθεσμη επιτυχία αυτής της νέας επιστημονικής προσέγγισης είναι ακόμη άγνωστη. Αισιοδοξούμε ότι η ηλεκτρομαγνητική αγωγή έχει τη δύναμη να επιφέρει επαναστατικές μεταβολές στην ιατρική πρακτική, που μέχρι τώρα δυναστεύεται από τη φαρμακοθεραπεία και τις χειρουργικές επεμβάσεις. Νέα θεραπευτικά εργαλεία που αναπτύσσονται και θα αναπτυχθούν στο μέλλον, παρέχουν δυνατότητες μη επεμβατικών θεραπειών, με χαμηλό βαθμό κινδύνου και χωρίς προβλήματα φαρμακευτικών παρενεργειών και αλληλεπιδράσεων". ( ΠΗΓΗ: www.konstantinioncenter.org)

Σε δημοσιευμένες μελέτες αναφέρεται μείωση του Λεμφοιδήματος από 20% έως 56% με τη χρήση των παλμικών μαγνητικών πεδινών, ενδεικτικά αναφέρω:

1) Handbook of Biological Effects of Electromagnetic Fields, 3rd Edition. Barnes F, Greenebaum B, eds, CRC Press, 2006, in press MECHANISMS AND THERAPEUTIC APPLICATIONS OF TIME-VARYING AND STATIC MAGNETIC FIELDS, Arthur A. Pilla – Department of Biomedical Engineering, Columbia University, New York, NY 10032 Department of Orthopedics, Mount Sinai School of Medicine, New York, NY 10029
2) Evidence-Based Use of Pulse Electromagnetic Field Therapy in Clinical Plastic Surgery, Berish Strauch, MD; Charles Herman, MD; Richard Dabb, MD; Louis J. Ignarro, PhD; and Arthur A. Pilla, PhD
3) Treatment of peripheral lymphedema by concomitant application of Magnetic Fields, Vibration and Hyperthermia: A preliminary report, M. Ohkuma, Department of Dermatology, University Hospital Sakai, Kinki University School of Medicine, Sakai, Osaka, Japan (Lymphology 35 (2002) 87-90.

Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι σε καμία περίπτωση δεν ενοχοποιούνται τα παλμικά μαγνητικά πεδία για διασπορά του καρκίνου, αντίθετα υπάρχουν ενθαρρυντικές ενδείξεις ότι ενδεχομένως να είναι το μέλλον στη θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου.

Τι μένει, λοιπόν, από αυτή την ιστορία;

• Μια απελπισμένη ασθενής με Λεμφοίδημα, που προοδευτικά θα επιδεινώνεται επηρεάζοντας αρνητικά την ποιότητα της ζωής της, βάζοντας την ακόμη σε κίνδυνο -πάντα υπάρχει ο κίνδυνος σε Λεμφοίδημα 3ου βαθμού, ανάπτυξης σαρκωμάτων και παράλυσης του άκρο- η οποία για οτιδήποτε της συμβεί στο μέλλον θα ενοχοποιεί τις τρεις συνεδρίες στις οποίες υπεβλήθη για την αντιμετώπιση του Λεμφοιδήματος.
• Ένας θυμωμένος θεραπευτής, η αξιοπιστία του οποίου αμφισβητήθηκε χωρίς να μάθει το όνομα του ιατρού που το έκανε. Αυτό γιατί η ίδια η ασθενής και το περιβάλλον της αρνήθηκαν να κατονομάσουν τον ιατρό, προστατεύοντας τον από την πιθανή αντίδραση του θιγόμενου θεραπευτή.
• Ένας ιατρός «σημαντικό όνομα στον χώρο», που θα συνεχίζει με αλαζονικό τρόπο, απαίδευτος, να τρομοκρατεί!

Καλή τύχη,λοιπόν,σε όλους!

Βιβλιογραφία

1. Cohen S & Popp FA (2003): Biophoton emission of human body. In J ExpBiol 41:440-45.

2. Edler PC et al (1995): Non-molecular Information Transfer from Thyroxin to Frogs with regard to homeopathetic toxicology. Vet Human Toxicol 37(3):259-60.

3. Evangelou A Karkabounas S (2010): Restoration in tolerance to heat shock of knock down to HSP70 Hela cells, after exposure to electromagnetic signals of HSP70. Gen PhysiolBiophys (submitted)

4. KarkabounasS, and Evangelou A (2005): Electromagnetic (EMG) Signals of Nerve Growth factor (NGF) may induce differentiation of rat pheochromocytoma cells (PC12). XXXIII Meeting of the Intern Soc for Oncodevelopmental Biology & Medicine (ISOMB), Abstr Book 12, Rhodes, 2005

5. Karkabounas S and EvangelouA(2006): Effects of low intensity static electromagnetic radio-frequency fields on leiomyosarcoma and smooth muscle cell lines. Hell J Nucl Med 9(3):167-172

6. NiemzowRC(1987): Use of transmembrane potentials in the identification of tumour cells. Cancer Surveys 6(2): 269-283

7. Stern RG et al (1999): Carcinogenesis and the plasma membrane. Med Hypothesis 65(2):367-372

8. Thomas Y et al (2000): Activation of Ηuman Neutrophils by Εelectronically Τtransmitted Phorbol-Myristate Acetate. Med Hypothesis 54(1): 33-39,2000.

9. Verginadis I, Simos Y, Karkabounas S, Evangelou A (2009): Analgesic effects exerted by exposure of Wistar rats to the NMR spectrum of morphine.International Symposium of WIP "Algos" 18-21/08/09 Greece. (Oral Award)

10. Zadhin M (2001): Review of the Russian Literature on Biological Action of DC and Low –Frequency AC Magnetic Fields. Bioelectromagnetics 22:27-451

11.." Breastcancer.org (http://www.breastcancer.org/.../ask_expert/2005_03/question_13)

12. American Cancer Society (http://www.cancer.org/.../manualhealingandphysicaltou.../massage)

13. ." William C. Handley Jr., LMT, Oncology Massage Therapist (http://www.massagetoday.com/mpacms/mt/article.php?id=13542)

14. Tracy Walton via this article:http://thrivingsurvival.com/.../doesnt-massage-spread-cancer.../