Σε διαταραχές όπως για παράδειγμα η Κήλη του Μεσοσπονδυλίου Δίσκου, το Σύνδρομο του Απιοειδή μυ, ή το σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου, ο νευρικός ιστός είναι σε ιδιαίτερο κίνδυνο για ισχαιμική βλάβη. Συμπίεση ή παγίδευση νεύρου με την ενδεχόμενη απώλεια της παροχής αίματος, οδηγεί σε χαρακτηριστικές αλλαγές στο ίδιο το νεύρο. Το χρονικό διάστημα που ένας ιστός μπορεί να επιβιώσει με στέρηση οξυγόνου ποικίλλει, αλλά τελικά όλοι οι ισχαιμικοί ιστοί νεκρώνονται.
Η αποκατάσταση της παροχής οξυγόνου θα ελαχιστοποιήσει τη ζημιά, αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Το χρονοδιάγραμμα ξεκινά γενικά με υπο-περινεύριο οίδημα, που ακολουθείται από πάχυνση του περινεύριου, πάχυνση του επινεύριου και του ενδονεύριου, λέπτυνση της περιφερικής μυελίνης και τελικά καθώς το νεύρο καταρρέει έρχεται η αξονική εκφύλιση.
Η σπουδαιότητα των αγγείων στα νεύρα έχει διαπιστωθεί από τον 17ο αιώνα. Το 1942 ο W.E. Adams περιέγραψε την τοπογραφία των ενδονεύριων αγγείων. Ο J.T. Roberts και οι συνεργάτες του (1950) μελέτησαν τα ενδονεύρια αγγεία σε βάτραχο, σε κουνέλι και σε μικρά θηλαστικά. Η αγγειακή παροχή στα περιφερικά νεύρα προέρχεται από τις παρακείμενες μεγάλες αρτηρίες και φλέβες, καθώς και από μικρότερα παρακείμενα μυϊκά και περιοστικά αγγεία (A. Shores 1990).
Η κυκλοφορία του αίματος στα περιφερικά νεύρα διακρίνεται σε εξωτερική και σε εσωτερική. Εξωτερική είναι εκείνη στην οποία το αίμα φέρεται διαμέσου των τριχοειδών αγγείων του επινευρίου, ενώ ως εσωτερική εκείνη στην οποία το αίμα φέρεται διαμέσου των τριχοειδών και άλλων μικροαγγείων του ενδονευρίου.
Οι ασυμμετρίες μπορεί να αποτελούν αιτία πόνου και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η εξισορρόπηση του σώματος με την ελαχιστοποίηση των ασυμμετριών θα βελτιστοποιήσει τη μηχανική του σώματός, ενώ μπορεί να αποτρέψει σοβαρά προβλήματα πόνου στην πορεία.
Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει το βρέφος να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.
Ο στόχος αυτής της τεχνικής είναι η πρόκληση χαλάρωσης ενός μυός ή μιας μυϊκής ομάδας, η υπερτονία της οποίας θεωρείται ότι είναι η πηγή του πόνου ή/και της απώλειας κινητικότητας σε ένα μέρος του σώματος ή/και σε μια άρθρωση.
Ο πόνος, ως σύμπτωμα, μπορεί να αποδειχτεί ένας δύσκολος γρίφος τόσο για τον ασθενή, όσο και για τον θεραπευτή. Η απάντηση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν καλύτερη ευθυγράμμιση του σκελετού. Δηλαδή να ισορροπήσει, μέσω ήπιας κινητοποίησης, το κεφάλι στον αυχένα και η λεκάνη με τα πόδια.
Χειρισμοί πίεσης πέντε γραμμαρίων ή λιγότερο συνδέουν τον θεραπευτή με το σύστημα της περιτονίας και μέσω αυτής με κάθε τμήμα του σώματος, καταπολεμώντας συμπτώματα ασθενειών μερικά εκ των οποίων είναι χρόνια.
Τεχνικές χειροθεραπείας και άσκηση με βαθύ κάθισμα δύνανται να μειώσουν τις μυϊκές ανισορροπίες που σχετίζονται με τον πόνο στη μέση.
Η Κρανιοϊερή θεραπεία χρησιμοποιεί ένα διευρυμένο Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο για την υγεία και την ασθένεια, με στόχο την ενδυνάμωση της ικανότητας του ασθενή στην ίαση.
Η συντηρητική διαχείριση του πόνου στη μέση με τεχνικές σπονδυλικής ανάταξης και κινητοποίησης, συμπληρωματικά της ιατρικής θεραπείας, βελτιώνει την λειτουργική ικανότητα, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της.
Πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι αναρριχητές βράχου εμφανίζουν υψηλό ποσοστό αρθρίτιδας στον ώμο.
Ατλαντο-ινιακή ένωση:
μια αμφίδρομη σχέση
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 69 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ