Η ενυδάτωση, δεν είναι μια απλή έννοια. Είναι η βάση της διατροφής, το θεμέλιο της υγείας. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς τροφή περισσότερες ημέρες από ότι χωρίς πόσιμο νερό. Αυτό από μόνο του δείχνει την ζωτική αξία της ενυδάτωσης για την υγεία και όλες τις σωματικές λειτουργίες.
Η ενυδάτωση, δεν είναι μια απλή έννοια. Είναι η βάση της διατροφής, το θεμέλιο της υγείας. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς τροφή περισσότερες ημέρες από ότι χωρίς πόσιμο νερό. Αυτό από μόνο του δείχνει την ζωτική αξία της ενυδάτωσης για την υγεία και όλες τις σωματικές λειτουργίες.
Η ενυδάτωση είναι ζωτικής σημασίας. Βοηθάει στην πέψη των τροφών για να προσλάβει το σώμα τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Συμβάλλει στον όγκο του αίματος που απαιτείται για τη μεταφορά, αυτών των θρεπτικών ουσιών μαζί με οξυγόνο σε όλα τα μέρη του σώματος μας, αλλά και στην αποβολή των προϊόντων του μεταβολισμού.
Επίσης, χρειαζόμαστε την κατάλληλη ενυδάτωση για να ρυθμιστεί η θερμοκρασία του σώματος, που είναι απαραίτητη στις δραστηριότητες μας.
Το αίσθημα της δίψας, το ξηρό δέρμα ή τα στεγνά χείλη, είναι κλασσικά σημάδια για να πιούμε νερό. Μέχρι να βιώσουμε την αίσθηση της δίψας, έχουμε ήδη χάσει ένα σημαντικό ποσοστό ενυδάτωσης.
Σε προχωρημένη αφυδάτωση, ο άνθρωπος αισθάνεται μια αόριστη δυσφορία και χάνει την όρεξη του ή μπορεί να προκληθεί ναυτία. Αν δεν δώσει σημασία σε αυτά τα συμπτώματα τότε οι δραστηριότητες του γίνονται πιο δύσκολες και χάνει τη συγκέντρωση του. Το μυϊκό σύστημα υπολειτουργεί. Προκαλούνται κράμπες και αίσθημα κόπωσης. Αυτό συμβαίνει γιατί με το νερό, μεταφέρονται όλες οι βιταμίνες, τα μέταλλά και τα θρεπτικά συστατικά στο σώμα.
Η ενυδάτωση είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την περιτονία. Το σύστημα της περιτονίας, είναι το μοναδικό σύστημα που συνδέεται με κάθε άλλο σύστημα του σώματος. Επιπλέον, είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος - το μοναδικό σύστημα που αγγίζει κάθε άλλο σύστημα. Όταν η περιτονία είναι καλά ενυδατωμένη, φαίνεται υπό μεγέθυνση σαν ένας υγρός ιστός αράχνης. Τότε «στάζει» το διάμεσο υγρό (το κύριο συστατικό του εξωκυτταρικού υγρού που περιβάλλει τα κύτταρα). Η περιτονία είναι ένας από τους ιστούς που χάνει την ενυδάτωση της γρηγορότερα από άλλους.
Όταν η περιτονία χάσει την ενυδάτωση της, τότε το σώμα χάνει την ελαστικότητα του. Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν αυτήν την έλλειψη ενυδάτωσης της περιτονίας ως δυσκαμψία ή ανάγκη διάτασης και κίνησης.
Τα κύρια συμπτώματα της αφυδάτωσης είναι: αίσθημα δυσφορίας, κόπωση, απώλεια όρεξης, ναυτία και δυσκαμψία. Η αφυδάτωση εκτός των σωματικών συμπτωμάτων επηρεάζει τον πάσχοντα και συναισθηματικά, καθώς του προκαλεί εξάντληση ή δυσαρέσκεια στην εργασία του. Σε προχωρημένη αφυδάτωση υπάρχει η αίσθηση της ζάλης και δεν ρυθμίζεται η θερμοκρασία του σώματος. Τότε απαιτείται η ιατρική παρέμβαση.
Τα σημάδια αφυδάτωσης είναι ορατά στα ούρα σας. Τα σκούρα και με έντονη μυρωδιά ούρα είναι σαφές σημάδι ότι χρειάζεστε περισσότερα υγρά.
Οι γενικές συστάσεις ενυδάτωσης είναι επτά έως εννέα ποτήρια νερό την ημέρα για τις γυναίκες, ενώ για τους άνδρες είναι έντεκα έως δέκα τρία ποτήρια. Αλλά ο καθοριστικός παράγοντας για την σωστή ενυδάτωση σχετίζεται με τον μεταβολικό ρυθμό και τις θερμιδικές ανάγκες του ατόμου. Για παράδειγμα εάν κάποιος εργάζεται αρκετές ώρες σε θερμό περιβάλλον ή αθλείται, τότε χρειάζεται περισσότερη ενυδάτωση ή επιπλέον ηλεκτρολύτες.
• Παιδιά: Συχνά είναι πολύ απασχολημένα για να αναγνωρίσουν τα σημάδια της δίψας
• Έγκυος και Θηλάζουσα γυναίκα: Η ενυδάτωση είναι κρίσιμη για το μωρό και το μητρικό γάλα
• Ηλικιωμένοι: Συχνά δεν πίνουν αρκετό νερό
• Αθλητές: Χρειάζονται τακτικά ενυδάτωση και ηλεκτρολύτες, λόγω των απωλειών από τον ιδρώτα
Η καλή ενυδάτωση είναι κρίσιμη για την υγεία και την αποδοτική σωματική λειτουργία. Επίσης διατηρεί σε υψηλά βαθμό το επίπεδο συγκέντρωσης. Η καλύτερη συμβουλή είναι να έχετε ένα μπουκάλι νερό κοντά σας για την αποτελεσματική ενυδάτωση σας.
Πηγές
Τα τελευταία χρόνια, λόγω των αυξανόμενων ενδείξεων για την αποτελεσματικότητα της στη μείωση του πόνου, της αναπηρίας, την αποφυγή της φοβίας και της καταστροφολογίας (αντίληψης ότι θα συμβεί το χειρότερο εξαιτίας του πόνου), υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση στη Νευροεπιστήμη του Πόνου (Pain Neuroscience Education - PNE). Διδάσκει τους ασθενείς, ιδιαίτερα εκείνους με χρόνιο πόνο, την βιολογία και τη φυσιολογία της εμπειρίας του πόνου, συμπεριλαμβανομένων διεργασιών όπως η κεντρική ευαισθητοποίηση, η περιφερική ευαισθητοποίηση, η αλλοδυνία και η νευροπλαστικότητα.
Με πρώτη ματιά, αυτό το νευροβιολογικό μοντέλο δεν συμβαδίζει με το παραδοσιακό Βιοϊατρικό μοντέλο που χρησιμοποιούμε στην Χειροθεραπεία (Manual Therapy). Παραδοσιακά το Βιοϊατρικό μοντέλο εστιάζει στην ανατομία, την παθολογοανατομία και την εμβιομηχανική. Η αποτελεσματικότητα του όμως είναι περιορισμένη, κυρίως λόγω της αδυναμίας του να βοηθήσει τους ασθενείς να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις χρόνιου πόνου, ώστε να αποφύγουν τη φοβία και την καταστροφολογία.
Αυτή η αντίθεση μεταξύ της Χειροθεραπείας και της Νευροεπιστήμης του Πόνου, έχει φαινομενικά πολώσει τους οπαδούς της καθεμιάς προσέγγισης, με την μία να αντιλαμβάνεται την προσέγγιση ως προσέγγιση με χειρισμούς “hands-on” και την άλλη ως προσέγγιση χωρίς χειρισμούς “hands-off’. Αυτή η αντίληψη είναι τελείως λανθασμένη. Η ενδεδειγμένη αντίληψη περιλαμβάνει τη σύνθεση των δυο.
Ο πρωταρχικός τρόπος για να αντιληφθούμε το σώμα μας στο περιβάλλον είναι μέσω της αίσθησης της αφής, αρχής γενομένης από το άγγιγμα της μαμάς και του μωρού. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Boehme και τους συναδέλφους του, ορισμένες μορφές αφής μπορεί να έχουν πιο ισχυρό αντίκτυπο από άλλες (1). Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, επειδή ο εγκέφαλος προσπαθεί να προβλέψει τις αισθητηριακές συνέπειες κάθε πράξης, αποδίδει λιγότερη σημασία στο αυτό-άγγιγμα αφού τα ερεθίσματα αυτά είναι αναμενόμενα. Δηλαδή, ο εγκέφαλος δίνει μεγαλύτερη προσοχή στο άγγιγμα από κάποιον άλλο (πρωτότυπο ερέθισμα – novel stimuli)αφού δεν είναι σε θέση να προβλέψει το αποτέλεσμα. Αν προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το νέο άγγιγμα κατά τη διάρκεια μιας θεραπευτικής συνεδρίας, με τον ασθενή ενεργά εμπλεκόμενο, ενισχύει την αισθητική επιρροή, που οδηγεί σε αυξημένη διέγερση του νευρικού συστήματος και μεγαλύτερο θεραπευτικό αντίκτυπο.
Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών, της θερμοκρασίας του σώματος, της οξύτητας-αλκαλικότητας (pH), της αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων ορισμένων θρεπτικών συστατικών, με στόχο να διατηρούνται οι ιστοί μας οξυγονωμένοι και τα κύτταρα μας με καλή θρέψη. Για να διατηρήσουμε αυτή τη σταθερή κατάσταση, το σώμα μας εκκρίνει ορμόνες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη. Η αδρεναλίνη αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και τα αποθέματα ενέργειας. Η κορτιζόλη αυξάνει τη γλυκόζη στην κυκλοφορία του αίματος και έχει πολλές ευεργετικές επιδράσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα και μεταξύ άλλων οργάνων στον εγκέφαλο. Η κορτιζόλη δεν έχει καλή φήμη, αλλά σε καταστάσεις «μάχης-φυγής», η κορτιζόλη μετριάζει τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, καταστέλλει το πεπτικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα επικοινωνεί με περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη γνωστική λειτουργία, τη διάθεση, τα κίνητρα και τον φόβο.
Οι βιοχημικοί μεσολαβητές όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη μας βοηθούν να προσαρμοστούμε, αρκεί να είναι ενεργοποιημένοι, όταν τους χρειαζόμαστε, με ισορροπημένο τρόπο και μετά να απενεργοποιούνται όταν τελειώσει η πρόκληση. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, αυτές οι «ορμόνες του στρες» μπορούν να προκαλέσουν δυσμενείς αλλαγές στον εγκέφαλο και το σώμα, π.χ. υψηλή ή χαμηλή αρτηριακή πίεση, συσσώρευση κοιλιακού λίπους κ.λπ. Όταν υπάρχει ανισορροπία στους βιοχημικούς μεσολαβητές, τότε χρησιμοποιούμε τον όρο αλλοστατικό φορτίο. Αν αυτό συνεχιστεί τότε έχουμε αλλοστατική υπερφόρτωση, όπως συμβαίνει στο τοξικό στρες.
Καθώς η νευροχημική ισορροπία που έχουν εξελιχθεί εδώ και χιλιετίες διαταράσσεται από τη σημερινή σύγχρονη ζωή, οι άνθρωποι γίνονται πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη, το άγχος και τον πόνο.
Το ακρωνύμιο DOSE (Ντοπαμίνη, Οκυτωκίνη, Σεροτονίνη και Ενδορφίνες) χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ορμονική τετράδα που είναι υπεύθυνη για να νιώθουμε καλά, και παρόλο που υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διεγείρουμε την έκκρισή τους, θα επικεντρωθούμε σε αυτούς που μπορούμε να πετύχουμε με τα χέρια μας.
Στους ασθενείς αρέσει να θέτουν και να επιτυγχάνουν θεραπευτικούς στόχους, όπως την ελευθερία στη κίνηση, στη βελτίωση της στάσης και την ενίσχυση της απόδοσης με λιγότερο πόνο. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατανόηση μας όσο αφορά τη δράση της ντοπαμίνης -την ορμόνη της ευτυχίας- για να τους ενισχύσουμε αυτή την επιθυμία. Αρχικά βάζουμε μικρούς ρεαλιστικούς θεραπευτικούς στόχους, ώστε ο εγκέφαλος του ασθενή να «γιορτάζει» κάθε φορά που επιτυγχάνει τον στόχο του και στη συνέχεια προχωράμε στον επόμενο. Η ορμόνη της ανταμοιβής και της ευχαρίστησης θα του δώσει ώθηση πριν καν ξεκινήσει η συνεδρία της Χειροθεραπείας.
Το φιλικό, ασφαλές και ταυτιζόμενο συναισθηματικά περιβάλλον, ενισχύει τη δημιουργία κοινωνικών δεσμών που ενεργοποιεί τη ροή της ωκυτοκίνης στον ασθενή. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι η διαπροσωπική αφή όχι μόνο διεγείρει την απελευθέρωση της οκυτωκίνης, αλλά μειώνει επίσης το καρδιαγγειακό στρες και ενισχύει την ανοσολογική λειτουργία (2).
Ο πιο αποτελεσματικός και φυσικός τρόπος για την ενίσχυση της έκκρισης σεροτονίνης είναι μέσω της άσκησης, της βιοκοινωνικής σύνδεσης και της αποτελεσματικής Χειροθεραπείας. Μην εκπλαγείτε αν ο ασθενής σας κοιμηθεί στο εξεταστικό τραπέζι κατά τη διάρκεια των χειρισμών, καθώς η έκκριση σεροτονίνης είναι ένα βασικό συστατικό του ύπνου. Παράλληλα με την Χειροθεραπεία, για την έκκριση σεροτονίνης ρόλο παίζει ο σεβασμός και προσοχή που δίνεται στον ασθενή από την πρώτη επαφή.
Οι ενδορφίνες απελευθερώνονται από το νευρικό σύστημα ως απάντηση σε αγχωτικές καταστάσεις, απειλή ή πόνο. Προσωρινά αντιμετωπίζουν τον πόνο με τον ίδιο τρόπο όπως η φαρμακευτική αγωγή (π.χ. μορφίνη, κωδεΐνη). Σε συνδυασμό με τη σεροτονίνη βοηθούν την ανακούφιση του άγχους και της κατάθλιψης. Σύμφωνα με τους ερευνητές η αργή, παρατεταμένη εν τω βάθει εργασία στους ιστούς διεγείρει την απελευθέρωση ενδορφινών ανακουφίζοντας τον πόνο. Σε βάθος χρόνου, με την πρόοδο των συνεδριών αυξάνεται η εμπιστοσύνη στη θεραπευτική παρέμβαση.
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Καθώς ο θεραπευτικός στόχος μας είναι η ισορροπία, η χαλάρωση και η επούλωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις τεχνικές μας για να δώσουμε ώθηση σε αυτές τις βασικές ορμόνες της ευτυχίας, ενισχύοντας παράλληλα την εκπαίδευση των ασθενών στη νευροεπιστήμη του πόνου.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.
Ο πόνος στην μέση είναι ένα πρόβλημα που αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο. Σύμφωνα με το National Center for Health Statistics (U.S.A.), περίπου ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρει ότι τον προηγούμενο μήνα είχε κρίση πόνου στη μέση που διήρκησε τουλάχιστον μια ημέρα, ενώ το 25% των ενηλίκων που ερωτήθηκαν ανάφεραν ότι τους προηγούμενους τρεις μήνες είχαν παρουσιάσει πόνο στη μέση.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 118 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ