Οι ορμόνες ενδεχομένως να είναι υπεύθυνες για την υψηλότερη συχνότητα της ημικρανίας στις γυναίκες. Οι ορμόνες είναι χημικά μόρια που δρουν ως μηνύματα για το συντονισμό της βιοχημικής δραστηριότητας των κυττάρων και των πολυκυτταρικών οργανισμών.
Οι ορμόνες:
Σύμφωνα με την παρακάτω μελέτη, τα διαφορετικά επίπεδα των ορμονών του φύλου, ενδεχομένως εξηγούν γιατί οι γυναίκες εμφανίζουν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης ημικρανίας σε σχέση με τους άνδρες.
Maite Artero-Morales, Sara González-Rodríguez, Antonio Ferrer-Montiel. TRP Channels as Potential Targets for Sex-Related Differences in Migraine Pain. Frontiers in Molecular Biosciences, 2018; 5 DOI: 10.3389/fmolb.2018.00073
Οι ορμόνες του φύλου, επηρεάζουν τους κυτταρικούς μηχανισμούς που ελέγχουν την αντίσταση στη πυροδότηση της ημικρανίας, προσφέροντας μια πιθανή οδό για περισσότερο εξατομικευμένες θεραπείες.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Molecular Biosciences, ισχυρίζεται ότι οι ορμόνες του φύλου, επηρεάζουν τα κύτταρα γύρω από το τρίδυμο νεύρο και τα σχετιζόμενα αιμοφόρα αγγεία στο κεφάλι. Τα οιστρογόνα –που βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας- φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την ευαισθητοποίηση αυτών των κυττάρων που πυροδοτούν την ημικρανία.
«Μπορούμε να παρατηρήσουμε σημαντικές διαφορές, στο πειραματικό μας μοντέλο για την ημικρανία, μεταξύ ανδρών και γυναικών και προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους μοριακούς συσχετισμούς που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις διαφορές», εξηγεί ο καθηγητής Antonio Ferrer-Montiel από το Πανεπιστήμιο Miguel Hernández της Ισπανίας.
«Παρόλο που πρόκειται για μια περίπλοκη διαδικασία, πιστεύουμε ότι οι αλλαγές στις οποίες υπόκειται το τριδυμοαγγειακό σύστημα, από τις ορμόνες του φύλου, διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο που δεν έχει γίνει πλήρως αντιληπτός».
Ο Ferrer-Montiel και η ομάδα του, έκαναν ανασκόπηση δεκαετιών στη βιβλιογραφία για τον ρόλο των ορμονών του φύλου, την ευαισθησία στην ημικρανία και στην αντίδραση των κυττάρων στην πυροδότηση της ημικρανίας, για να προσδιορίσουν τον ρόλο συγκεκριμένων ορμονών. Μερικές ορμόνες φαίνεται να προστατεύουν από την ημικρανία, όπως η τεστοστερόνη, ενώ άλλες, όπως η προλακτίνη, φαίνεται να την επιδεινώνουν. Το επιτυγχάνουν μετατρέποντας τα κυτταρικά κανάλια ιόντων, που ελέγχουν τις αντιδράσεις των κυττάρων στα εξωτερικά ερεθίσματα, περισσότερο ή λιγότερο ευάλωτα στις ημικρανίες.
Ορισμένες ορμόνες απαιτούν περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί ο ρόλος τους. Ωστόσο, τα οιστρογόνα ξεχωρίζουν ως καθοριστικός παράγοντας για την κατανόηση της εμφάνισης της ημικρανίας. Αρχικά έχει αναγνωρισθεί ως σημαντικός παράγοντα για τις εμμηνορροϊκές γυναίκες και τη συσχέτιση κάποιων τύπων ημικρανίας με τις ορμονικές αλλαγές που σχετίζονται με το επίπεδο των ορμονών στη εμμηνόρροια. Τα στοιχεία της ερευνητικής ομάδας δείχνουν ότι οι αλλαγές στα επίπεδα των οιστρογόνων, ευαισθητοποιούν τα κύτταρα γύρω από το τρίδυμο νεύρο πυροδοτώντας ευκολότερα ημικρανία.
Ο Ferrer-Montiel, προειδοποιεί ότι η μελέτη τους είναι σε αρχικό στάδιο. Ο ρόλος των οιστρογόνων και άλλων ορμονών στην ημικρανία είναι πολύπλοκος και απαιτεί πολύ περισσότερη έρευνα για την κατανόηση του.
Οι συγγραφείς τονίζουν την ανάγκη για μελέτες που να εστιάζουν στη σχέση μεταξύ των εμμηνορρυσιών ορμονών και της ημικρανίας. Η τρέχουσα εργασία τους βασίζεται σε μοντέλα in vitro και σε ζώα, τα οποία δεν είναι εύκολο να μεταφραστούν σε ανθρώπους που πάσχουν από ημικρανία. Βλέπουν όμως ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον και σκοπεύουν να συνεχίσουν την έρευνα τους.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 206 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ