Έχει γίνει πλέον σαφές ότι η περιτονία δεν είναι απλά ένα υλικό αναφοράς, με ελάχιστη λειτουργικότητα εκτός από τον προφανή υποστηρικτικό ρόλο της, αλλά μάλλον ένας διαδεδομένος, συνεκτικός, συνδετικός ιστός εμπλεκόμενος στενά σχεδόν σ’ όλες τις θεμελιώδεις διαδικασίες των δομών του σώματος, στη λειτουργικότητα και τον μεταβολισμό.
Μελετώντας την Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger, αλλά και τεχνικές ήπιων χειρισμών "Manual Therapy", συνεχώς αναφερόμαστε στη ζωτική σημασία της περιτονίας, τόσο στο ρόλο της στην εμφάνισης της συμπτωματολογίας του ασθενή, όσο και στον τρόπο δράσης των χειρισμών.... Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να σκεφτούμε τους μύες και τις αρθρώσεις ως ξεχωριστές δομές από τη περιτονία, καθώς είναι αλληλένδετα. Μετακινήστε τον συνδετικό ιστό από τη περιοχή και ο κάθε μυς θα είναι μια δομή που θα μοιάζει με ζελέ χωρίς σχήμα και λειτουργική ικανότητα, ενώ οι αρθρώσεις πολύ απλά θα καταρρεύσουν. Επίσης τώρα γνωρίζουμε ότι το σώμα μας, στη δομή και τη λειτουργία του, χρησιμοποιεί μια «αρχιτεκτονική εφελκυσμού» για τη μηχανική σταθεροποίηση του, μεταξύ όλων των σκληρών και μαλακών ιστών του, με την περιτονία να είναι πανταχού παρούσα. Αποτελεί το ελαστικό – πλαστικό, κολλώδη συστατικό στοιχείο, που επενδύει, υποστηρίζει και χωρίζει, συνδέει και διαιρεί, αναδιπλώνει και δίνει συνοχή, στο υπόλοιπο του σώματος, σχηματίζοντας το δίκτυο του συνδετικού ιστού.
Η μηχανική μας διδάσκει ότι η σταθερότητα ενός διαρθρωτικού δικτύου καθορίζεται από τις ιδιότητες των υλικών, τη διάταξη τους και το ‘παίξιμο’ (ελεύθερη κυκλοφορία) στις αρθρώσεις που συνδέουν αυτά τα στοιχεία. Το σώμα μας σταθεροποιεί αυτές τις κρίσιμες αρθρικές περιοχές, επιβάλλοντας έναν εσωτερικό μυϊκό τόνο (prestress), ώστε να μειωθεί το ‘παίξιμο’ στο σύστημα των αρθρώσεων. Αυτό εξασφαλίζει άμεση μηχανική απόκριση (δηλαδή η μετακίνηση ενός στοιχείου γίνεται αισθητή από όλα τα άλλα) και μειώνει τις επιπτώσεις της κούρασης στην άρθρωση. Έτσι, οι ανταγωνιστές μύες και τα οστά δημιουργούν μια ισορροπία μηχανικής δύναμης και βάζουν ολόκληρο το μυοσκελετικό σύστημα σε κατάσταση ισομετρικής τάσης, ώστε να επιτυγχάνεται η σταθεροποίηση στο σώμα. Ως εκ τούτου η σταθερότητα του σχήματος στο χέρι ή το πόδι μας (αν είναι σκληρό ή χαλαρό) εξαρτάται από το επίπεδο της τάσης ή ‘τόνο’ των μυών μας. Οι Αρχιτέκτονες ονομάζουν αυτόν τον τύπο του προεντεταμένου διαρθρωτικού δικτύου, που αποτελείται από αντιτιθέμενα και συμπιεσμένα στοιχεία που «αυτό-σταθεροποιεί» το σχήμα του, μέσω της δημιουργίας ενός μηχανισμού ισορροπίας ισχύος, Tensegrity (tensional integrity – Ακεραιότητα Εφελκυσμού).
Κατά συνέπεια οποιαδήποτε τάση να σκεφτούμε μια τοπική δυσλειτουργία, ως μεμονωμένη, θα πρέπει να την αποφεύγουμε, γιατί στη ουσία έχουμε να χειριστούμε μια σύνθετη, αλληλένδετη, συμβιωτική λειτουργία, σε ποικιλία ιστών, περιλαμβάνοντας το δέρμα, τους μυς, τους συνδέσμους, τους τένοντες και τα οστά, τις νευρικές δομές, τα αιματικά και τα λεμφικά κανάλια και αγγεία. Όλα παίρνουν σχήμα, μορφή και λειτουργική ικανότητα από τη περιτονία. (Schleip et al., 2006 R. Schleip, I. Naylor and D. Ursu et al., Passive muscle stiffness may be influenced by active contractility of intramuscular connective tissue, Medical Hypotheses 66 (1) (2006), p. 71.[Schleip et al., 2006], [Ingber, 2008], [Solomonow, 2009] and [Myers, 2009]).
Το συμπέρασμα από τα δυο πρώτα συνέδρια για τη Περιτονία (Βοστόνη 2007 και Άμστερνταμ 2009) είναι ότι έχουμε πολλά ακόμη να εξερευνήσουμε και να μάθουμε. Τα συνέδρια αυτά έφεραν κλινικούς ιατρούς και θεραπευτές όλων των σχολών σε επαφή με τους ερευνητές, γεννώντας τη προσδοκία ότι αυτή η διασταύρωση της κλινικής εμπειρίας με την έρευνα θα βοηθήσει όλους τους εμπλεκόμενους να κατανοήσουν καλύτερα τη πραγματική φύση της περιτονίας, προς όφελος των ασθενών, και να ωθήσει την έρευνα προς νέες κατευθύνσεις.
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.
Ο πόνος στην μέση είναι ένα πρόβλημα που αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο. Σύμφωνα με το National Center for Health Statistics (U.S.A.), περίπου ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρει ότι τον προηγούμενο μήνα είχε κρίση πόνου στη μέση που διήρκησε τουλάχιστον μια ημέρα, ενώ το 25% των ενηλίκων που ερωτήθηκαν ανάφεραν ότι τους προηγούμενους τρεις μήνες είχαν παρουσιάσει πόνο στη μέση.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 39 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ