Οι μηνίσκοι είναι δύο ινοχόνδρινες “σφήνες”, που καλύπτουν το κενό ανάμεσα στο μηριαίο και το κνημιαίον οστούν. Προσφέρουν σταθερότητα στην άρθρωση του γόνατος σε όλη την διάρκεια της κίνησης, συμβάλλοντας στον περιορισμό των περιστροφικών κινήσεων, αλλά και στις κινήσεις της κάμψης και έκτασης του γόνατος.
Συνεισφέρουν στην απόσβεση των κραδασμών μεταξύ του μηριαίου και κνημιαίου οστού, αυξάνοντας την επιφάνεια επαφής και φόρτισης. Συμμετέχουν επίσης στην λίπανση της άρθρωσης. Στό μεγαλύτερο τμήμα των μηνίσκων δεν υπάρχουν αιμοφόρα αγγεία. Εξαιρείται η περιφέρεια που αρθρώνεται με τα αιμοφόρα αγγεία του γόνατος, τα οποία εφοδιάζουν τη περιφέρεια των μηνίσκων (20%) με αίμα. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης είναι ότι σε περίπτωση ρήξης δεν υπάρχει μηχανισμός επούλωσης, εκτός αν γίνει στη περιφέρεια. Ακόμα νεύρωση που θα μπορούσε να προκαλέσει πόνο σε περίπτωση τραυματισμού, περιορίζεται στο περιφερειακό τμήμα, όπου υπάρχει δυνατότητα αιμάτωσης.
Τραυματισμός στους μηνίσκους μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικίας, αλλά οι αιτίες είναι διαφορετικές για κάθε ομάδα ηλικίας. Στους νέους, ο μηνίσκος έχει μια αρκετά σκληρή και ελαστική δομή. Συνήθως η ρήξη στο μηνίσκο σε ασθενείς κάτω από την ηλικία τριάντα ετών, εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα ενός αρκετά ισχυρού στροφικού τραυματισμού, που προκαλείται στην διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητας. Στους ηλικιωμένους, ο μηνίσκος γίνεται πιο αδύνατος με την ηλικία. Ο ιστός που αποτελεί το μηνίσκο γίνεται εκφυλιστικός και περισσότερο ευάλωτος σε ρήξη, ακόμα και σαν αποτέλεσμα ενός αρκετά δευτερεύοντος τραυματισμού. Σε αυτή την περίπτωση η ρήξη του μηνίσκου είναι μέρος της οστεοαρθρίτιδας που υφίσταται στην άρθρωση.
Τα βασικά συμπτώματα της ρήξης του μηνίσκου περιλαμβάνουν:
Η διάγνωση ξεκινάει πάντα από την λήψη λεπτομερούς ιστορικού, ώστε να γίνει αντιληπτός ο μηχανισμός που προκάλεσε τον τραυματισμό. Στην συνέχεια μέσα από την κλινική αξιολόγηση ο ιατρός θα προσπαθήσει να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, χρησιμοποιώντας ειδικά test. Η ακτινογραφία δεν θα μας δείξει αν υπάρχει ή όχι ρήξη μηνίσκου, αλλά θα μας πληροφορήσει αν υπάρχουν άλλα προβλήματα, όπως εκφυλιστικές αλλοιώσεις. Στην περίπτωση όπου ο ιατρός δεν μπορέσει μέσα από την κλινική αξιολόγηση να έχει μια σαφή εικόνα για το μέγεθος του τραυματισμού, τότε απαιτείται η Μαγνητική τομογραφία (MRI), όπου θα φανεί σε ποια κατάσταση είναι οι μηνίσκοι και οι σύνδεσμοι του γόνατος. Ανάλογα με τα ευρήματα θα ακολουθήσει ο σχεδιασμός της θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από:
Η αρχική αντιμετώπιση έχει σαν στόχο να μειωθεί ο πόνος και το οίδημα. Για τον λόγο αυτόν ο ασθενής σταματάει τις δραστηριότητες του, γίνεται επίδεση της άρθρωσης, εφαρμόζεται πάγος ενώ ο ασθενής μετακινείται με βοηθήματα (πατερίτσες). Σε αυτήν την φάση σημαντική βοήθεια μπορούν να προσφέρουν τα Παλμικά Μαγνητικά Πεδία και τα Laser Χαμηλής Ισχύος, παράλληλα με στατικές συσπάσεις του τετρακεφάλου μυός.
Τα Παλμικά Μαγνητικά Πεδία διεισδύουν στο σώμα ομοιόμορφα, πρακτικά ανεπηρέαστα και επιδρούν στην ενδοκυτταρική κίνηση των ιόντων, αυξάνει δηλαδή η διαπερατότητα της κυτταρικής μεμβράνης. Αποτέλεσμα αυτού είναι η ελάττωση του οιδήματος και του πόνου, γρήγορη απομάκρυνση των προϊόντων του μεταβολισμού, αυξάνεται η παροχή οξυγόνου στην περιοχή, ενώ και τα περιφερειακά κινητικά νεύρα επανακτούν την λειτουργικότητα τους.
Η δράση των Laser Χαμηλής Ισχύος βασίζεται στην Βιοδιέγερση των μιτοχονδρίων (τα ενεργειακά εργοστάσια των κυττάρων), που προκαλεί αύξηση της παραγωγής ATP, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της διαδικασίας της επούλωσης, την ελάττωση του οιδήματος και την μείωση του πόνου.
Ο τετρακέφαλος μυς είναι από τους ισχυρότερους μύες του σώματος, παράλληλα όμως και από τους περισσότερους ευάλωτους. Ανεξάρτητα από την τελική επιλογή της θεραπευτικής προσέγγισης η διατήρηση του μυϊκού τόνου του είναι βασικός παράγοντας για την τελική έκβαση. Οι στατικές συσπάσεις του τετρακεφάλου και η εκπαίδευση με biofeedback συμβάλλουν αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Εάν τα συμπτώματα συνεχιστούν ή μπλοκάρεται η άρθρωση, τότε απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση, είτε για να αφαιρεθεί το τμήμα του μηνίσκου που μπλοκάρει την άρθρωση, είτε για να επιδιορθωθεί η ρήξη. Σήμερα η Αρθροσκόπηση αποτελεί την πιο αποτελεσματική χειρουργική διαδικασία.
Γίνεται μικρή τομή στην άρθρωση για να εισχωρήσει μια μικρή κάμερα, από όπου ο χειρουργός μπορεί να δει ακριβώς τι συμβαίνει με τον μηνίσκο, ενώ από μια άλλη μικρή τομή ειδικά όργανα χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση του τμήματος του μηνίσκου που έχει την ρήξη ή για την τοποθέτηση ειδικών συνδετήρων, που θα συγκρατήσουν το σπασμένο κομμάτι του μηνίσκου για να επουλωθεί. Η επιδιόρθωση του μηνίσκου δεν είναι δυνατή σε όλες τις περιπτώσεις. Νεαροί ασθενείς με πρόσφατη ρήξη έχουν περισσότερες πιθανότητες επιδιόρθωσης, αντίθετα ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας με εκφυλιστικού τύπου ρήξη δεν έχουν. Στην περίπτωση που γίνει επιδιόρθωση του μηνίσκου ο ασθενής αναμένεται να λείψει από την εργασία του δυο με τρεις εβδομάδες, ενώ πρέπει αυτό το διάστημα να χρησιμοποιεί πατερίτσες για την μετακίνηση του. Για ασθενείς που κάνουν χειρονακτική εργασία το διάστημα αυτό είναι έξη με οκτώ εβδομάδες. Σε περίπτωση απομάκρυνσης του σπασμένου τμήματος του μηνίσκου το διάστημα απουσίας είναι μια με δύο βδομάδες για ασθενείς με ελαφριά εργασία και δυο με τρεις εβδομάδες για ασθενείς με χειρονακτική εργασία.
Ανεξάρτητα από την χειρουργική θεραπευτική προσέγγιση η επιστροφή του ασθενή στις δραστηριότητες του εξαρτάται από το πρόγραμμα αποκατάστασης που θα ακολουθήσει. Το πρόγραμμα θα πρέπει να περιλαμβάνει ασκήσεις ισχυροποίησης και ιδιοδεκτικότητας.
Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν μπορούν να επιστρέψουν στις αθλητικές δραστηριότητες. Η απάντηση εξαρτάται από τον βαθμό της φθοράς στις αρθρικές επιφάνειες του μηριαίου και κνημιαίου οστού. Αν δεν υπάρχει φθορά τότε μετά από τέσσερις με έξη εβδομάδες ο ασθενής μπορεί να επανέλθει στις αθλητικές του δραστηριότητες σε αντίθετή περίπτωση μόνο σε περιορισμένο βαθμό.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.
Ο πόνος στην μέση είναι ένα πρόβλημα που αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο. Σύμφωνα με το National Center for Health Statistics (U.S.A.), περίπου ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρει ότι τον προηγούμενο μήνα είχε κρίση πόνου στη μέση που διήρκησε τουλάχιστον μια ημέρα, ενώ το 25% των ενηλίκων που ερωτήθηκαν ανάφεραν ότι τους προηγούμενους τρεις μήνες είχαν παρουσιάσει πόνο στη μέση.
Σε ασθενείς με πόνο στην έξω επιφάνεια του γόνατος μπορεί να εμπλέκεται η αρθρική ένωση κνήμης και περόνης. Μια από τις βασικές λειτουργίες της αρθρικής ένωσης κνήμης – περόνης είναι να αποτρέπει τις στροφικές τάσεις τού άκρου ποδιού κατά την βάδιση.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 403 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ