Η οστεοπόρωση είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Δεν αφορά μόνο στους ηλικιωμένους, ούτε είναι θέμα αποκλειστικά γυναικείο. Μας «απειλεί» όλους και η πρόληψή της πρέπει να μας απασχολεί από την παιδική κιόλας ηλικία.
Αποτελεί ασθένεια των οστών, εξαιτίας της οποίας μειώνεται σταδιακά η πυκνότητά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο αδύναμα και εύθραυστα. Συνέπεια αυτής της διαδικασίας είναι να γινόμαστε πολύ πιο επιρρεπείς στα κατάγματα. Σήμερα, πολύ δύσκολα θα συναντήσουμε γυναίκα η οποία δεν γνωρίζει τι είναι η οστεοπόρωση. Κι όμως, μόνον το 10% πιστεύει ότι είναι δυνατό να πάσχει απ' αυτή. Δυστυχώς, τα συμπτώματά της δεν γίνονται αντιληπτά στο πρώιμο στάδιο της νόσου. Αρχικά, μπορεί να αισθανθούμε μικρούς πόνους στην πλάτη ή τη μέση και να μην αντέχουμε να σηκώνουμε μεγάλα βάρη. Καθώς η ασθένεια προχωρά, όμως, και τα κόκαλά μας γίνονται όλο και πιο αδύναμα, μπορεί απλοί μικροτραυματισμοί να αποτελούν αιτία καταγμάτων (τα πιο συχνά σημειώνονται στον καρπό, στη σπονδυλική στήλη και στο ισχίο). Χαρακτηριστικό των ανθρώπων με οστεοπόρωση είναι ότι χάνουν ύψος και κυρτώνει η σπονδυλική τους στήλη.
Επειδή, λοιπόν, όταν θα είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε τα συμπτώματά της, αυτή θα έχει ήδη εξελιχθεί, καλύτερα να γνωρίζουμε τις αιτίες και πώς μπορούμε να την προλάβουμε.
Παρουσιάζεται κυρίως στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Βασικό λόγο αποτελεί η απότομη έλλειψη οιστρογόνων, η οποία αυξάνει το ρυθμό απώλειας της οστικής μάζας. Δεν είναι, όμως, μόνο η φύση υπεύθυνη για την εμφάνιση της οστεοπόρωσης. Συντελούμε κι εμείς σημαντικά όταν αποφεύγουμε συστηματικά την άσκηση, δεν φροντίζουμε για την επαρκή πρόσληψη ασβεστίου και ενδίδουμε σε «κακές» συνήθειες, όπως το ποτό και το κάπνισμα.
... οι άντρες άνω των 50 κινδυνεύουν περισσότερο από την οστεοπόρωση παρά από τον προστάτη;
Η πρόληψη της οστεοπόρωσης επιτυγχάνεται μέσα από καθημερινές συνήθειες και επιλογές σε όλη μας τη ζωή. Από την παιδική κιόλας ηλικία είναι απαραίτητο να λαμβάνουμε καθημερινά την ποσότητα ασβεστίου που χρειάζεται ο οργανισμός (κυρίως από γαλακτοκομικά, ψάρια που τρώγονται με το κόκαλο και πράσινα λαχανικά), και να γυμναζόμαστε τακτικά (τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα επί 45'-60'). Επίσης, δεν θα πρέπει να καπνίζουμε και η ημερήσια κατανάλωση αλκοόλ να μην ξεπερνά το 1 ποτό για τις γυναίκες και τα 2 για τους άντρες.
Επιτυγχάνεται μόνο με τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας, εξέταση που πρέπει να γίνεται για πρώτη φορά στην ηλικία των 45-50 ετών (ή νωρίτερα, αν υπάρχει πρόωρη εμμηνόπαυση). Σημαντικό, σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, είναι η μέτρηση αυτή να γίνεται σε δύο περιοχές (στην οσφυϊκή μοίρα και στο ισχίο), γιατί διαφορετικά η διάγνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη.
• Περίπου 200 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως υποφέρουν από οστεοπόρωση.
• Κάθε 30'' συμβαίνει στην Ε.Ε ένα κάταγμα που οφείλεται σ' αυτήν.
• 1 στις 3 γυναίκες και 1 στους 8 άντρες θα υποστούν τουλάχιστον ένα οστεοπορωτικό κάταγμα στη ζωή τους.
Η γυμναστική είναι ένας από τους κυριότερους «εχθρούς» της οστεοπόρωσης. Ας τη βάλουμε, λοιπόν, στο πρόγραμμά μας!
Με τη σωματική δραστηριότητα και κυρίως με την άσκηση ενεργοποιούνται οι οστεοβλάστες, τα κύτταρα δηλαδή που παράγουν τα οστά, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται η αύξηση, αλλά και η διατήρηση της οστικής πυκνότητας. Ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες ηλικίες, όπου η οστεοπόρωση ίσως έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την εμφάνισή της, η άσκηση θεωρείται ακόμα πιο σημαντική, καθώς βοηθά στη διόρθωση και τη διατήρηση της σωστής στάσης του σώματος, βελτιώνει το μυϊκό τόνο και την ισορροπία και γενικότερα τη φυσική κατάσταση συνολικά, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος ατυχημάτων και άρα καταγμάτων. Aπαιτείται συνδυασμός καθημερινών δραστηριοτήτων και ασκήσεων με αντιστάσεις, για να επιτευχθεί τόσο η πρόληψη όσο και η αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας.
Κάθε κίνηση κατά την οποία ο σκελετός μας αναγκάζεται να στηρίξει το βάρος του σώματος, θεωρείται ιδιαίτερα χρήσιμη. Τέτοιες είναι το περπάτημα (τουλάχιστον 1-2 χιλιόμετρα την ημέρα), το ελαφρύ τζόκινγκ, το κολύμπι, το ανέβασμα σκάλας κ.λ.π.
Πρόκειται για γυμναστική με λάστιχα ή βάρη, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της οστικής μάζας.
Σύμφωνα με έρευνες, έχει θετικά αποτελέσματα σε όλες τις ηλικίες, ακόμα και στην τρίτη. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, είναι να επαναλαμβάνεται 3 φορές την εβδομάδα, επί μισή ώρα τουλάχιστον.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Όταν διαγνωστεί οστεοπόρωση, φρόνιμο θα ήταν να μην επιλέξουμε οι ίδιοι τη γυμναστική που θα κάνουμε, αλλά να ζητήσουμε από ένα φυσικοθεραπευτή να καταρτίσει πρόγραμμα ασφαλών ασκήσεων, που μας ταιριάζουν.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 275 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ