Σε πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε ότι γυναίκες με χρόνιο πόνο στον αυχένα, λόγω ύπαρξης μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης πόνου (trigger point) στον τραπεζοειδή μου, παρουσίασαν σημαντική μείωση του πόνου μετά από τέσσερις ισχαιμικές πιέσεις 30 δευτερολέπτων σε αυτό.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι η άσκηση πίεσης σε αυτά τα σημεία είχε ως αποτέλεσμα σημαντική αύξηση της δραστηριότητας του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, σημαντική μείωση της δραστηριότητας του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αντίστοιχη σημαντική μείωση της αιμοδυναμικής δραστηριότητας του προμετωπιαίου φλοιού.
Η μελέτη, "Compression at myofascial trigger point on chronic neck pain provides pain relief through the prefrontal cortex and autonomic nervous system: a pilot study" - «Η συμπίεση στο μυοπεριτονιακό σημείο πυροδότησης πόνου σε χρόνιο πόνο στον αυχένα παρέχει ανακούφιση του πόνου μέσω του προμετωπιαίου φλοιού και του αυτόνομου νευρικού συστήματος: μία πιλοτική μελέτη», περιελάμβανε 21 γυναίκες με χρόνιο πόνο στον αυχένα.
Οι ένα δυνάμει συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν από έναν κλινικό ιατρό και συμπεριελήφθησαν στη μελέτη εάν είχαν παρουσιάσει πόνο στον αυχένα για τρεις ή περισσότερους μήνες και εμφάνιζαν «μια ψηλαφητή ζώνη τάσης ή σκληρά οζίδια στον άνω τραπεζοειδή μυ καθώς και μυοσκελετικό πόνο που να προέρχεται από μια καλά εντοπισμένη περιοχή στην ψηλαφητή ζώνη τάσης».
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δυο ομάδες, στη μια ομάδα εφαρμόστηκε ισχαιμική πίεση στο μυοπεριτονιακό σημείο πυροδότησης πόνου, στην άλλη ισχαιμική πίεση σε τυχαίο σημείο.
Στην πράξη, εφαρμόστηκε για 30 δευτερόλεπτα ισχαιμική πίεση είτε στα πραγματικά σημεία πυροδότησης πόνου, είτε στα τυχαία, στον τραπεζοειδή μυ των συμμετεχόντων, τέσσερις φορές στη σειρά, με διάλειμμα δυο λεπτών μεταξύ των εφαρμογών.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, η συμπίεση συνίστατο σε "σταθερή βαθιά πίεση από τον αντίχειρα" με ένταση κατά το ήμισυ μεταξύ του ορίου πόνου πίεσης κάθε ατόμου και του μέγιστου ανεκτού επιπέδου του πόνου.
Τα βασικά ζητούμενα της μελέτης αυτής ήταν, ο υποκειμενικός πόνος, η προμετωπιαία αιμοδυναμική δραστηριότητα, η οποία μετρήθηκε χρησιμοποιώντας εγγύς της υπερύθρου φασματοσκοπία και της δραστηριότητας του αυτόνομου νευρικού συστήματος, με βάση την μεταβλητότητα της καρδιακής συχνότητας, η οποία καταγράφηκε χρησιμοποιώντας ηλεκτροκαρδιογράφημα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκάλυψαν μια σημαντική μείωση του υποκειμενικού πόνου μεταξύ των ατόμων στην ομάδα συμπίεσης του πραγματικού μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης του πόνου, σε σύγκριση με την ομάδα συμπίεσης του τυχαία επιλεγμένου σημείου.
Η μελέτη έδειξε επίσης σημαντική μείωση της προμετωπιαίας αιμοδυναμικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια των ισχαιμικών συμπιέσεων του πραγματικού μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης του πόνου, σε σύγκριση με την ομάδα συμπίεσης του τυχαία επιλεγμένου σημείου..
Επιπλέον, υπήρξε μια σημαντική αύξηση των παραμέτρων μεταβλητότητας της καρδιακής συχνότητας, που σχετίζονται με παρασυμπαθητική δραστηριότητα και σημαντική μείωση των παραμέτρων της μεταβλητότητας της καρδιακής συχνότητας που σχετίζονται με τη συμπαθητική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των ισχαιμικών συμπιέσεων του πραγματικού μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης του πόνου, σε σύγκριση με την ομάδα συμπίεσης του τυχαία επιλεγμένου σημείου.
Οι συντάκτες της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα: «Μαζί με προηγούμενες μελέτες που επισημαίνουν το ρόλο της συμπαθητική δραστηριότητα στην επιδείνωση του χρόνιου πόνου, τα παρόντα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η ισχαιμική συμπίεση [του μυοπεριτονιακού σημείου πυροδότησης πόνου] στην περιοχή του αυχένα, μεταβάλλει τη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, μέσω του προμετωπιαίου φλοιού, για να επιτευχθεί μείωση του υποκειμενικού πόνου».
Yoshiki Morikawa, Kouich Takamoto, Hiroshi Nishimaru, Toru Taguchi, Susumu Urakawa, Shigekazu Sakai, Taketoshi Ono and Hisao Nishijo.
System Emotional Science and Department of Judo Neurophysiotherapy, Graduate School of Medicine and Pharmaceutical Sciences, University of Toyama, Toyama, Japan. Originally published online in April 2017 in Frontiers in Neuroscience.
Η σύγχρονη συνήθεια της καθιστικής ζωής είναι από τις βασικές αιτίες του πόνου στη μέση. Χρησιμοποιώντας τεχνικές χειροθεραπείας και άσκηση με βαθύ κάθισμα μπορούμε να μειώσουμε τις μυϊκές ανισορροπίες που σχετίζονται με τον πόνο στη μέση.
Στην Κρανιοϊερή θεραπεία χρησιμοποιούμε ένα διευρυμένο Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο για την υγεία και την ασθένεια, αποβλέποντας να ενδυναμώσουμε την ικανότητα του ασθενή στην ίαση.
Η διαχείριση του πόνου στη μέση με συντηρητικό τρόπο, που περιλαμβάνει τεχνικές σπονδυλικής ανάταξης και σπονδυλικής κινητοποίησης, ως συμπλήρωμα της συνήθους ιατρικής θεραπείας, καταφέρνει να βελτιώσει τα αποτελέσματα της.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη οι αναρριχητές βράχου εμφανίζουν υψηλό ποσοστό αρθρίτιδας στον ώμο.
Ατλαντο-ινιακή ένωση:
μια αμφίδρομη σχέση
Στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η πολυπλοκότητα του χρόνιου μυοσκελετικού πόνου, το Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο φαίνεται πως επικρατεί.
Η επίδραση της εφαρμογής ξηράς βελόνας, στην άνω μοίρα του τραπεζοειδή μυ, στην ένταση του πόνου και την ανικανότητα στον αυχένα σε σύγκριση με την ισχαιμική πίεση.
Στοχευμένη ή όχι «Κινητοποίηση» στη Σπονδυλική Στήλη (Έρευνα)
Τον τελευταίο καιρό, από την επιστημονική κοινότητα υπάρχει μια έκρηξη ενδιαφέροντος για έρευνες και αναλύσεις σχετικά με την κατανόηση του θέματος της φλεγμονής.
Η ζωή είναι κίνηση, η ζωή είναι ροή: Χάρη σε ερευνητές όπως Carla Stecco, Caterina Fede, Neil Theise και Melody Swartz μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη λειτουργία του σώματος με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 94 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ