Η ανάλυση της βάδισης μέσω του συστήματος COMEX, με την χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και χιλιάδες αισθητήρες οι οποίοι καταγράφουν και αναλύουν τη βάδιση σε δισδιάστατες και τρισδιάστατες γραφικές παραστάσεις, καθιστούν αναγνωρίσιμες τις ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων. 

Επιτρέποντας την πλήρη και συγκριτική ανάλυση της δομής του ποδιού, των σημείων πίεσης στο έδαφος, τις βιομηχανικές μεταβολές, καθώς και την κίνηση της γραμμής της βαρύτητας κατά την διάρκεια της βάδισης. Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία στη λειτουργικότητα του”. H αρμονία επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι συνυπεύθυνος για πολλές επώδυνες καταστάσεις όπως χρόνιους ή οξύς πόνους στον αυχένα, την πλάτη, την μέση, στα πόδια, πονοκεφάλους, ημικρανίες, κ.α..

Είναι γνωστό πως η μορφή του σώματος εκφράζει την λειτουργικότητά του. Κακή στάση, επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία, ατυχήματα, κακό μυϊκό σύστημα, κ.α. μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού (σκολίωση, κύφωση, λόρδωση) και κατά συνέπεια διαταραχή στην λειτουργικότητα του σώματος. Αυτές οι αλλαγές προκαλούν μηχανική επιβάρυνση πάνω στις κατασκευές που στηρίζουν τον σκελετό, κυρίως όμως στους μύες και τους συνδέσμους. Αποτέλεσμα αυτής της επιβάρυνσης είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Με την ξεκούραση τα συμπτώματα υποχωρούν για να επανέλθουν μόλις επανέλθουμε στις καθημερινές δραστηριότητες. Στην συνέχεια ανάλογα με τον βαθμό της επιβάρυνσης επηρεάζονται τα νεύρα της περιοχής (νευραλγία, ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, κ.α.) και σε αρκετά προχωρημένο στάδιο δημιουργούνται μη αναστρέψιμες καταστάσεις όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις. 

Η τεχνική "Manual Therapy” (Θεραπεία δια των χειρών), είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας το σώμα και την δύναμη του ίδιου του ασθενή σε συνδυασμό με ήπιους χειρισμούς, να αποκαταστήσει τις πάσχουσες περιοχές.

Έτσι αντιμετωπίζεται η αιτία του προβλήματος και όχι μία προσωρινή ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία κατατάσσει αυτήν την τεχνική στις πλέον ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. Μέσα από την λεπτομερή κλινική αξιολόγηση του σώματος του ασθενή, εκτιμούμε την κατάσταση του, κατανοούμε τον μηχανισμό που έχει προκαλέσει τα προβλήματα και στην συνέχεια σχεδιάζουμε ένα ασφαλή θεραπευτικό πρόγραμμα. Έτσι οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερη επιβάρυνση. Βέβαια ο ασθενής πρέπει να διατηρήσει αυτό το ευεργετικό αποτέλεσμα. Για τον λόγο αυτό μαθαίνει ένα ειδικά προσαρμοσμένο στις ατομικές του ανάγκες πρόγραμμα ασκήσεων, με σκοπό την ισχυροποίηση των μυών, ενώ παράλληλα τον εκπαιδεύουμε στον σωστό τρόπο χρησιμοποίησης του σώματος στις καθημερινές δραστηριότητες.
Σε αρκετές όμως περιπτώσεις δεν αρκούν τα παραπάνω. Είναι ανάγκη να αναλύσουμε την συμμετρία των δυνάμεων που ασκούνται πάνω στο σώμα και είναι ικανές να προκαλέσουν εκ νέου αλλαγές στην διάταξη του σκελετού. Ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος να το επιτύχουμε είναι μέσο της ανάλυσης της βάδισης.
 

Σύμφωνα με τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα κάθε δύναμη αντιτάσσεται με μια ίδια δύναμη αντίθετης κατεύθυνσης. Κάθε αντικείμενο που στηρίζεται στο έδαφος παραμένει σταθερό όσο η γραμμή της Βαρύτητας (η κάθετη γραμμή της δύναμης που ξεκινάει από το Κ.Β.), παραμένει στην βάση στήριξης του. Αν μετακινηθεί έξω από αυτήν έχουμε δυο πιθανότητες. Είτε αυτόματα θα αυτοδιορθωθεί ώστε να επανέλθει η γραμμή της βαρύτητας μέσα στην βάση στήριξης, είτε θα πέσει.
Ο Εγκέφαλος μέσω αισθητήρων που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του σώματος δέχεται πληροφορίες για την θέση του στον χώρο και μέσο των κινητικών νεύρων προσαρμόζει την στάση του σώματος. Σε περίπτωση ασταθούς βάσης στήριξης (η γραμμή βαρύτητας έξω από την βάση στήριξης), τότε απαιτείται σημαντική μυϊκή προσπάθεια για την αποφυγή της πτώσης ή μετακίνηση της βάσης στήριξης, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της βάδισης. 

 Η ανάλυση της βάδισης μέσω του συστήματος COMEX, με την χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και χιλιάδες αισθητήρες οι οποίοι καταγράφουν και αναλύουν τη βάδιση σε δισδιάστατες και τρισδιάστατες γραφικές παραστάσεις, καθιστούν αναγνωρίσιμες τις ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων, επιτρέποντας την πλήρη και συγκριτική ανάλυση της δομής του ποδιού, των σημείων πίεσης στο έδαφος, τις βιομηχανικές μεταβολές, καθώς και την κίνηση της γραμμής της βαρύτητας κατά την διάρκεια της βάδισης.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ

Κατά την διάρκεια της “φάσης στήριξης” στην βάδιση, το βάρος περνά πρώτα από τον αστράγαλο και στην συνέχεια δια μέσου των σταθερών οστών του άκρου πόδα στο έδαφος.

Πριν οποιοδήποτε οστό δεχτεί την δύναμη του βάρους, πρέπει αρχικά να είναι σταθερό σε σχέση με τα περισσότερο κεντρικά ευρισκόμενα οστά, και δευτερεύοντος με τα περισσότερο περιφερειακά, αλλά επίσης σταθερό σε σχέση με το έδαφος. Ένα ασταθές οστό δεν μπορεί να στηρίξει την δύναμη της βαρύτητας, γατί μόλις την δεχθεί θα μετακινηθεί. Η μεταφορά των δυνάμεων, μέσα από τον άκρο πόδα, οποιαδήποτε χρονική στιγμή της φάσης στήριξης, επιτυγχάνεται μόνο μέσα από οστά που σχηματίζουν μια σταθερή βάση στήριξης στο έδαφος.

Η μέση κατεύθυνση των δυνάμεων που ασκούνται κατά την διάρκεια της φάσης στήριξης, δια μέσου του πέλματος στο έδαφος μπορούν χρονικά να σχεδιαστούν.

Η γραφική παράσταση που σχηματίζεται ονομάζεται ΚΑΜΠΥΛΗ ΔΥΝΑΜΗΣ (γραμμή της βάδισης). Αυτή η καμπύλη εκπροσωπεί την κατεύθυνση της μεταφοράς του βάρους στην διάρκεια της βάδισης.

Σε φυσιολογικές συνθήκες, η Καμπύλη της Δύναμης έχει τρεις συνιστώσες. Την καμπύλη του Πρηνισμού (από το Α έως το Ε), την καμπύλη του Υπτιασμού (από το Ε έως το F) και την γραμμή της “φάσης προώθησης” (από το G έως το H). Από το σημείο F- G η φτέρνα σηκώνεται γυρίζοντας τον πρόσθιο πόδα, ώστε να δώσει ώθηση από την κεφαλή του 5ου μεταταρσίου στο πρώτο. Έτσι η κίνηση από το F στο G είναι ο υπτιασμός και ο πρηνισμός του πρόσθιου πόδα.
Το βάρος αρχικά ασκείται στην έξω επιφάνεια της φτέρνας, επειδή ο άκρος πόδας βρίσκεται σε ελαφριά θέση υπτιασμού καθώς έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Στην συνέχεια αρχίζει άμεσα τον πρηνισμό και σε φυσιολογικές συνθήκες ο πρηνισμός συνεχίζεται μέχρι περίπου το 22% της φάσης στήριξης. Τότε το βάρος ασκείται στην μεσαία επιφάνεια της φτέρνας, εν συνεχεία στην κεφαλή του 5ου μεταταρσίου, ενώ τέλος ο πρόσθιος πόδας φορτίζεται από την έξω προς την έσω κατεύθυνση. Η αποφόρτιση γίνεται πρώτα στην φτέρνα, μετά στα μετατάρσια, στη συνέχεια τα δάκτυλα αποφορτίζονται από τα έξω προς τα μέσα, ενώ ο μεγάλος δάκτυλος είναι ο τελευταίος.
Με τον πρηνισμό το βάρος ασκείται στην εσωτερική πλευρά του άκρου πόδα, ενώ με τον υπτιασμό στην εξωτερική πλευρά. Η γραμμή A-B αντιπροσωπεύει την εξωτερική πίεση που προκαλεί το βάρος στην ύπτια θέση του άκρου πόδα στην φάση “κτύπημα της φτέρνας”. Με τον πρηνισμό το βάρος στρέφεται προς τα μέσα σε ένα κύρτωμα (γραμμή B-E). Ο υπτιασμός του άκρου πόδα στην φάση προώθησης αντιστρέφει την πίεση του βάρους (καμπύλη E-G), ενώ τελικά το βάρος κατευθύνεται στον μακρύ άξονα του μεγάλου δακτύλου.

 Τα προηγούμενα αποτελούν τμήμα των πληροφοριών που συλλέγονται από την ανάλυση της βάδισης με το σύστημα COMEX

Οι πληροφορίες αξιολογούνται από το πρόγραμμα του ηλεκτρονικού υπολογιστή και αν κριθεί απαραίτητο, ο ασθενής εφαρμόζει ειδικά κατασκευασμένα (για αυτόν και μόνον αυτόν) πέλματα στα υποδήματα του.

Έτσι επιτυγχάνουμε:
1. Εξισορρόπηση των δυνάμεων που ασκούνται στο σώμα κατά την διάρκεια της βάδισης.
2. Καλύτερη απόσβεση των κραδασμών.
3. Πρόληψη της μηχανικής επιβάρυνσης στο σώμα, που προκαλείται μέσα από τις καθημερινές δραστηριότητες. 
4. Ελάττωση της μυϊκής κούρασης.

Η επανεκτίμηση της κατάστασης σε τακτά χρονικά διαστήματα βοηθάει στον αποτελεσματικό έλεγχο της λειτουργικότητας του σώματος. Θα πρέπει να αναφέρονται όλες οι αλλαγές που αισθάνεστε, τόσο κατά την διάρκεια της θεραπείας, όσο και στις καθημερινές δραστηριότητες σας. Αυτές οι πληροφορίες αποτελούν σημαντική βοήθεια για τον θεραπευτή σας, ώστε να λαμβάνει πάντοτε τις καλύτερες αποφάσεις για την μελλοντική σας φροντίδα.

Οι παράγοντες που προκαλούν παρεκκλίσεις από τον φυσιολογικό τύπο βαδίσματος είναι:

1- Πόνος ή δυσφορία κατά την διάρκεια της φάσης φόρτισης.
2- Μυική αδυναμία.
3- Λόγω παθολογικών καταστάσεων (αρθρίτις, οστεοαρθρίτις γονάτων, ισχίων ή σπονδυλικής στήλης, χειρουργικές επεμβάσεις, κ.α.)
4- Λόγω νευρολογικών παθήσεων, όπως σπαστική εγκεφαλική παράλυση, ημιπληγία, σύνδρομο Parkinson, κ.α.
5- Παραμορφώσεις οστών ή μαλακών μορίων, όπως είναι η βράχυνση των οστών μετά από κάταγμα, πλατυποδία, πτώση μεταταρσίων, χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας, σύνδρομο Morton, συγγενείς ανωμαλίες (σκολίωση), ουλώδης ιστός απο βαρύ έγκαυμα κ.α.
6- Νευραλγίες, κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, ισχιαλγία, οσφυαλγία, πόνος στην πλάτη.