Εισήγηση του καθηγητή Leon Chaitow στην 6η ημερίδα "Φυσικοθεραπεία & Ογκολογία", που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου "Ο Άγιος Σάββας", 11 Νοεμβρίου 2006.
“Breathing Pattern disorders, motor control, and low back pain”
Leon Chaitow, N.D., D.O.
School of Integrated Health, University of Westminster, London, United Kingdom.
Ο κινητικός έλεγχος αποτελεί μία βασική συνιστώσα στην πρόληψη κακώσεων. Απώλεια του κινητικού ελέγχου συνεπάγεται ανεπάρκεια του ελέγχου των αρθρώσεων, συνήθως λόγω ασυνέργειας των συναγωνιστών- ανταγωνιστών μυών κατά την ενεργοποίησή τους. Τρία υποσυστήματα δρουν μαζί για να διατηρείται η σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης: Το κεντρικό νευρικό υποσύστημα (έλεγχος), το οστεοσυνδεσμικό υποσύστημα (παθητικό), και το μυϊκό υποσύστημα (ενεργητικό).
Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ενέργειες των διαταραχών του μοντέλου αναπνοής, όπως ο υπεραερισμός, καταλήγουν σε ποικίλες αρνητικές ψυχολογικές, βιοχημικές, νευρολογικές και βιο-μηχανικές επιδράσεις και παρεμβολές, ικανές να τροποποιήσουν κάθε ένα από αυτά τα τρία υποσυστήματα. Οι διαταραχές του μοντέλου αναπνοής (η ακραία μορφή αυτών είναι ο υπεραερισμός), αυξάνουν αυτόματα τα επίπεδα άγχους και ανησυχίας, γεγονός που μπορεί να επαρκεί για να αλλάξει ο κινητικός έλεγχος και να επηρεαστεί εμφανώς ο έλεγχος της ισορροπίας. Ο υπεραερισμός καταλήγει σε αναπνευστική αλκάλωση, που οδηγεί σε μειωμένη οξυγόνωση των ιστών (συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου), σε σύσπαση των λείων μυών, σε αυξημένη αντίληψη του άλγους, σε επιτάχυνση των νωτιαίων αντανακλαστικών, σε αυξημένη ερεθιστικότητα του φλοιονωτιαίου συστήματος, σε υπερευερεθιστότητα των κινητικών και αισθητικών νευριτών, σε αλλαγές των επιπέδων του ασβεστίου και του μαγνησίου στον ορό του αίματος, και σε ενίσχυση της ανάπτυξης σε μύες και περιτονίες σημείων πυροδότησης του πόνου- όλα ή κάθε ένα από αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι ικανά να μεταβάλλουν τον φυσιολογικό κινητικό έλεγχο των σκελετικών μυών.
Ο τόνος του διαφράγματος και των εγκάρσιων κοιλιακών μυών αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό στην διασφάλιση της σταθερότητας του κορμού, εντούτοις έχει παρατηρηθεί ότι είναι πιθανόν να παρουσιαστεί ελάττωση της στήριξης που προσφέρεται στην σπονδυλική στήλη από τους μύες του κορμού, εάν υφίστανται ταυτόχρονα κάποια επιβάρυνση φορτίου στη μέση σε συνδυασμό με κάποια διατάραξη της αναπνοής. Έχει αποδειχτεί ότι, ύστερα από περίπου 60 δευτερόλεπτα υπερκαπνίας, οι λειτουργίες της στάσεως (τονικές) και οι φασικές λειτουργίες τόσο του διαφράγματος όσο και των εγκάρσιων κοιλιακών μυών είναι μειωμένες ή απούσες. Τα κύτταρα των λείων μυών, γνωστό πλέον ότι προσφύονται ευρέως στους συνδετικούς ιστούς (συμπεριλαμβανομένων των σπονδυλικών δίσκων και της οσφυϊκής περιτονίας), συσπώνται στη διάρκεια των περιόδων αναπνευστικής αλκάλωσης, με απροσδιόριστες μέχρι στιγμής επιδράσεις επάνω στην σταθερότητα των αρθρώσεων και του τόνου της περιτονίας. Η αποκατάσταση της αναπνοής προσφέρει την δυνατότητα να μειωθούν οι αρνητικές επιδράσεις που προέρχονται από τις διαταραχές του μοντέλου αναπνοής.
Λέξεις-κλειδιά: breathing pattern disorder, hyperventilation, respiratory alkalosis, motor control, musculoskeletal pain
PHOTO GALLERY
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 112 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ