Μου ζητήθηκε να κάνω μια παρουσίαση της επιστήμης της Φυσικοθεραπείας, των εφαρμογών της και πώς μπορεί, αν μπορεί, να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητά της μέσω της Ρεφλεξολογίας.
Μου ζητήθηκε να κάνω μια παρουσίαση της επιστήμης της Φυσικοθεραπείας, των εφαρμογών της και πώς μπορεί, αν μπορεί, να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητά της μέσω της Ρεφλεξολογίας.
Για να το κάνω αυτό, όμως, πρώτα θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα:
Έχουμε κατανοήσει τον ρόλο της Φυσικοθεραπείας και τη δυναμική της, ώστε να συνεισφέρει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενή;
Προσωπικά πιστεύω ότι ο ρόλος της Φυσικοθεραπείας δεν έχει γίνει απόλυτα κατανοητός από την ελληνική κοινωνία, γι αυτό και θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ώστε να αποκτήσει τη θέση που δικαιούται στην συνείδηση των ασθενών. Τότε θα μπορέσει να προσδιοριστεί και σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επιστήμη και φυσικά με τη Ρεφλεξολογία.
Παλαιότερα με ενοχλούσε ο σχολιασμός: "Τι δουλειά έχει ένας Φυσικοθεραπευτής σε Ογκολογικό Νοσοκομείο". Δεν μπορούσα να αντιληφθώ από πού πήγαζε η απορία.
Τελικά συνειδητοποίησα, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη ενός μύθου: πολλοί
προσδιορίζουν τη Φυσικοθεραπεία ως μια παρα-ορθοπεδική ειδικότητα και όχι ως μια παρα-ιατρική επιστήμη. Μια ανεξάρτητη, δηλαδή, επιστήμη με συγκεκριμένη φιλοσοφία και ρόλο, πλάϊ στον Ιατρό, προς όφελος του ασθενή.
Ας δούμε πώς καθορίζει τον ρόλο της Φυσικοθεραπείας η Παγκόσμια Ομοσπονδία Φυσικοθεραπείας ('The World Confederation for Physical Therapy (WCPT)), στο 'Policy Statement'.
"...Η φυσικοθεραπεία παρέχει υπηρεσίες στα άτομα και στους πληθυσμούς για να αναπτύξουν, να διατηρήσουν και να αποκαταστήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή κινητικότητα και λειτουργική τους ικανότητα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών σε περιπτώσεις όπου η κίνηση και η λειτουργικότητα απειλείται εξαιτίας της γήρανσης, ή εξαιτίας τραυματισμού, ασθένειας, διαταραχών, συνθηκών ή άλλων ακόμα και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η λειτουργική κινητικότητα έχει κεντρική σημασία στο τι σημαίνει το «να είναι κάποιος υγιής».
Η φυσικοθεραπεία ασχολείται με την αναγνώριση και τη βελτίωση στον μέγιστο βαθμό της ποιότητας της ζωής του ανθρώπου, αλλά και της κινητικής δυνατότητάς του, μέσα από τους τομείς της προώθησης, της πρόληψης, της θεραπείας / παρέμβασης, της προσαρμογής και της αποκατάστασης. Η φυσικοθεραπεία, δηλαδή, ασχολείται με τη φυσική - σωματική, την ψυχολογική, τη συναισθηματική, αλλά και την κοινωνική ευημερία..."
Κανένας δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι από τη στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι τον θάνατό μας προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες της ζωής. Προσεγγίζοντας με μια ευρεία αντίληψη τις καταστάσεις, θα μπορούσαμε να δεχθούμε τον ισχυρισμό ότι η ασθένεια, ο εκφυλισμός και γενικά η δυσλειτουργία πρόκειται στη πραγματικότητα για αντίδραση προσαρμογής σε εσωτερικούς και εξωτερικούς επιβαρυντικούς παράγοντες.
Προσαρμοζόμαστε σε κάθε μεταβαλλόμενο συνδυασμό βιοχημικών, βιομηχανικών και ψυχοκοινωνικών επιβαρυντικών παραγόντων, οι οποίοι συνεχώς προβάλλουν απαιτήσεις που περιγράφουμε ως 'βάρος', 'πίεση', ή 'άγχος'. Από τη διάρκεια, την ένταση, τις απαιτήσεις, την επιμονή ή τα διαλείμματα εμφάνισης αυτών των επιβαρυντικών παραγόντων, αλλά και από την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών αντίδρασης εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, η τελική επίδρασή τους στην υγεία και την λειτουργικότητα όλου του οργανισμού ή μέρους του.
Αυτή η βασική, έμφυτη, ενδογενής, αυτορυθμιστική διαδικασία, που ο Selye όρισε ως «ομοιόσταση», όταν υπερφορτωθεί αποτυγχάνει, οπότε αλλάζει κατάσταση. Έτσι φτάνουμε στη φάση της «ετερόστασης», όπου απαιτείται μια προσέγγιση -στη δική μας περίπτωση μια θεραπεία- για να αποκαταστήσει την υγεία και την δυνατότητα προσαρμογής.
Η «ετερόσταση» μας «ζητά» την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας, ώστε να μειωθεί η επιβάρυνση της προσαρμογής, ή να ενισχυθεί η προσαρμοστική ικανότητα. Στόχος είναι ο οργανισμός να αποφύγει την προσαρμοστική εξάντληση, δηλαδή να αποφύγει το σημείο χωρίς επιστροφή, όπου η ατομική προσαρμοστική ικανότητα καταρρέει. (σχετική καμπύλη)
Οι φυσικοθεραπευτές, αντιλαμβανόμαστε το σώμα του ασθενή ως ένα σύνολο με ψυχοσωματική διάσταση, το οποίο χαρακτηρίζεται από αρμονία στη λειτουργία του. Η μεγαλύτερη πρόκληση, που είναι η διατήρηση της υγείας, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος είναι ελεύθερα να λειτουργούν σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο, είτε
αυτό αφορά τη λειτουργία ενός κυττάρου, είτε αφορά τη λειτουργία του πιο περίπλοκου μηχανισμού του σώματος, είτε αφορά τη κινητικότητα μιας άρθρωσης. Η διαταραχή αυτής της λειτουργικής αρμονίας (ομοιόστασης) είναι υπεύθυνη για πολλές παθολογικές και επώδυνες καταστάσεις.
Αν θέλουμε να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στον ρόλο μας ως φυσικοθεραπευτές, απαιτείται να εργαζόμαστε με στόχο ν' αναζητήσουμε το "όλον"', δηλαδή το άτομο ως σύνολο, ώστε να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε ικανοποιητικά τυχόν δυσαρμονίες.
Για παράδειγμα, το stress είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, όπως φυσικά και ο πόνος. Η ειρωνεία είναι πως το stress είναι από τις κυρίαρχες αιτίες που προκαλούν χρόνιο πόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο το stress διαρκεί, στο οργανισμό μας προκαλούνται διαδοχικές φυσιολογικές αντιδράσεις οι οποίες βάζουν τα θεμέλια πρόκλησης του χρόνιου πόνου. Το ανθρώπινο σώμα είναι γενετικά προγραμματισμένο να ανταποκρίνεται σε στρεσογόνες καταστάσεις ενεργοποιώντας ένα τμήμα του εγκεφάλου, το γνωστό ως μεταιχμιακό σύστημα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την συναισθηματική αντίδραση ´μάχης ή φυγής´.
Απαιτείται, λοιπόν, μια ολιστική θεραπευτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος. Απαιτείται ακόμα η αξιοποίηση όλων εκείνων των δυνατοτήτων του οργανισμού, ώστε να κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί αυτο-διόρθωσης που διαθέτει.
Η ομοιόσταση μπορεί να θεωρηθεί και ως δυναμική αυτο-ρύθμιση ενός συστήματος. Αυτο-ρύθμιση είναι η δυνατότητα ενός συστήματος να μεταβαίνει εκούσια από μια κατάσταση δυσαρμονίας στην οργάνωσή του σε μια περισσότερο αρμονική κατάσταση.
Ιδιαίτερα για τον ανθρώπινο οργανισμό, η έννοια της αυτο-ρύθμισης ως σύστημα περιγράφει μια από τις θεμελιώδεις ιδιότητες του: να αλλάζει, δηλαδή, από μόνο του τον τρόπο συμπεριφοράς, μεταβαίνοντας από μια κατάσταση δυσαρμονίας σε μια κατάσταση αρμονίας.
Θεραπευτικός μας στόχος, λοιπόν, είναι να αποκαταστήσουμε την ομοιόσταση. Είναι ουτοπία να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ομοιόσταση σε ασθενείς με χρόνιο πόνο, αλλά αξίζει να το προσπαθήσουμε και να διαπιστώσουμε πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε. Επίσης, είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι σε ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα και με τόσους αστάθμητους παράγοντες, η λύση μπορεί να δοθεί μέσω μονοθεραπείας. Ένα σύνθετο πρόβλημα απαιτεί σύνθετη λύση!
Οποιαδήποτε αξιόπιστη θεραπευτική προσέγγιση, που θα μπορούσε συνδυαστικά να συνεισφέρει στην επίτευξη του στόχου είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σύμφωνα με το Σωματείο Ελλήνων Ρεφλεξολόγων, "...η Ρεφλεξολογία είναι η επιστήμη η οποία ασχολείται με τα αντανακλαστικά σημεία στα πέλματα και τις παλάμες, που αντιστοιχούν σε κάθε όργανο και τμήμα του σώματος. Διεγείροντας αυτά τα αντανακλαστικά σημεία, με ειδικές πιέσεις και φυσικούς χειρισμούς, απελευθερώνονται οι αυτοθεραπευτικές δυνάμεις του σώματος και έτσι επιτυγχάνουμε την ενεργοποίηση, χαλάρωση και εξισορρόπηση του οργανισμού".
«Μεταφράζοντας» αυτόν τον ορισμό θεωρώ ότι με την εφαρμογή τεχνικών της Ρεφλεξολογίας επιχειρούμε να επιτύχουμε την "αρμονία", δηλαδή να ενισχύσουμε την "ομοιόσταση".
Η απάντηση, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα, αν δηλαδή η Ρεφλεξολογία μπορεί, συνδυαστικά, να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της Φυσικοθεραπείας όπως την οραματίζομαι είναι: "Φυσικά μπορεί, αρκεί να εφαρμόζεται από πιστοποιημένο θεραπευτή".
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.
Ο πόνος στην μέση είναι ένα πρόβλημα που αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο. Σύμφωνα με το National Center for Health Statistics (U.S.A.), περίπου ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρει ότι τον προηγούμενο μήνα είχε κρίση πόνου στη μέση που διήρκησε τουλάχιστον μια ημέρα, ενώ το 25% των ενηλίκων που ερωτήθηκαν ανάφεραν ότι τους προηγούμενους τρεις μήνες είχαν παρουσιάσει πόνο στη μέση.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 85 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ