Laser χαμηλής ισχύος
LOW POWER LASER THERAPY ΜΥΘΟΣ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η δυσλειτουργία κάποιου τμήματος του σώματος ή κάποιων οργάνων σημαίνει δυσλειτουργία και στο επίπεδο των αντιστοίχων ατομικών κυττάρων. Γεγονός που μεταφράζεται σε αυξημένες ενεργειακές ανάγκες των κυττάρων. Όταν οι ακτίνες του Laser έρθουν σε επαφή με τα κύτταρα του σώματος, προκαλείται βιοδιέγερση του μιτοχονδρίου, άρα μεγαλύτερη παραγωγή του ATP, τόνωση της ανοσολογικής άμυνας και αύξηση της δραστηριότητας του κυτταρικού μεταβολισμού.
LOW POWER LASER - ΜΥΘΟΣ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τι είναι τα Laser χαμηλής ισχύος;
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ακόμα θεραπευτικό μέσο που έχουμε στα χέρια μας. Πρόκειται για μία μοντέρνα πηγή τεχνητού φωτός (ορατού ή όχι, ανάλογα με την συχνότητα) που παράγει μη ιονισμένη ακτινοβολία, άρα ακίνδυνη, με συντονισμένη δέσμη φωτονίων στο επιθυμητό μήκος κύματος. Laser χαμηλής ισχύος χαρακτηρίζονται εκείνα που η μέση τιμή ισχύος τους είναι της τάξης του χιλιοστού του Watt και συγκεκριμένα αυτών που η ισχύς είναι μικρότερη ή ίση με 500 mW.
Η πρώτη έρευνα σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες του τεχνητού φωτός έγινε από τον Δανό Niels R. Finsen, ο οποίος τιμήθηκε με βραβείο Nobel το 1903 για μελέτες πάνω στην υπεριώδη ακτινοβολία για την θεραπεία δερματικών παθήσεων. Το 1978 εμφανίζεται το πρώτο παλμικό διάδικο laser (GaAs – Γάλλιο Αρσενικό), ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 80 εμφανίζεται το πρώτο διάδικο laser – GaAlAs- (Γάλλιο Αλουμίνιο Αρσενικό) με ισχύ μεγαλύτερη από 1mW. Μία από τις πιο σημαντικές εφαρμογές των laser χαμηλής ισχύος είναι η χρήση του laser He-Ne (Ηλίου - Νέον). Πρωτοπόρος ήταν ο Ούγγρος καθηγητής Endre Mester, χειρουργός στο Semmelweiss Medical University της Βουδαπέστης, καθώς μελέτησε την εφαρμογή του σε διάφορα βιολογικά συστήματα.
Χαρακτηριστικά
Πυκνότητα ισχύος ενός Laser, ορίζεται η ισχύς που κατανέμεται ανά μονάδα επιφανείας του ακτινοβολούμενου ιστού, (W/cm2).
Πυκνότητα ισχύος = ισχύς / μονάδα επιφανείας (Watt/cm2)
Πυκνότητα ενέργειας ενός Laser, ορίζεται το γινόμενο της πυκνότητας ισχύος επί τον χρόνο ακτινοβολίας (Joule/cm2).
Πυκνότητα ενέργειας = πυκνότητα ισχύος ( χ ) χρόνος ακτινοβολίας (Watt x sec/cm2 = Joule/cm2)
Τα Laser χαμηλής ισχύος δεν έχουν θερμικά αποτελέσματα γι’ αυτό και ονομάζονται Ψυχρά Laser, αφού η πυκνότητα ισχύος τους είναι μικρότερη από 1 Watt / cm2.
Βιολογική δράση των Laser χαμηλής ισχύος
Το σώμα μας αποτελείται από εκατομμύρια κύτταρα, καθένα από αυτά πρέπει να εφοδιάζεται από την δική του ενέργεια. Όλα τα κύτταρα εφοδιάζουν τον εαυτό τους με ζωτική κυτταρική ενέργεια το ATP, χρησιμοποιώντας τα Μιτοχόνδρια σαν ενεργειακά εργοστάσια. Η εσωτερική μεμβράνη του μιτοχονδρίου είναι μία συλλεκτική επιφάνεια που καταλαμβάνει ένα μικρό συνολικό όγκο. Με την διαδικασία της πέψης των τροφών προσλαμβάνει ο οργανισμός όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά για την ζωή, όπως είναι τα λίπη, οι πρωτεΐνες και η ζάχαρη. Όλα αυτά διασπώνται σε κυτταρικό επίπεδο και μετατρέπονται σε πυροσταφυλικό οξύ. Αυτό με την σειρά του διασπάται στα μιτοχόνδρια σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και νερό (H2O). Η ενέργεια που απελευθερώνεται από αυτή την διάσπαση, ανταποκρίνεται στο μήκος κύματος του φωτός και αξιοποιείται από τα μιτοχόνδρια για παραγωγή ATP.
Η δυσλειτουργία κάποιου τμήματος του σώματος ή κάποιων οργάνων σημαίνει δυσλειτουργία και στο επίπεδο των αντιστοίχων ατομικών κυττάρων. Γεγονός που μεταφράζεται σε αυξημένες ενεργειακές ανάγκες των κυττάρων. Όταν οι ακτίνες του Laser έρθουν σε επαφή με τα κύτταρα του σώματος, προκαλείται βιοδιέγερση του μιτοχονδρίου, άρα μεγαλύτερη παραγωγή του ATP, τόνωση της ανοσολογικής άμυνας και αύξηση της δραστηριότητας του κυτταρικού μεταβολισμού.
Αποτελέσματα των παραπάνω είναι:
Αποιδηματική – αντιφλεγμονώδη δράση
Αναλγητική δράση , λόγω της επιρροής στην σύνθεση της ενδορφίνης
Τόνωση της σύνθεσης του κολλαγόνου και των πρωτεϊνών στα κύτταρα του δέρματος
Αύξηση της αντοχής των νευρικών κυττάρων
Ενδείξεις εφαρμογής στην Φυσικοθεραπεία
Οι βασικές ενδείξεις για θεραπεία με laser χαμηλής ισχύος στην Φυσικοθεραπεία είναι:
Επούλωση τραυμάτων, αντιμετώπιση κατακλίσεων ή διαβητικά έλκη, αγγειακά κ.α. ιδιαίτερα τα χρόνια ή αυτά που δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά σε άλλες θεραπείες. Περιπτώσεις όπως νέκρωση δέρματος, εγκαύματα και μετεγχειρητικές ουλές ανταποκρίνονται πολύ καλά. Στις μετεγχειρητικές ουλές έχει αναφερθεί ότι όχι μόνον βοηθάει στην δημιουργία συνδετικού ιστού, αλλά ότι προσφέρει και καλύτερο
αισθητικό αποτέλεσμα.
Τραυματισμοί μαλακών μορίων, (φλεγμονή, μυϊκή θλάση, σύνδρομο υπέρχρησης, μυϊκός σπασμός, συνδεσμική κάκωση, τενοντίτιδα, τενοντοπάθεια κ.α.). Σημαντικό ρόλο στην επιλογή αυτής της θεραπείας, σε σχέση με άλλες, παίζει το γεγονός ότι απαιτείται μικρότερος χρόνος αποκατάστασης, όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό.
Μετακτινική φλεγμονή.
Ανακούφιση από τον πόνο, ιδιαίτερα στην οξεία φάση.
Αρθρίτιδα, κλινικά έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να προσφέρει σημαντικά στην ανακούφιση του ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο πόνος οφείλεται κυρίως στα παράπλευρα της άρθρωσης μαλακά μόρια.
Σε οσφυαλγία, ισχιαλγία, αυχενικό σύνδρομο,νευραλγία τριδύμου, πάρεση προσωπικού νεύρου κ.α. συνδυαζόμενο πάντα με άλλα θεραπευτικά μέσα ή τεχνικές, όπως για παράδειγμα τεχνικές Manual Therapy. Δεν συνιστάται να συνδυάζεται με θεραπευτικά μέσα που ανεβάζουν τη θερμοκρασία στη περιοχή εφαρμογής, καθώς ένα από τα πλεονεκτήματα της θεραπείας με Laser είναι ότι δεν ανεβάζει τη θερμοκρασία στη περιοχή εφαρμογής.
Αντενδείξεις
Έχουν αναφερθεί οι παρακάτω:
Είναι δυνατόν να καταστρέψει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, για τον λόγο αυτόν τόσο ο ασθενής, όσο και ο θεραπευτής πρέπει κατά την εφαρμογή της θεραπείας να χρησιμοποιούν τα κατάλληλα γυαλιά.
Δεν εφαρμόζεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Δεν χρησιμοποιείται σε περιοχή που υπάρχει γνωστός πρωτοπαθής ή μεταστατικός όγκος. Μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στο τελικό στάδιο με στόχο την ανακούφιση από τον πόνο, πάντα όμως με την σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού.
Δεν εφαρμόζεται πάνω ή κοντά στον θυρεοειδή αδένα.
Δεν εφαρμόζετι σε περίπτωση αιμορραγίας.
Δεν χρησιμοποιείται παράλληλα με φάρμακα καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος.
Δεν εφαρμόζεται κοντά στην περιοχή της καρδιάς σε ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα ή που φέρουν βηματοδότη.
Δεν εφαρμ'οζεται σε ασθενείς με επιληψία δεν εφαρμόζεται στην περιοχή του κεφαλιού ή του αυχένα.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος όπως αυτός αναφέρεται στο βιβλίο 'Lasers που θεραπεύουν', του Νάθαν Κ. Ευαγγέλου.
Παρατηρήσεις
Σε ασθενείς που έχει γίνει έκχυση κορτιζόνης στην περιοχή της εφαρμογής του laser, μπορεί να παρατηρηθεί επιδείνωση των συμπτωμάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η εφαρμογή θεραπείας laser πρέπει να γίνεται μετά από 2 – 3 βδομάδες από την έκχυση.
Ασθενείς που λαμβάνουν αντιφλεγμονώδη φάρμακα για αντιμετώπιση κακώσεων των μαλακών μορίων δεν ανταποκρίνονται τόσο γρήγορα στην θεραπεία με laser, συγκριτικά με αυτούς που δεν λαμβάνουν. Συνίσταται η εφαρμογή θεραπευτικού laser σε συνδυασμό με πάγο.
Η θεραπεία με laser είναι τελείως ανώδυνη .Μπορεί δύο με τρεις ώρες μετά την θεραπεία να προκληθεί επιδείνωση των συμπτωμάτων ή κάποιο οίδημα στην πάσχουσα περιοχή, πρόκειται όμως για μία παροδική αντίδραση.
Ένα πολύ συνηθισμένο ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί το θεραπευτικό laser να χρησιμοποιηθεί στην οξεία φάση;
Η απάντηση είναι ότι στην οξεία φάση αποτελεί θεραπεία επιλογής. Γιατί το βιολογικό του αποτέλεσμα δεν εξαρτάται από την αύξηση της θερμοκρασίας της περιοχής αλλά είναι το αποτέλεσμα Βιοδιέγερσης, ενώ μπορεί να συντομεύσει σημαντικά τον χρόνο αποκατάστασης, δίνοντας μάλιστα ένα ποιοτικά καλύτερο αποτέλεσμα. Οι συνεδρίες που απαιτούνται εξαρτώνται από πάθηση γενικά όμως συνιστούνται 8 με 10 συνεδρίες, ενώ θα πρέπει συνεχώς να επανεκτιμάτε το αποτέλεσμα.
Η διεισδυτικότητα των ακτίνων laser εξαρτάται από:
Το μήκος κύματος
Την ισχύ
Τύπο του δέρματος
Πυκνότητα της αιμοσφαιρίνης στο σημείο επαφής
Από τον καλό καθαρισμό με οινόπνευμα της περιοχής όπου εφαρμόζεται η θεραπεία
Σωστή τεχνική του χρήστη
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
'THERAPEUTIC LASERS, THEORY AND PRACTICE' G. David Baxter, Churchill Livingstone ISBN 0-443-05243-3
Τελευταία άρθρα
-
![ΧΕΙΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΟΡΜΟΝΕΣ & ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ]()
ΧΕΙΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΟΡΜΟΝΕΣ & ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ
Τα τελευταία χρόνια, λόγω των αυξανόμενων ενδείξεων για την αποτελεσματικότητα της στη μείωση του πόνου, της αναπηρίας, την αποφυγή της φοβίας και της
καταστροφολογίας (αντίληψης ότι θα συμβεί το χειρότερο εξαιτίας του πόνου), υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση στη Νευροεπιστήμη του Πόνου (Pain Neuroscience Education - PNE). Διδάσκει τους ασθενείς, ιδιαίτερα εκείνους με χρόνιο πόνο, την βιολογία και τη φυσιολογία της εμπειρίας του πόνου, συμπεριλαμβανομένων διεργασιών όπως η κεντρική ευαισθητοποίηση, η περιφερική ευαισθητοποίηση, η αλλοδυνία και η νευροπλαστικότητα.Με πρώτη ματιά, αυτό το νευροβιολογικό μοντέλο δεν συμβαδίζει με το παραδοσιακό Βιοϊατρικό μοντέλο που χρησιμοποιούμε στην Χειροθεραπεία (Manual Therapy). Παραδοσιακά το Βιοϊατρικό μοντέλο εστιάζει στην ανατομία, την παθολογοανατομία και την εμβιομηχανική. Η αποτελεσματικότητα του όμως είναι περιορισμένη, κυρίως λόγω της αδυναμίας του να βοηθήσει τους ασθενείς να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις χρόνιου πόνου, ώστε να αποφύγουν τη φοβία και την καταστροφολογία.
Αυτή η αντίθεση μεταξύ της Χειροθεραπείας και της Νευροεπιστήμης του Πόνου, έχει φαινομενικά πολώσει τους οπαδούς της καθεμιάς προσέγγισης, με την μία να αντιλαμβάνεται την προσέγγιση ως προσέγγιση με χειρισμούς “hands-on” και την άλλη ως προσέγγιση χωρίς χειρισμούς “hands-off’. Αυτή η αντίληψη είναι τελείως λανθασμένη. Η ενδεδειγμένη αντίληψη περιλαμβάνει τη σύνθεση των δυο.
Δεν είναι όλα τα αγγίγματα το ίδιο
Ο πρωταρχικός τρόπος για να αντιληφθούμε το σώμα μας στο περιβάλλον είναι μέσω της αίσθησης της αφής, αρχής γενομένης από το άγγιγμα της μαμάς και του μωρού. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Boehme και τους συναδέλφους του, ορισμένες μορφές αφής μπορεί να έχουν πιο ισχυρό αντίκτυπο από άλλες (1). Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, επειδή ο εγκέφαλος προσπαθεί να προβλέψει τις αισθητηριακές συνέπειες κάθε πράξης, αποδίδει λιγότερη σημασία στο αυτό-άγγιγμα αφού τα ερεθίσματα αυτά είναι αναμενόμενα. Δηλαδή, ο εγκέφαλος δίνει μεγαλύτερη προσοχή στο άγγιγμα από κάποιον άλλο (πρωτότυπο ερέθισμα – novel stimuli)αφού δεν είναι σε θέση να προβλέψει το αποτέλεσμα. Αν προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το νέο άγγιγμα κατά τη διάρκεια μιας θεραπευτικής συνεδρίας, με τον ασθενή ενεργά εμπλεκόμενο, ενισχύει την αισθητική επιρροή, που οδηγεί σε αυξημένη διέγερση του νευρικού συστήματος και μεγαλύτερο θεραπευτικό αντίκτυπο.Ενίσχυση της Ομοιόστασης
Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών, της θερμοκρασίας του σώματος, της οξύτητας-αλκαλικότητας (pH), της αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων ορισμένων θρεπτικών συστατικών, με στόχο να διατηρούνται οι ιστοί μας οξυγονωμένοι και τα κύτταρα μας με καλή θρέψη. Για να διατηρήσουμε αυτή τη σταθερή κατάσταση, το σώμα μας εκκρίνει ορμόνες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη. Η αδρεναλίνη αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και τα αποθέματα ενέργειας. Η κορτιζόλη αυξάνει τη γλυκόζη στην κυκλοφορία του αίματος και έχει πολλές ευεργετικές επιδράσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα και μεταξύ άλλων οργάνων στον εγκέφαλο. Η κορτιζόλη δεν έχει καλή φήμη, αλλά σε καταστάσεις «μάχης-φυγής», η κορτιζόλη μετριάζει τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, καταστέλλει το πεπτικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα επικοινωνεί με περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη γνωστική λειτουργία, τη διάθεση, τα κίνητρα και τον φόβο.
Οι βιοχημικοί μεσολαβητές όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη μας βοηθούν να προσαρμοστούμε, αρκεί να είναι ενεργοποιημένοι, όταν τους χρειαζόμαστε, με ισορροπημένο τρόπο και μετά να απενεργοποιούνται όταν τελειώσει η πρόκληση. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, αυτές οι «ορμόνες του στρες» μπορούν να προκαλέσουν δυσμενείς αλλαγές στον εγκέφαλο και το σώμα, π.χ. υψηλή ή χαμηλή αρτηριακή πίεση, συσσώρευση κοιλιακού λίπους κ.λπ. Όταν υπάρχει ανισορροπία στους βιοχημικούς μεσολαβητές, τότε χρησιμοποιούμε τον όρο αλλοστατικό φορτίο. Αν αυτό συνεχιστεί τότε έχουμε αλλοστατική υπερφόρτωση, όπως συμβαίνει στο τοξικό στρες.
Πως η Χειροθεραπεία μειώνει την αλλοστατική υπερφόρτωση μέσω των ορμονών;
Καθώς η νευροχημική ισορροπία που έχουν εξελιχθεί εδώ και χιλιετίες διαταράσσεται από τη σημερινή σύγχρονη ζωή, οι άνθρωποι γίνονται πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη, το άγχος και τον πόνο.
Το ακρωνύμιο DOSE (Ντοπαμίνη, Οκυτωκίνη, Σεροτονίνη και Ενδορφίνες) χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ορμονική τετράδα που είναι υπεύθυνη για να νιώθουμε καλά, και παρόλο που υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διεγείρουμε την έκκρισή τους, θα επικεντρωθούμε σε αυτούς που μπορούμε να πετύχουμε με τα χέρια μας.
Στους ασθενείς αρέσει να θέτουν και να επιτυγχάνουν θεραπευτικούς στόχους, όπως την ελευθερία στη κίνηση, στη βελτίωση της στάσης και την ενίσχυση της απόδοσης με λιγότερο πόνο. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατανόηση μας όσο αφορά τη δράση της ντοπαμίνης -την ορμόνη της ευτυχίας- για να τους ενισχύσουμε αυτή την επιθυμία. Αρχικά βάζουμε μικρούς ρεαλιστικούς θεραπευτικούς στόχους, ώστε ο εγκέφαλος του ασθενή να «γιορτάζει» κάθε φορά που επιτυγχάνει τον στόχο του και στη συνέχεια προχωράμε στον επόμενο. Η ορμόνη της ανταμοιβής και της ευχαρίστησης θα του δώσει ώθηση πριν καν ξεκινήσει η συνεδρία της Χειροθεραπείας.Το φιλικό, ασφαλές και ταυτιζόμενο συναισθηματικά περιβάλλον, ενισχύει τη δημιουργία κοινωνικών δεσμών που ενεργοποιεί τη ροή της ωκυτοκίνης στον ασθενή. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι η διαπροσωπική αφή όχι μόνο διεγείρει την απελευθέρωση της οκυτωκίνης, αλλά μειώνει επίσης το καρδιαγγειακό στρες και ενισχύει την ανοσολογική λειτουργία (2).
Ο πιο αποτελεσματικός και φυσικός τρόπος για την ενίσχυση της έκκρισης σεροτονίνης είναι μέσω της άσκησης, της βιοκοινωνικής σύνδεσης και της αποτελεσματικής Χειροθεραπείας. Μην εκπλαγείτε αν ο ασθενής σας κοιμηθεί στο εξεταστικό τραπέζι κατά τη διάρκεια των χειρισμών, καθώς η έκκριση σεροτονίνης είναι ένα βασικό συστατικό του ύπνου. Παράλληλα με την Χειροθεραπεία, για την έκκριση σεροτονίνης ρόλο παίζει ο σεβασμός και προσοχή που δίνεται στον ασθενή από την πρώτη επαφή.
Οι ενδορφίνες απελευθερώνονται από το νευρικό σύστημα ως απάντηση σε αγχωτικές καταστάσεις, απειλή ή πόνο. Προσωρινά αντιμετωπίζουν τον πόνο με τον ίδιο τρόπο όπως η φαρμακευτική αγωγή (π.χ. μορφίνη, κωδεΐνη). Σε συνδυασμό με τη σεροτονίνη βοηθούν την ανακούφιση του άγχους και της κατάθλιψης. Σύμφωνα με τους ερευνητές η αργή, παρατεταμένη εν τω βάθει εργασία στους ιστούς διεγείρει την απελευθέρωση ενδορφινών ανακουφίζοντας τον πόνο. Σε βάθος χρόνου, με την πρόοδο των συνεδριών αυξάνεται η εμπιστοσύνη στη θεραπευτική παρέμβαση.
Συμπεράσματα
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Καθώς ο θεραπευτικός στόχος μας είναι η ισορροπία, η χαλάρωση και η επούλωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις τεχνικές μας για να δώσουμε ώθηση σε αυτές τις βασικές ορμόνες της ευτυχίας, ενισχύοντας παράλληλα την εκπαίδευση των ασθενών στη νευροεπιστήμη του πόνου.
Πηγές
- Boehme R, Hauser S, Gerling G, Heilig M, and Olausson H, Distinction of self produced touch and social touch at cortical and spinal cord levels PNAS (2019) 116 (6) 2290-2299; published ahead of print.
- Gutkowska, J., Jankowski, M., & Antunes-Rodrigues, J. (2014). The role of oxytocin in cardiovascular regulation. Brazilian Journal of Medical and Biological Research.
- Vigotsky, A., & Bruhns, R. (2015) The role of descending modulation in manual therapy and its analgesic implications: a narrative review. Pain Research and Treatment.
-
![Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ]()
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
-
![ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ - ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ]()
ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ - ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
-
![ΛΕΜΦΙΚΗ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗ (MLD) ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ]()
ΛΕΜΦΙΚΗ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗ (MLD) ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
-
![ΚΟΚΚΥΓΟΔΥΝΙΑ - Αποτελεσματικότητα των διαθέσιμων θεραπειών (ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ)]()
ΚΟΚΚΥΓΟΔΥΝΙΑ - Αποτελεσματικότητα των διαθέσιμων θεραπειών (ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ)
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
-
![ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑΣ (ΕΡΕΥΝΑ)]()
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑΣ (ΕΡΕΥΝΑ)
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
-
![Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ - ΜΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ]()
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ - ΜΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
-
![ΔΥΣΚΑΜΠΤΟΣ ΑΥΧΕΝΑΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ]()
ΔΥΣΚΑΜΠΤΟΣ ΑΥΧΕΝΑΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
-
![Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ]()
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.
-
![ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΚΑΖΟΥΝ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ (ΕΡΕΥΝΑ)]()
ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΚΑΖΟΥΝ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ (ΕΡΕΥΝΑ)
Ο πόνος στην μέση είναι ένα πρόβλημα που αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο. Σύμφωνα με το National Center for Health Statistics (U.S.A.), περίπου ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρει ότι τον προηγούμενο μήνα είχε κρίση πόνου στη μέση που διήρκησε τουλάχιστον μια ημέρα, ενώ το 25% των ενηλίκων που ερωτήθηκαν ανάφεραν ότι τους προηγούμενους τρεις μήνες είχαν παρουσιάσει πόνο στη μέση.
