Η ζωή είναι κίνηση, η ζωή είναι ροή: Χάρη σε ερευνητές όπως Carla Stecco, Caterina Fede, Neil Theise και Melody Swartz μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη λειτουργία του σώματος με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Κύτταρα με διαφορετικές εργασίες βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση

Το ανθρώπινο σώμα περιγράφεται ως μια συλλογή κυττάρων με διαφορετικά καθήκοντα, εξειδικευμένα να εκτελούν διαφορετικούς τύπους εργασίας. Για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις εργασίες τους, απαιτείται η μεταφορά ουσιών από και προς αυτά τα κύτταρα. Η μεταφορά αυτή προϋποθέτει την ύπαρξη νερού. Επίσης, τα κύτταρα για να ξέρουν τι κάνουν, πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το επιτυγχάνουν με συνδυασμό χημικών, μηχανικών και ήπιων ηλεκτρικών σημάτων. 

Η επικοινωνία πραγματοποιείται στο χώρο μεταξύ των κυττάρων

Σε πολυκυτταρικούς οργανισμούς, απαιτείται στο χώρο μεταξύ των κυττάρων να υπάρχει κάτι που να τα προστατεύει από τη μηχανική φόρτιση και να παρέχει τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους, δηλαδή ένα υπόστρωμα στο οποίο να μπορούν να προσκολληθούν. Αυτό το υπόστρωμα ονομάζεται εξωκυττάρια μήτρα (extracellular matrix).  Αποτελεί ένα μεγάλο δίκτυο πρωτεϊνών και άλλων μορίων τα οποία περιβάλλουν, υποστηρίζουν και συμβάλλουν στη διατήρηση της δομής σε κύτταρα και ιστούς του σώματος. Βοηθά τα κύτταρα να προσκολληθούν και να επικοινωνούν με τα κοντινά κύτταρα, ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στην κυτταρική ανάπτυξη, την κίνηση των κυττάρων και άλλες κυτταρικές λειτουργίες. Η εξωκυττάρια μήτρα εμπλέκεται, επίσης, στην αποκατάσταση του κατεστραμμένου ιστού. Αποτελείται από ένα στερεό, ινώδες μέρος και ένα υγρό μέρος, τη θεμέλια ουσία – ground substance. Το στέρεο μέρος αποτελείται κυρίως από ίνες κολλαγόνου, υπάρχουν επίσης κάποιες ελαστικές ίνες εκεί όπου απαιτείται περισσότερη ελαστικότητα. Ας λάβουμε υπόψη ότι το υγρό μέρος δεν είναι ορατό με υπερήχους όπως το ινώδες μέρος. Ένας σημαντικός και σε άφθονη ποσότητα πολυσακχαρίτης στη θεμέλια ουσία είναι το υαλουρονικό οξύ, το οποίο δεσμεύει μεγάλες ποσότητες νερού. Αυτό το νερό, που συνδέεται με το υαλουρονικό οξύ και άλλα μεγάλα μόρια, κινείται μεταξύ των ινών του κολλαγόνου και των κυττάρων, επιτρέποντας την ολίσθηση στα διάφορα στρώματα των ινών του κολλαγόνου, χωρίς τριβές και περιορισμούς μεταξύ τους. Πρόκειται για μια ροή που στερείται δικής της αντλίας, εξαρτώμενη πλήρως από τις κινήσεις, τη σύνθεση και την ισορροπία στην εξωκυττάρια μήτρα. Μέσω αυτής της ροής του νερού τα κύτταρα πληροφορούνται τι πραγματικά συμβαίνει στο σώμα. Ανάλογα με τις πληροφορίες που λαμβάνουν τα γονίδια στον πυρήνα του κυττάρου ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται για να ελέγξουν τη παραγωγή διαφόρων ουσιών από το κύτταρο.

Η σύνθεση της εξωκυττάριας μήτρας είναι σημαντική για τη λειτουργία και τις ιδιότητες της περιτονίας. Επηρεάζεται από τη κίνηση, το ph, τη θερμοκρασία, τη διατροφική κατάσταση, την κατάσταση των υγρών, τη φθορά κ.α. Αν το υγρό μέρος της εξωκυττάριας μήτρας χάσει τη ρευστότητα του και  γίνει παχύρευστο αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη ροή και μειωμένη δυνατότητα ολίσθησης μεταξύ των ιστών.  

Ο τρόπος με τον οποίο κινούμαστε επηρεάζει τη ροή των υγρών, συνεπώς την ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών και τη διαχείριση των απορριμμάτων. Όπως γίνεται αντιληπτό η κίνηση ενισχύει τη ροή των υγρών στην εξωκυττάριο μήτρα. Σε αντίθετη περίπτωση η μειωμένη κίνηση εξασθενεί την ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών στα κύτταρα ή ακόμη χειρότερα διακόπτεται.

Το λεμφικό σύστημα είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ έχει ρόλο στη ροή των υγρών στη περιτονία. Μεταφέρει λίπη, πρωτεΐνες, κύτταρα του ανοσοποιητικού κ.α. που δεν μπορούν να εισέλθουν πίσω στην αιματική κυκλοφορία από το εξωκυττάριο υγρό. Για να σχηματιστεί το λεμφικό υγρό χρειάζεται κίνηση στον εξωκυττάριο χώρο. Χωρίς κίνηση, το υγρό των ιστών δεν μπορεί να εισέλθει στα λεμφικά τριχοειδή αγγεία. Αυτό σε τελική ανάλυση σημαίνει ότι ολόκληρο το ανοσοποιητικό μας σύστημα εξαρτάται από τη ροή των υγρών στη περιτονία. Βελτιωμένη ροή υγρών σημαίνει βελτιωμένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Η ροή είναι εκεί, ακόμα και όταν καθόμαστε, ξαπλωμένοι ή στεκόμαστε ακίνητοι. Όσο ζούμε αναπνέουμε, η καρδιά κτυπά, ο γαστρεντερικός σωλήνας επεξεργάζεται τα τρόφιμα που τρώμε κ.α. Όλα αυτά παράγουν μικρές κινήσεις, μικρούς παλμούς που ενεργοποιούν τα κύτταρα μεταφέροντας σήματα. Φυσικά πολύ λιγότερα από ότι μέσω της ενεργής κίνησης.

Όταν σταματήσει η ροή υγρών στη περιτονία, είτε τοπικά σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, είτε σε μεγαλύτερη περιοχή, αυξάνεται η αντίσταση μεταξύ των ιστών, βλάπτοντας την επικοινωνία και την ανταλλαγή ουσιών μεταξύ των κυττάρων, επηρεάζοντας την κυκλοφορία του αίματος, τα νευρικά σήματα και τη μεταφορά της λέμφου σε αυτή τη περιοχή. Η τριβή μεταξύ των φύλλων της περιτονίας αυξάνεται και επηρεάζονται ολόκληρες αλυσίδες κίνησης. Καθώς εμποδίζεται η ολίσθηση, οι μύες πρέπει να εργαστούν πιο σκληρά και αρχίζουν να υιοθετούνται αντισταθμιστικά μοτίβα κίνησης, ασύμμετρες φορτίσεις και επιβάρυνση τμημάτων του σώματος και αρθρώσεων. Τελικό αποτέλεσμα είναι ενεργοποίηση των υποδοχέων του πόνου.

Πηγή

The Fascia Guide

https://fasciaguide.com/research/fascia-research-congress-2018/