Physio.gr

Το Σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) ή Σπαστική εντεροκολίτιδα είναι μια λειτουργική διαταραχή του εντέρου που χαρακτηρίζεται από χρόνιο κοιλιακό άλγος, κοιλιακή δυσφορία, κοιλιακή διάταση (φούσκωμα) και αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου απουσία κάποιας οργανικής νόσου. Σε κάποιες περιπτώσεις τα συμπτώματα υποχωρούν μετά την κένωση. Μπορεί να εμφανισθεί υπό τη μορφή διάρροιας ή δυσκοιλιότητας, ή με εναλλαγή αυτών. Επίσης το ΣΕΕ δύναται να παρουσιασθεί έπειτα από μία λοίμωξη ή μία στρεσογόνο κατάσταση.

Το ανθρώπινο έντερο είναι επενδεδυμένο με περισσότερα από 100 εκατομμύρια νευρικά κύτταρα - είναι ουσιαστικά ένας εγκέφαλος από μόνο του (εντερικός εγκέφαλος). Το έντερο επικοινωνεί με τον εγκέφαλο, απελευθερώνοντας ορμόνες στην κυκλοφορία του αίματος που, μέσα σε περίπου 10 λεπτά, τον ενημερώνει για τις ανάγκες του. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι το έντερο έχει πολύ πιο άμεση σύνδεση με τον εγκέφαλο, μέσω ενός νευρικού κυκλώματος που του επιτρέπει να μεταδίδει σήματα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για την παχυσαρκία, τις διατροφικές διαταραχές, ακόμη για την κατάθλιψη και τον αυτισμό - οι οποίες έχουν συνδεθεί με ένα δυσλειτουργικό έντερο.

Σύμφωνα με τον Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II), υπάρχουν δυο τύποι κρανίο-σπλαχνικής συνάφειας: 1) συνάφεια που αντιστοιχεί σε περιοχές του σκελετού, στις κρανιακές ραφές ή σε περιορισμούς στο σύστημα των μεμβρανών, 2) συνάφεια που αντιστοιχεί σε αυτό καθαυτό το κρανίο, είτε δομικά, είτε λειτουργικά.

Αρκετές φορές είναι δύσκολο να βρεθεί ο βασικός περιορισμός που αποτελεί το κλειδί για τα προβλήματα του ασθενή. Για αυτόν τον λόγο ο Barral στο δίλημμα: πρέπει πρώτα να κινητοποίησω το κρανίο, τη σπονδυλική στήλη, τα σπλάχνα ή τα άκρα; ...απαντά: «δεν πιστεύω στην αναγκαιότητα της ανακάλυψης του βασικού περιορισμού, υπάρχουν τόσες πολλές πιθανές αιτίες, που μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως μπορούμε να ανακαλύψουμε 'τουλάχιστον τη δευτερεύουσα' από αυτές, ακόμη και αν λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι η βασική».

Κάθε όργανο σχετίζεται με σύνολο συγκεκριμένων συναισθημάτων, που ενδέχεται να 'ξυπνήσουν στη μνήμη' και να διεγερθούν κατά την διαδικασία της σπλαχνικής κινητοποίησης. Η κινητοποίηση του οργάνου, μέσω νευρικών οδών, το συνδέει με το μεταιχμιακό σύστημα. Εντούτοις, υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία, που είναι σχεδιασμένη να προκαλεί ξέσπασμα των συναισθημάτων, ουσιαστικά να τα φέρνει στην επιφάνεια, ώστε ο ασθενής να έρχεται σε επαφή μαζί τους για να ακολουθήσει στη συνέχεια η ζητούμενη 'απελευθέρωση'.

Οι συνέπειες του περιορισμού στη κινητικότητα και στην έμφυτη κινητικότητα των σπλάχνων! Η κινητικότητα και η έμφυτη κινητικότητα των σπλάχνων, όσο αφορά το σημείο ισορροπίας τη κατεύθυνση και το εύρος της κίνησης μπορεί να αξιολογηθεί ως ένδειξη δυναμικής ισορροπίας του σώματος.

"Ο σκοπός της Σπλαχνικής Κινητοποίησης είναι να αναδημιουργήσει, να εναρμονίσει και ενισχύσει την ιδιοδεκτική επικοινωνία στο σώμα, ώστε να βελτιώσει τον εσωτερικό (ρυθμιστικό) μηχανισμό του, για καλύτερη υγεία" Jean-Pierre Barral, D.O.