
Ο πόνος, πέρα από δυσάρεστη αισθητική εμπειρία, μπορεί να οριστεί και ως η εμπειρία που επηρεάζει δραματικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί έδειξαν πως ο χρόνιος πόνος δεν επιτρέπει στον ασθενή να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, μειώνει κατά πολύ την ικανότητά του στον εργασιακό χώρο, οδηγεί σε υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, αίσθησης απώλειας ελέγχου πάνω στην πάθησή του και στον πόνο που του προκαλεί. Επίσης, οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, απομόνωση, φόβο για το μέλλον και απώλεια της ευχαρίστησης που απορρέει από διάφορες καθημερινές δραστηριότητες. Όλες αυτές οι επιδράσεις επιτείνουν τον πόνο και μπορούν να εμποδίζουν την ομαλή διεξαγωγή της θεραπείας του ασθενούς.
Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου -είτε πρόκειται για βιολογικό θάνατο, είτε για το τέλος μιας σημαντικής σχέσης, είτε για το τέλος μιας ευχάριστης κατάστασης- οδηγεί, συχνά, στο πένθος. Αυτός είναι ο τρόπος που ο άνθρωπος αντιδρά όταν χάνει κάτι πολύτιμο γι' αυτόν.
Τα ερωτήματα και οι απορίες που εκφράζουν τα παιδιά, συχνά φέρνουν σε δύσκολη, αμήχανη, ή και δυσάρεστη θέση τους γονείς. Η αμηχανία των γονιών γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν θα πρέπει να μιλήσουν με τα παιδιά τους για πιο «προχωρημένα» ζητήματα, ή –ακόμη περισσότερο- όταν θα πρέπει να μιλήσουν,να αποκαλύψουν και να επικοινωνήσουν οικογενειακά μυστικά που αφορούν στην πραγματική ταυτότητα του παιδιού!
Άγχος, φόβος, αβεβαιότητα για το μέλλον, κατάθλιψη και σεξουαλικές διαταραχές έχουν αναφερθεί σε γυναίκες με καρκίνο μαστού μετά την θεραπεία.Τις επιδράσεις αυτές στην ποιότητα ζωής εξετάζει μια νέα έγκυρη μελέτη από τις ΗΠΑ. Μελετήθηκαν 558 γυναίκες συνολικά και κατά υποομάδα ανάλογα με την μορφή θεραπείας –χειρουργική, με ή χωρίς διατήρηση μαστού με η χωρίς χημειοθεραπεία.