Η οστεοπόρωση είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Δεν αφορά μόνο στους ηλικιωμένους, ούτε είναι θέμα αποκλειστικά γυναικείο. Μας «απειλεί» όλους και η πρόληψή της πρέπει να μας απασχολεί από την παιδική κιόλας ηλικία.
"Πιάσιμο στους μύες" - Το πιάσιμο είναι μια αίσθηση, όχι απλά ένδειξη μηχανικής επιβάρυνσης! Όταν κάποιος παραπονιέται πως είναι "πιασμένος" σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος του, αυτό μπορεί να σχετίζεται με διαφορετικές καταστάσεις.
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία λόγων και αιτίων που ωθούν τους ασθενείς να αναζητούν βοήθεια από τους επαγγελματίες της υγείας. Τις μεγαλύτερες προκλήσεις εμφανίζουν εκείνοι με χρόνια προβλήματα, κεντρική ευαισθητοποίηση και χρόνια εξάντληση. Η κλασσική ιατρική στηριζόμενη στο «Βιοϊατρικό μοντέλο» προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στις προκλήσεις αυτών των ασθενών.
Το Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο αναδύθηκε την ίδια περίοδο που ο Dr John Upledger εμπνεύστηκε την Κρανιοϊερή Θεραπεία. Αναλογιστείτε ότι αυτή την ιδιαίτερη χρονική περίοδο όπου ο Dr Upledger δημιούργησε την Κρανιοϊερή θεραπεία, η ιατρική είχε αρχίσει να απομακρύνεται από την παραδοσιακή εξήγηση του αίτιου/αποτελέσματος της ασθένειας. Ένα μοντέλο που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ψυχολογία, το κοινωνικό περιβάλλον και την βιολογία του ατόμου στοιχειοθετεί μια σημαντική βάση για την Κρανιοϊερή Θεραπεία, λόγω της ολιστικής πνεύμα/σώμα προσέγγισής της.
Ως Χειροθεραπευτές (manual therapy) είμαστε εκπαιδευμένοι να αναγνωρίζουμε τους περιορισμούς στο σώμα (μυοσκελετικό σύστημα, στη περιτονία, στα σπλάχνα, στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, κ.α.) και με εξειδικευμένους χειρισμούς να επικεντρωνόμαστε στην απελευθέρωση των ατομικών περιορισμών. Τώρα, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις προκλήσεις ασθενών με «πολυπλοκότητα», επιβάλλεται να κάνουμε μια τεράστια μεταβολή στη θεραπευτική μας σκέψη και να αρχίσουμε να επικεντρωνόμαστε στα «πρότυπα των περιορισμών».
Ο δύσκαμπτος αυχένας είναι ένα σύμπτωμα για το οποίο συχνά παραπονούνται οι ασθενείς και χρήζει αντιμετώπισης.
Οι ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο συχνά αναφέρουν πως νιώθουν δύσκαμπτο/πιασμένο τον αυχένα τους. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, ο θεραπευτής υποθέτει ότι υπάρχει μυϊκός σπασμός στη περιοχή και προσαρμόζει ανάλογα την θεραπευτική του παρέμβαση. Πόσο ακριβής είναι αυτή η υπόθεση;
Το 50% περίπου των γυναικών θα παρουσιάσουν πόνο στην μέση κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συνήθως τα συμπτώματα αρχίζουν μετά τον έκτο μήνα, ενώ μπορεί να διαρκέσουν ακόμα έξη μήνες μετά τον τοκετό. Μερικές φορές (10%) τα συμπτώματα είναι τόσο σοβαρά ώστε να εμποδίζουν την γυναίκα να κοιμηθεί, να εργασθεί ή να ασχοληθεί με τις καθημερινές της δραστηριότητες.
Η έλλειψη άσκησης συνεισφέρει στον χρόνιο μυοσκελετικό πόνο, που επηρεάζει τους μύες, συνδέσμους, τένοντες και οστά. Άνθρωποι που υποφέρουν από χρόνιες καταστάσεις, όπως είναι οσφυαλγία, αρθρίτιδα, ή αυχενικό σύνδρομο, υποφέρουν καθημερινά από πόνο, κακουχία ακόμα και από κατάθλιψη, ενώ θεωρούν τον εαυτό τους ‘θύμα’. Μάλιστα κάποιοι επιστήμονες χαρακτηρίζουν την αυξανόμενη συχνότητα στην εμφάνιση των μυοσκελετικών προβλημάτων ως ‘επιδημική’.
Στον γλουτό έχουν αποδοθεί περισσότερα σύνδρομα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος.
Η έρευνα υποστηρίζει ότι ο κακός ύπνος, η μειωμένη σωματική δραστηριότητα και το αυξημένο στρες είναι πιο καθοριστικοί παράγοντες στην εμφάνιση του πόνου στη σπονδυλική στήλη.
Υπάρχει τεράστιος αριθμός πιθανών αιτιών στην πρόκληση οσφυαλγίας. Τελευταία αυξάνονται οι ενδείξεις που υποστηρίζουν την πιθανότητα η οσφυαλγία να είναι το αποτέλεσμα μειωμένης στροφικής κίνησης στα ισχία. Αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι η οσφυαλγία μπορεί να συνδέεται με πόνο στα ισχία, δευτερευόντως με μειωμένο εύρος κίνησης στις αρθρώσεις των ισχίων.
Με τον όρο λοιπόν Επικονδυλίτιδα ή Αγκώνα των τενιστών (tennis elbow), χαρακτηρίζουμε τον πόνο που γίνεται αντιληπτός στην έξω πλάγια περιοχή του αγκώνα και μπορεί να ακτινοβολεί προς τα κάτω κατά μήκος του αντιβραχίου μέχρι τα δάκτυλα ή προς τα επάνω στον βραχίονα από την έξω πλευρά.
Κάθε χρόνο, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι λείπουν κάποιο διάστημα από την εργασία τους λόγω τραυματισμού, που οφείλεται σε επαναλαμβανόμενη κακή στάση κατά την διάρκεια της εργασίας ή υπερκόπωση κάποιας περιοχής του σώματος. Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις προκαλούνται λόγω κακής εργονομίας, δηλαδή το εργασιακό περιβάλλον δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές εκείνες που θα ελαττώσουν τον κίνδυνο του τραυματισμού ενώ παράλληλα θα αυξήσουν την παραγωγικότητα.
Η έσω επικονδυλίτιδα αναφέρεται σε πόνο στην εσωτερική πλευρά του αγκώνα. Προκαλείται ύστερα από καταπόνηση των καμπτηρών μυών, δηλαδή των μυών που ελέγχουν την κάμψη του καρπού.
Επισκόπηση που έγινε από την ομάδα Cochrane Collaboration Bank Review Group, ανέλυσε όλες τις τυχαίες μελέτες μέχρι τον Μάρτιο του 2003, παράγοντας μια νέα υπόθεση, τοποθετώντας για την ακρίβεια την συμβουλή – παρότρυνση για ακινητοποίηση στο κρεβάτι, σε αντιδιαστολή με την συμβουλή – παρότρυνση στον ασθενή με πόνο στη μέση να παραμείνει ενεργός. Τα αποτελέσματα για άλλη μια φόρα έδειξαν ότι η ακινητοποίηση στο κρεβάτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών με πόνο στη μέση.
Ο Scott F. Nadler του University of Medicine and Dentistry of New Jersey in Newark, ήταν επικεφαλής μιας μελέτης του American College of Sports Medicine journal, Medicine and Science in Sports and Exercise. Η μελέτη αξιολογούσε την αξία των κλασσικών ασκήσεων, ενίσχυσης κυρίως των κοιλιακών μυών, των ραχιαίων και των γλουτιαίων, σε σχέση με την συχνότητα εμφάνισης πόνου στην μέση.
Εάν έχετε μια εμπειρία χαμηλής οσφυαλγίας -είτε βρίσκεστε σε οξεία, είτε σε χρόνια φάση- θα είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ορισμένες αλήθειες!
Η ιδέα του μηχανήματος της Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ΑΤΜ), ανέκυψε από την κλινική πράξη. Αυτή η ριζοσπαστική κι όμως συντηρητική προσέγγιση αποτελεί την φυσική συνέχεια των πρόσφατων εξελίξεων στα πεδία της Κινησιοθεραπείας, της Χειροθεραπείας με Ήπιους Χειρισμούς (Manual Therapy) και του ελέγχου του πόνου.
Οι επιπτώσεις από την δύναμη της βαρύτητας είναι συνδεδεμένες με τις αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού και την εμφάνιση του πόνου. Η σωστή λειτουργία τού εγκεφάλου μάς προφυλάσσει, για άλλη μια φορά!