Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της ανάλυσης θα αναφερθώ στις αμαρτωλές πρακτικές των φαρμακευτικών εταιρειών, πρακτικές που έχουν σαν στόχο υγιείς ισολογισμούς, αλλά μόνον σαν υποπροϊόν την υγεία. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός που αφορά την διερεύνηση της αγοράς και την διαφήμιση ξεπερνά κατά πολύ τους προϋπολογισμούς της επιστημονικής έρευνας.
Η ιστορία είναι μεγάλος δάσκαλος, αλλά εμείς οι γιατροί μάλλον την αποφεύγουμε. Συνήθως η ενασχόληση μας με αυτήν εξαντλείται σε μία στείρα Δυτικοκεντρική αναφορά μερικών ονομάτων. Είναι γεγονός ότι ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός, ο Ασκληπιός είναι αυτοί που διαμόρφωσαν στην ήπειρο μας την ιατρική σκέψη. Μία ιατρική σκέψη που στηρίζεται αποκλειστικά στον μεγαλοφυή διαλογισμό και στην οξυδερκή παρατήρηση.
Η μηχανιστική σκέψη και οι ερευνητικές δυνατότητες της εποχής εκείνης δεν επέτρεπαν να γίνει κατανοητή η πολυπλοκότητα του οργανισμού, που μέσα στις νομοτέλειες της φύσης είχε άπειρες και άγνωστες δυνατότητες εξατομίκευσης και διαφοροποίησης, που τον έκαναν ικανό να διαφεύγει από τον απλοϊκό μονόδρομο αιτίας - αποτελέσματος.
Η γνώση είναι ζωτικής σημασίας για τη σύγχρονη κοινωνία. Σε αντίθεση με τους προγόνους μας, ο κόσμος μας εκτιμά τη διανοητική ικανότητα πολύ περισσότερο από τη σωματική ικανότητα και έτσι η ανάγκη απόκτησης γνώσεων είναι πλέον ύψιστης σημασίας.