Μυελοπάθεια είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιοδήποτε νευρολογικό έλλειμα σχετίζεται με τον νωτιαίο μυελό. Συνήθως οφείλεται σε συμπίεση του νωτιαίου μυελού από οστεόφυτο ή εξωθούμενο υλικό του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Εντοπίζεται κυρίως στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, χωρίς να αποκλείονται η θωρακική ή η οσφυϊκή μοίρα. Λιγότερο συχνές αιτίες είναι οι πρωτοπαθείς λοιμώξεις, φλεγμονές, νευροεκφυλιστικές παθήσεις, νεοπλασματικές αγγειακές παθήσεις, ιδιοπαθής και διατροφικές διαταραχές.

Η Χειροθεραπεία (Manual Therapy), είναι η θεραπευτική προσέγγιση, όπου ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει τις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια μέθοδος, με ήπιους χειρισμούς, που εφαρμόζεται από κατάλληλα εκπαιδευμένο θεραπευτή, σε διάφορα σημεία του σώματος – κυρίως στα οστά του κρανίου, του προσώπου, στη σπονδυλική στήλη και στο ιερό οστού – με σκοπό να εκτιμήσει αλλά και να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητα του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο λειτουργούν ο Εγκέφαλος και ο Νωτιαίος Μυελός. Υπάρχει χρησιμότητα ενσωμάτωσης τεχνικών της Κρανιοϊερής Θεραπείας στη Χειροθεραπεία;

Στη Σουηδία η χειροπρακτική είναι μια συνηθισμένη θεραπευτική επιλογή, αλλά δεν έχει αξιολογηθεί επαρκώς ως θεραπευτική επιλογή για τον πόνο στη μέση. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της χειροπρακτικής, στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας σε χρονικό διάστημα τεσσάρων εβδομάδων, σύμφωνα με τις αναφορές των ασθενών.

Ο προστατευτικός μυϊκός σπασμός λειτουργεί ως φρένο, που ακινητοποιεί συγκεκριμένη περιοχή του σώματός, είτε λόγω πόνου, είτε όταν αποτυγχάνει ο φυσικός αμυντικός μηχανισμός του σώματός να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη δράση επιβαρυντικών παραγόντων, όπως είναι για παράδειγμα ένας τραυματισμός στη περιοχή ή επαναλαμβανόμενη κακή στάση του σώματος. Ο ρόλος του είναι να προστατεύσει τη περιοχή από πιθανό μεγαλύτερο κίνδυνο.

Αποκατάσταση Μυοσκελετικών Συμβάντων: Η ομιλία μου στην Ημερίδα «Η καλή υγεία είναι στο χέρι μας», που οργάνωσε η Επιτροπή Υγείας της 2470 Περιφέρειας του Διεθνούς Rotary, το Σάββατο 6 Απριλίου 2019 στην Αθήνα.

Πολλές φορές ως θεραπευτές ερχόμαστε αντιμέτωποι, τις περισσότερες φορές τηλεφωνικά ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με ερωτήσεις που περίπου αναφέρουν τα εξής: «Αντιμετωπίζω εδώ και πολύ καιρό ένα πρόβλημα υγείας... (εδώ μπορεί να αναφερθεί ένα σύνολο συμπτωμάτων), έχω γυρίσει πολλούς γιατρούς και κάνεις δεν μπορεί να μου βρει λύση ή δυστυχώς έχω ξοδέψει του κόσμου τα χρήματα (που δεν μου περισσεύουν) σε γιατρούς χωρίς να βρω λύση. Πιστεύεται ότι μπορείτε να με βοηθήσετε να λύσω το πρόβλημα μου;» Η απάντηση για να είναι ειλικρινής απαιτεί την κατάλληλη επεξεργασία. Απαιτεί να γνωρίζει τόσο ο θεραπευτής, όσο και ο ασθενής τι εκπροσωπεί η «θεραπευτική διαδικασία».

Σύμφωνα με τον Philip Greenman, DO, «Μια λειτουργική σκολίωση είναι η προσαρμογή της στάσης σε ανισορροπία στη βάση στήριξης του ατόμου». Οι περισσότεροι μπορεί να σκεφτούν τα πόδια ως μοναδική βάση στήριξης του σώματος, αλλά τι γίνεται με τα λαγόνια οστά, τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις, το ιερό οστό, τον άτλαντα (Α1), τον άξονα (Α2) και την ατλαντο-ινιακή ένωση;

Κατά γενική ομολογία ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό των ασθενών που επισκέπτονται ένα χειροθεραπευτή (manual therapy), τις πρώτες 24 ή 48 ώρες μετά τη συνεδρία ενδέχεται να παρουσιάσει μια επιδείνωση των συμπτωμάτων ή να εμφανίσει διαφορετικά συμπτώματα! Αυτό ως γεγονός είναι πολύ σημαντικό, γιατί αν την επομένη ημέρα της συνεδρίας ο ασθενής ξυπνήσει με επιδείνωση των συμπτωμάτων του, μπορεί να υποθέσει πως ο θεραπευτής (με τους χειρισμούς που εφήρμοσε) πιθανόν του έκανε κάποια ζημιά και φυσικά να πάψει να τον εμπιστεύεται, ενώ στην πραγματικότητα η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι μέρος της «Θεραπευτικής Κρίσης», που συνοδεύει μια αποτελεσματική συνεδρία.

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί μεταξύ των θεραπευτών όσο αφορά την ποιότητα των χειρισμών που εφαρμόζουν, δηλαδή πόσο ήπιοι ή δυνατοί πρέπει να είναι για να αποδειχθούν αποτελεσματικοί. Το βσικό ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε στη πραγματικότητα για να «απελευθερώσουμε» την περιτονία και με ποιο κόστος! Υπάρχει μια πιο αποτελεσματική και λιγότερο τραυματική μέθοδος που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε;

Είναι σύνηθες, για τους θεραπευτές, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μυοσκελετικά προβλήματα, η ανάγκη να προσδιορίσουν αν πρόκειται για πρόβλημα των μαλακών μορίων ή αρθρικό, όποτε ανάλογα να σχεδιάσουν το κατάλληλο θεραπευτικό πρόγραμμα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αρθρικών περιορισμών οφείλονται κυρίως (ή καθ' ολοκληρίαν) σε αλλαγές των μαλακών μορίων. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις αρθρικών προβλημάτων που οφείλονται σε παθολογικές καταστάσεις, όπως η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, η μειωμένη κινητικότητα, εμπλέκει προσαρμογές, ανάλογα με τις αρθρικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί, στα τοπικά και κάποιες φορές σε απομακρυσμένα μαλακά μόρια.