Η κατανόηση μας για τις ημικρανίες έχει προχωρήσει ιδιαίτερα από την εποχή που αυτές θεωρούνταν ως κάποια ψυχολογική διαταραχή η οποία αντανακλούσε περιορισμένες ικανότητες αντιμετώπισης των καταστάσεων, χαμηλό ουδό ανοχής σε stress, κλινική κατάθλιψη ή οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Τώρα πλέον αναγνωρισμένη ως νευρολογική κατάσταση, η νόσος της ημικρανίας προσβάλλει κατά προσέγγιση 30 εκατομμύρια Αμερικανών, ενώ φθάνουν τα 38 εκατομμύρια όσοι έχουν γενετική προδιάθεση για ημικρανία.
CranioSacral Therapy is a synthesis of a deep meditation I practice daily (Sahya Yoga) combined with a very light, easy massage and manipulation of certain energy points (ChaKnas).In this therapy (like no other I know) one can feel the healing benefits in a very profound way…as I enter into a Sacred - Healing Space, where there is no threat of anger, fear or hurt… My body and mind relaxes… I begin to connect with my most inner and secret Self.
Ο Dr John Upledger εμπνευστής της Κρανιοιερής Θεραπείας, βοήθησε προετοιμάζοντας 15 μηνών σιαμαία από την Αίγυπτο για πιθανή επέμβαση αποχώρησης. Τα δύο μωρά ο Ahmed και ο Mohamed Ibrahim, είναι ενωμένα στην στεφάνη του κεφαλιού.
Τα δίδυμα γεννήθηκαν στις 2 Ιουνίου 2002, από την γυναίκα ενός εργάτη σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό της Βόρειας Αιγύπτου. Ένα χρόνο αργότερα τα μωρά μαζί με τους Αιγυπτίους γιατρούς πήγαν στο Texas για να εκτιμηθούν από την ομάδα ειδικών στο North Texas Hospital for Children. Σύμφωνα με τον χειρουργό Dr Kenneth Salyer, ενώ σε ένα μεγάλο βαθμό οι εγκέφαλοι των παιδιών είναι χωριστά, η ένωση των κεφαλιών είναι εκτεταμένη, περιλαμβάνοντας τα αγγεία. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα η επέμβαση να είναι ιδιαίτερα τραυματική, παρόλο που ο διαχωρισμός θα είναι επιτυχής.
Όπως σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ο καρδιακός και ο αναπνευστικός ρυθμός, έτσι υπάρχει και ο ΚρανιοΙερός Ρυθμός. Προκαλείται από την παραγωγή και απορρόφηση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό).
Έχει τύχει πολλές φόρες να διαπιστώσουμε πως ένας τραυματισμός προκαλεί προβλήματα σε μια περιοχή του σώματος, αρκετό καιρό μετά την αποκατάσταση της βλάβης που είχε προκληθεί. Παράδοξο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αλλά ο Dr Upledger, μαζί με τον βιοφυσικό Dr Zvi Karmi, ανακάλυψαν -στα τέλη της δεκαετίας του 1970- ότι το σώμα μπορεί να διατηρεί τα 'αποτυπώματα' ενός τραύματος. Τα αποτυπώματα, τα οποία μπορεί να εμπεριέχουν και το συναισθηματικό φόντο που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια του τραυματισμού, αφήνουν ένα 'υπόλοιπο' ενσωματωμένο στο σώμα. Αυτές τις περιοχές περιορισμού ή ενεργειακής αποδιοργάνωσης τις ονόμασαν 'ενεργειακές κύστες'.
Το αποτέλεσμα μίας πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας παρουσιάσθηκε από τον Bruce Miller, MD, Νευρολόγο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φραντσίσκο, στην 53η Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολόγων, που πραγματοποιήθηκε στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α..
Ο Dr. J. Destow στο τέλος της δεκαετίας του 1930 άρχισε να μελετά την σπονδυλική δυσλειτουργία χρησιμοποιώντας μετρητές πίεσης και ηλεκτρομυογράφιμα (για να καταγράφει την μυϊκή σύσπαση και χαλάρωση). Κατάφερε να αποδείξει ότι στις περιοχές της σπονδυλικής στήλης που δυσλειτουργούν απαιτείται μικρότερο ερέθισμα ώστε να προκληθεί μυϊκή αλλαγή σε σχέση με τις φυσιολογικές. Δηλαδή η ουδός του ηλεκτρικού ερεθίσματος είναι ελαττωμένη.
Όταν ζητήθηκε από τον Dr. Paul Swingle, PhD, FCPA, RPsych, επικεφαλή του τμήματος κλινικής Ψυχοφυσιολογίας του McLean Hospital (το μεγαλύτερο Ψυχιατρικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Harvard),να μετέχει σαν σύμβουλος σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα, που σχεδίαζε ένας Οστεοπαθητικός στην Ιατρική Σχολή του New England και ήθελε να μελετήσει την επίδραση της ΚρανιοΙερής Θεραπείας (CST) στην λειτουργία του εγκέφαλου, τόσο του ασθενή, όσο και του Θεραπευτή στην διάρκεια μιας τυπικής συνεδρίας, παραξενεύτηκε καθώς όπως είπε «μέχρι εκείνη την στιγμή, θεωρούσα την ΚρανιοΙερή Θεραπεία σαν μια καθαρή ανοησία».
Ο Dr. Sutherland (1873 – 1954), πατέρας της Κρανιακής Οστεοπαθητικής, παρατήρησε την λειτουργία πέντε βασικών φαινομένων στο ανθρώπινο σώμα. Τα ονόμασε «Τα πέντε φαινόμενα του Πρωτογενή Αναπνευστικού Μηχανισμού». Η λέξη «Πρωτογενή» χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει κάτι σαν βασικό ή αρχικό. Η λέξη «Αναπνευστικός» αναφέρεται στον μεταβολισμό ή την φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία. Η χρήση της λέξης «Μηχανισμός», προέκυψε γιατί το ανθρώπινο σώμα θεωρείται ένας πολύπλοκος «μηχανισμός», δηλαδή ένα σύνολο τμημάτων που εργάζονται μαζί για μια συγκεκριμένη πράξη.