
Μόλις το κεφάλι του νεογνού εξέλθει από τον γεννητικό σωλήνα κι απελευθερωθεί από την πίεσή του, μπορούμε να εστιάσουμε σε ό,τι λαμβάνει χώρα καθώς γεννιέται το υπόλοιπο σώμα του παιδιού. Το ταξίδι μέσα από τον γεννητικό σωλήνα περιλαμβάνει μία λαμπρά ενορχηστρωμένη σειρά στρέψεων και συστροφών για τον κορμό και την λεκάνη του παιδιού, οι οποίες ουσιαστικά κινητοποιούν κάθε άρθρωση στην σπονδυλική στήλη και στην πύελο και προκαλούν διάταση σε όλο το μυϊκό σύστημα και στους μαλακούς ιστούς εκείνων των τμημάτων.
Σύμφωνα με τον Dr. Sutherland, το Σφηνοειδές και το Ινιακό οστό παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη κινητικότητα των οστών του κρανίου. Ενώνονται με την Σφηνοϊνιακή άρθρωση. Το Σφηνοειδές οστό είναι το κλειδί της κίνησης και το Ινιακό το ακολουθεί, κάτι που συμβαίνει και με τα υπόλοιπα οστά του κρανίου. Το ίδιο ισχύει και για το Ιερό οστό, το οποίο επηρεάζεται από τη κίνηση του Ινιακού μέσω του σπονδυλικού σωλήνα (dura tube).
Πριν λίγο καιρό κάποιος με ρώτησε εάν θεωρώ ότι με τη Κρανιοϊερή Θεραπεία δίνω στους ασθενείς ψεύτικες ελπίδες. Πολύ καλή ερώτηση! Πιστεύω μου είναι ο καθένας έρχεται σε κάποια συγκεκριμένη παθολογική διαδικασία με ένα μοναδικό τρόπο. Έτσι άνθρωποι με ουσιαστικά την ίδια διάγνωση μπορεί να ανταποκρίνονται τελείως διαφορετικά στην Κρανιοϊερή Θεραπεία.
Η Ιδιοπαθής σκολίωση θεωρείτε αγνώστου αιτιολογίας. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία διαλευκαίνει το μυστήριο αποδίδοντας την αιτία μέσα στο Κρανιοϊερό και Περιτοναϊκό σύστημα του σώματος. Η προσαρμογή αυτών των συστημάτων σε πρότυπα τάσης, μπορεί να αποτελεί βασικό παράγοντα στη δημιουργία και την διατήρηση της σκολίωσης. Το Κρανιοϊερό σύστημα περιβάλλει, προστατεύει, θρέφει και καθαρίζει από τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού τον Εγκέφαλο και τον Νωτιαίο σωλήνα, προσφέροντας τους ένα ασφαλή περιβάλλον για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.
Τα νεογέννητα μωρά διαφέρουν από τους ενήλικες, ή ακόμα από τα μεγαλύτερα παιδιά σε πολλούς τομείς. Με τον εγκέφαλο τους να ζυγίζει μετά τη γέννα περίπου 400 gr (αυξάνει απότομα περίπου στα 1000 gr στον πρώτο χρόνο), το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα του νεογέννητου είναι μικρό και ανώριμο, χωρίς να είναι εμμύελο και ως εκ τούτου ανίκανο να λειτουργήσει ικανοποιητικά μέχρι δυο ετών Η ανάπτυξη του συνεχίζεται μέχρι την εφηβεία.
Πολλές σοβαρές ασθένειες προκύπτουν από χρόνιες φλεγμονώδεις εξεργασίες. Η αντιστροφή αυτών των φλεγμονών μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε καρκίνους, νόσους του εγκεφάλου, προβλήματα καρδιάς, διαβήτη τύπου 2, αυτοάνοσες νόσους και ένα σωρό από χρόνιους πόνους. Η κρανιοϊερή θεραπεία, η οποία αυξάνει την υγιή κυκλοφορία των σωματικών υγρών, είναι μία ισχυρή μέθοδος που απαλλάσσει το σώμα από αυτές τις επώδυνες και σιωπηρές φλεγμονές. Επίσης είναι ζωτικής σημασίας να προσέχετε τι τρώτε.
Τον Απρίλιο του 2000 (6 Απριλίου 2000), ο Dr Upledger κατέθεσε για το "Αιτιολογικό μοντέλο του Αυτισμού", σύμφωνα με το οποίο λειτουργεί η Κρανιοϊερή Θεραπεία μπροστά στη Κυβερνητική Επιτροπή Μεταρρυθμίσεων της Αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων (Government Reform Committee of U.S. House of Representatives, 106th Congress -1999-2000). Εκείνη την ημέρα κατέθεσαν κορυφαίοι ερευνητές στην έρευνα και θεραπεία του αυτισμού, καθώς και γονείς αυτιστικών παιδιών.
Η δυσλειτουργία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος (ΑΝΣ) ενδεχομένως να είναι το κεντρικό στοιχείο για την ελάττωση της ποιότητας ζωής ενός ατόμου και την ανάπτυξη σοβαρών ασθενειών. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία (ΚΙΘ) έχει δείξει ότι ισορροπεί και διορθώνει δυσλειτουργίες του ΑΝΣ μέσω τεχνικών με ήπιους χειρισμούς. Το νευρικό σύστημα μπορεί να αναλυθεί σε πέντε βασικά σκέλη, που εποπτεύουν τις αισθητικές λειτουργίες, τον προγραμματισμό, και την δραστηριότητα των μυών, την λειτουργία της μνήμης, τις συγκινησιακές λειτουργίες.
Το ακουστικό νεύρο περιλαμβάνει περίπου 30.000 νευρικές ίνες, ενώ τα πρότυπα της ηλεκτρικής δραστηριότητας αυτών των ινών, ταυτίζονται με άλλα πρότυπα που βρίσκονται αποθηκεμένα στην ακουστική μνήμη. Ο κοχλίας, ή το έσω αυτί, είναι το μέρος όπου όλα τα ακουστικά κύματα μετατρέπονται σε ηλεκτρικά πρότυπα. Κάθε φορά που ένα πρότυπο από το αυτί ταυτίζεται με κάποιο πρότυπο που είναι αποθηκεμένο στην ακουστική μνήμη, προκύπτει η αίσθηση της ακοής, και αναγνώρισης του ήχου. Ταυτόχρονα σε άλλο τμήμα του Εγκεφάλου κοντά στο κέντρο αντίληψης, αναγνωρίζεται η σημασία αυτού που ακούμε. Τίποτα δεν «ακούμε» μέχρι τα πρότυπα του ήχου, που δημιουργούνται στον κοχλία, φτάσουν στον φλοιό του Εγκεφάλου, δημιουργώντας την πρώτη αντίληψη του οργανωμένου ήχου.