Physio.gr

Τα μοντέλα δυσλειτουργίας στην ευθυγράμμιση της δομής, έχουν σημαντική αποδοχή και εξέλιξη γιατί στηρίζονται στο κυρίαρχο Βιοϊατρικό και Βιομηχανικό μοντέλο. Σε οποιοδήποτε μηχανικό σύστημα, εάν τα συντονισμένα κινούμενα μέρη δεν είναι σωστά ευθυγραμμισμένα, το κινούμενο σύστημα δεν λειτουργεί αποτελεσματικά. Αυτή η αναποτελεσματικότητα μπορεί τελικά να οδηγήσεις σε βλάβη και κατάρρευση. Η άποψη αυτή φαίνεται λογική και έχει εφαρμοστεί εκτενέστατα σε εκείνους τους κλάδους της ιατρικής που ασχολούνται με τον μυοσκελετικό πόνο. Ωστόσο, το ανθρώπινο σώμα είναι πιο περίπλοκο από μια απλή μηχανή.

Ο θεραπευτής που εργάζεται στην αποκατάσταση ενός δύσκαμπτου και επώδυνου ώμου, γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να κερδίσει εύρος κίνησης. Ανεξάρτητα της αιτίας, δηλαδή αν πρόκειται για μετεγχειρητικό ώμο, σύνδρομο πρόσκρουσης ή παγωμένο ώμο - συμφυτική θυλακίτις του ώμου (Adhesive Capsulitis)-, ο δυναμικός ή ο βιαστικός χειρισμός, είναι σε θέση να προκαλέσει επιδείνωση των συμπτωμάτων. Οπότε η πρόκληση για τον θεραπευτή είναι να γνωρίζει πότε μπορεί να χειριστεί δυναμικά τον επώδυνο και δύσκαμπτο ώμο.

Μια συνηθισμένη οδηγία προς τους πάσχοντες από χαμηλή οσφυαλγία είναι να μην σκύβουν ή να αποφεύγουν να σηκώνουν αντικείμενα με κάμψη του κορμού. Πόσο ακριβής είναι αυτή η οδηγία; Την απάντηση προσπάθησαν να δώσουν ερευνητές σχεδιάζοντας μια συστηματική επισκόπηση με μετα-αναλύση.

Τουλάχιστον δυο δεκαετίες γνωρίζουμε πως σε καταστάσεις χρόνιου πόνου, υπάρχει ανακολουθία στην κλινική απεικόνιση μεταξύ της βλάβης ιστού που βλέπουμε και στην συμπτωματολογία του ασθενή. Δηλαδή ενδέχεται στην κλινική απεικόνιση ο ασθενής να φαίνεται με βαριά οστεοαρθρίτιδα χωρίς να πονά ή να εμφανίζει μια εντελώς φυσιολογική ακτινογραφία με έντονο πόνο. Εντούτοις, οι κλινική απεικόνιση συχνά ερμηνεύεται ως αιτία πόνου, οδηγώντας σε ιατρικές και χειρουργικές παρεμβάσεις. Έτσι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συχνά δεν είναι αποτελεσματικές στη μείωση των συμπτωμάτων.

Όπου και να κοιτάξουμε γύρω μας είναι εύκολο να εντοπίσουμε συνανθρώπους μας με πρόσθια ολίσθηση στο κεφάλι. Όποιος χρησιμοποιεί το κινητό του τηλέφωνο, το tablet ή τον υπολογιστή του συνήθως υιοθετεί μια τέτοια στάση. Για τον λόγο αυτό αναφέρεται συχνά ως "text neck", "tech neck", "nerd neck" και "iHunch".

Ο αριθμός των ατόμων που εμφανίζουν προβλήματα με τον ύπνο είναι συγκλονιστικός. Το National Sleep Foundation των Η.Π.Α. αναφέρει πως ένας στους πέντε Αμερικανούς στερείται ύπνου. Αναγνωρίζει μάλιστα την διαταραχή του ύπνου ως επιδημία δημόσιας υγείας. Αυτό σε μεγάλο βαθμό είναι ακριβές καθώς μπορεί να οδηγήσει σε ατυχήματα και χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου και του διαβήτη.

Η χρόνια αστάθεια του αστραγάλου είναι υπολειπόμενο πρόβλημα μετά από διάστρεμμα στον αστράγαλο. Προσδιορίζεται ως συνέχιση των συμπτωμάτων, δηλαδή οίδημα, μυϊκή αδυναμία, αστάθεια και διαταραχή της ισορροπίας, για περισσότερο από 6 μήνες μετά τον αρχικό τραυματισμό.

Στο κύριο άρθρο για τον μήνα Ιανουαρίου 2020 του British Journal of Sports Medicine (BJSM), έγινε μια προσπάθεια να απομυθοποιηθούν συνηθισμένες πεποιθήσεις σχετικά με τον πόνο στη μέση. Το κοινό βομβαρδίζεται, από την βιομηχανία της ενημέρωσης, με πεποιθήσεις που δεν ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα, ενισχύοντας τις κακές συνήθειες και τις λανθασμένες στρατηγικές διαχείρισης. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερα επίπεδα πόνου, χαμηλή παραγωγικότητα, χρήση οπιούχων φαρμάκων και υπερβολικής ιατρικής φροντίδας.

Καθώς μεγαλώνουμε στην ηλικία, μειώνεται και η ικανότητα μας να πιάσουμε τα δάκτυλα των ποδιών. Η προσπάθεια να τεντωθούμε για να τα φτάσουμε απαιτεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από ότι στο παρελθόν. Παρόλο, που είναι βολικό να υποθέσουμε ότι η απώλεια της ευελιξίας είναι απλά το κόστος της ηλικίας, αυτή η απώλεια μπορεί να επηρεάσει την ισορροπία και την στάση του σώματος. Ακόμη μπορεί να μας κάνει πιο επιρρεπείς σε χρόνιο πόνο.

Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για ενισχύσουν την άποψη της φυσικής δραστηριότητας στον άνθρωπο. Οι πιο σημαντικοί περιλαμβάνουν την μείωση της εμφάνισης καρδιακών παθήσεων, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων και του διαβήτη. Βοηθάει επίσης στον έλεγχο του σωματικού βάρους, την μείωση της αρτηριακής πίεσης, την αποφυγή της κατάθλιψης ή απλά σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Επιπλέον, σε εκείνους που βιώνουν την «brain fog-ομίχλη του εγκεφάλου», που έρχεται με την ηλικία, η άσκηση με τη μορφή της φυσικής δραστηριότητας, προκαλεί αλλαγές στον εγκέφαλο με τρόπο που προστατεύει τη μνήμη και τις δεξιότητες της σκέψης.