Physio.gr

Η υποκειμενική σωματική δυσφορία (συναισθηματική δυσφορία ή συναισθηματικός πόνος), σε προ κλινικό επίπεδο, οφείλεται συνήθως σε ανισορροπία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος (Α.Ν.Σ.), στο οποίο εστιάζει η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger. Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να προσδιοριστεί η τυχόν μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού (HRV), σε σχέση με την Κρανιοϊερή Θεραπεία.

Ο χρόνιος πόνος είναι από μια τις πιο συνηθισμένες αιτίες έκπτωσης στην ποιότητα της ζωής, σε ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, σε μια έκθεση που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2018, περίπου 50 εκατομμύρια ενήλικες των Η.Π.Α., ή το 16% του ενήλικου πληθυσμού, παρουσιάζουν χρόνιο πόνο.

Οι προκλήσεις με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι ασθενείς σχετίζονται με: το στρες/ένταση, δυσκολίες στον ύπνο, προβλήματα πέψης, μυϊκό σπασμό, συναισθηματική επιβάρυνση, επώδυνα σύνδρομα, διαταραχές του ανοσοποιητικού, περιβαντολλογικές ευαισθησίες, σεξουαλικές διαταραχές, κλπ. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς εμφανίζουν πολλαπλά προβλήματα που φαίνεται να μην έχουν λογική σύνδεση μεταξύ τους, εκτός ίσως από το γεγονός πως φανερώνουν ένα σύστημα που δεν μπορεί πλέον να ρυθμίζει τον εαυτό του σε υγιή όρια. Ακόμη χειρότερα, έρευνες δείχνουν ότι το στρες θα επηρεάσει αρνητικά και την μελλοντική γενεά. Όλα τα προηγούμενα εκφράζουν την χρόνια εξάντληση ενός ατόμου!

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία λόγων και αιτίων που ωθούν τους ασθενείς να αναζητούν βοήθεια από τους επαγγελματίες της υγείας. Τις μεγαλύτερες προκλήσεις εμφανίζουν εκείνοι  με χρόνιο πόνο, κεντρική ευαισθητοποίηση και χρόνια εξάντληση. Η κλασσική ιατρική στηριζόμενη στο «Βιοϊατρικό μοντέλο» δυσκολεύεται να δώσει πειστικές απαντήσεις. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε στροφή στη σκέψη μας και να προσεγγίσουμε τα  προβλήματα των ασθενών με χρόνιο πόνο και εξάντληση από άλλη οπτική γωνία, διαφορετική από εκείνη που αντιπροσωπεύει το Βιοϊατρικό μοντέλο;