Physio.gr

Τα μοντέλα δυσλειτουργίας στην ευθυγράμμιση της δομής, έχουν σημαντική αποδοχή και εξέλιξη γιατί στηρίζονται στο κυρίαρχο Βιοϊατρικό και Βιομηχανικό μοντέλο. Σε οποιοδήποτε μηχανικό σύστημα, εάν τα συντονισμένα κινούμενα μέρη δεν είναι σωστά ευθυγραμμισμένα, το κινούμενο σύστημα δεν λειτουργεί αποτελεσματικά. Αυτή η αναποτελεσματικότητα μπορεί τελικά να οδηγήσεις σε βλάβη και κατάρρευση. Η άποψη αυτή φαίνεται λογική και έχει εφαρμοστεί εκτενέστατα σε εκείνους τους κλάδους της ιατρικής που ασχολούνται με τον μυοσκελετικό πόνο. Ωστόσο, το ανθρώπινο σώμα είναι πιο περίπλοκο από μια απλή μηχανή.

Τουλάχιστον δυο δεκαετίες γνωρίζουμε πως σε καταστάσεις χρόνιου πόνου, υπάρχει ανακολουθία στην κλινική απεικόνιση μεταξύ της βλάβης ιστού που βλέπουμε και στην συμπτωματολογία του ασθενή. Δηλαδή ενδέχεται στην κλινική απεικόνιση ο ασθενής να φαίνεται με βαριά οστεοαρθρίτιδα χωρίς να πονά ή να εμφανίζει μια εντελώς φυσιολογική ακτινογραφία με έντονο πόνο. Εντούτοις, οι κλινική απεικόνιση συχνά ερμηνεύεται ως αιτία πόνου, οδηγώντας σε ιατρικές και χειρουργικές παρεμβάσεις. Έτσι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συχνά δεν είναι αποτελεσματικές στη μείωση των συμπτωμάτων.

Παγκοσμίως, o πόνος στην σπονδυλική στήλη επηρεάζει αρνητικά τη ποιότητα της ζωής πολλών ανθρώπων. Τα τελευταία 25 χρόνια οι επιπτώσεις του πόνου στην σπονδυλική στήλη έχουν αυξηθεί δραματικά. Παρόλο, που τα περισσότερα επεισόδια πόνου στον αυχένα ενδέχεται να βελτιωθούν μέσα σε λίγους μήνες, ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών θα βιώσουν επανειλημμένα επεισόδια πόνου.

Ο χρόνιος πόνος, δηλαδή ο πόνος που έχει διάρκεια μεγαλύτερη από τρεις μήνες -όπως δείχνουν σχετικές έρευνες που αφορούν την Ευρώπη- προσβάλλει έναν στους πέντε ενήλικες (75 εκατομμύρια), ενώ στο 1/3 των ευρωπαϊκών οικογενειών κάποιος υποφέρει από χρόνιο πόνο. Πρόκειται για πολύπλοκο βιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό φαινόμενο. Στον χρόνιο πόνο ο ασθενής δεν πονά απλά, αλλά υποφέρει. Δηλαδή, εκτός της σωματικής πηγής του πόνου, υπάρχουν και άλλες συνιστώσες και επιδράσεις: το ψυχολογικό κομμάτι, το πνευματικό, το πολιτιστικό, καθώς και η κοινωνική διάστασή του

Ο προστατευτικός μυϊκός σπασμός λειτουργεί ως φρένο, που ακινητοποιεί συγκεκριμένη περιοχή του σώματός, είτε λόγω πόνου, είτε όταν αποτυγχάνει ο φυσικός αμυντικός μηχανισμός του σώματός να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη δράση επιβαρυντικών παραγόντων, όπως είναι για παράδειγμα ένας τραυματισμός στη περιοχή ή επαναλαμβανόμενη κακή στάση του σώματος. Ο ρόλος του είναι να προστατεύσει τη περιοχή από πιθανό μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ο χρόνιος πόνος είναι από μια τις πιο συνηθισμένες αιτίες έκπτωσης στην ποιότητα της ζωής, σε ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, σε μια έκθεση που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2018, περίπου 50 εκατομμύρια ενήλικες των Η.Π.Α., ή το 16% του ενήλικου πληθυσμού, παρουσιάζουν χρόνιο πόνο.

Ως πόνος στη φτέρνα, αναφέρεται ο πόνος που γίνεται αντιληπτός στη περιοχή γύρω από τη φτέρνα, στην οπίσθια ή πελματιαία επιφάνεια της. Παρόλο που ο πόνος στη φτέρνα σπάνια είναι σύμπτωμα σοβαρής κατάστασης, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη καθημερινότητα του πάσχοντα.

Ο όρος αγκώνας του παίκτη του Golf είναι λίγο παραπλανητικός. Οι παίκτες του golf αποτελούν μόνο ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού που υποφέρει από αυτόν τον τραυματισμό. Οι δομές που εμπλέκονται σε αυτόν τον τραυματισμό σχετίζονται με τον κερκιδικό καμπτήρα του καρπού. Οι ποδηλάτες, οι παίκτες του τένις, οι πιανίστες, οι βιολιστές, οι ζωγράφοι, οι εργάτες οικοδομών και τα άτομα που εργάζονται μεταφέροντας βάρη, υποφέρουν συχνά από αυτόν τον τραυματισμό. Είναι επίσης συνηθισμένο σε όσους περνούν πολλές ώρες μπροστά από τον υπολογιστή τους, εντασσόμενο σε μια σύνθετη εικόνα που αναφέρεται ως σύνδρομο υπέρ-χρήσης.

Τι να κάνω όταν εμφανίζεται πόνος κατά τη διάρκεια των ασκήσεων; Αυτή είναι η πιο δημοφιλής ερώτηση μεταξύ των ασθενών μου όταν τους ζητώ, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το πέρας του θεραπευτικού προγράμματος που ακολουθούν, να αρχίζουν να κινούνται ή να εντάξουν στην καθημερινότητα τους την άσκηση.