ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΠΟΝΟΥ

Ανεπιθύμητη Νευρική Τάση

Δίδεται μεγάλη έμφαση από τους θεραπευτές στην διατήρηση της ελαστικότητας των μαλακών ιστών, όπως για παράδειγμα των μυών, προκειμένου να διασφαλιστεί η βέλτιστη λειτουργικότητα του οργανισμού και να μειωθεί η πιθανότητα τραυματισμού. Και αυτό είναι απολύτως ορθό. Το νευρικό σύστημα, το οποίο χαρακτηρίζεται ως το δίκτυο επικοινωνίας του σώματος, χρειάζεται επίσης ελαστικότητα και ευκαμψία για να λειτουργεί αποτελεσματικά.

Η αξία της ελαστικότητας

Τα νεύρα που λειτουργούν αποτελεσματικά έχουν την δυνατότητα, σε κάποιο βαθμό, να επιμηκυνθούν και να διαταθούν, καθώς πρέπει να ακολουθήσουν την κίνηση των αρθρώσεων. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει περιορισμός της ελαστικότητας τους, προκαλείται ανεπιθύμητη νευρική τάση με αποτέλεσμα ένα σύνολο συμπτωμάτων. Ας πάρουμε για παράδειγμα την δοκιμασία της ανύψωσης του κάτω άκρου με τεντωμένο το γόνατο (straight leg raise position) για τον έλεγχο του ισχιακού νεύρου. Καθώς διατείνονται οι ισχιοκνημιαίοι, επιπρόσθετα διατείνεται και το ισχιακό νεύρο. Αν το ισχιακό νεύρο δεν γλιστρά και δεν διατείνεται ελεύθερα κατά μήκος της τροχιάς του, θα προκύψει, ως αποτέλεσμα αυτού του περιορισμού, νευρολογική αισθητική αντίδραση. Σε κάποιες περιπτώσεις ουλώδης ιστός στους ισχιοκνημιαίους μύες ή σπασμός είναι σε θέση εγκλωβίσει τον νευρικό ιστό, παράγοντας νευρολογικά συμπτώματα.

Μια από τις βασικές αιτίες διαταραχής της νευρικής ελαστικότητας ενδέχεται να είναι η ύπαρξη περιορισμού σε μια περιοχή που ονομάζεται μηχανικό περιβάλλον ή διασύνδεση (mechanical interface). Αφορά την περιοχή που ανατομικά εμπεριέχει ιστούς και δομές γειτονικές με τον νευρικό ιστό. Είναι αυτοί οι ιστοί και δομές που μπορούν να επιδράσουν στην ελεύθερη κινητικότητα του νεύρου. Για παράδειγμα, στον καρπό, οι τένοντες των καμπτήρων των δακτύλων και ο επιμήκης καρπιαίος σύνδεσμος θεωρούνται το μηχανικό περιβάλλον του μέσου νεύρου. Η συμπίεση ανάμεσα σε αυτές τις δομές περιορίζει την λειτουργικότητα του μέσου νεύρου, προκαλώντας το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Αξιολογώντας το πρόβλημα

Ο εντοπισμός προβλημάτων που αφορούν την ανεπιθύμητη νευρική τάση δεν είναι εύκολος. Γιατί μπορεί να αφορά ενδονευρικά προβλήματα (δηλαδή στα συστατικά του ίδιου του νεύρου), ή εξωνευρικά (μηχανικό περιβάλλον). Η ανεπιθύμητη νευρική τάση, τις περισσότερες φορές, συμβαίνει σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα. Επομένως δεν υπάρχει ένα κυρίαρχο σύνολο σημείων και συμπτωμάτων που θα την πιστοποιήσουν! Μια συνηθισμένη μέθοδος για την αναγνώριση παθολογίας στα περιφερειακά νεύρα είναι το ηλεκτρομυογράφημα. Επίσης, υπάρχει ένας αριθμός εξειδικευμένων δοκιμασιών που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση περιοχών με ανεπιθύμητη νευρική τάση, που μας δίνουν επιπρόσθετες πληροφορίες για το επίπεδο της νευρικής τάσης στα περιφερειακά νεύρα.

Θεραπεία

Η ανεπιθύμητη νευρική τάση μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν αντιμετωπισθούν τα συνοδά προβλήματα των γειτονικών μαλακών ιστών. Θεραπείες που αφορούν την βελτίωση της ελαστικότητας και της κινητικότητας γειτονικών περιοχών -όπως μύες, αρθρώσεις, περιτονιά, και δέρμα- είναι χρήσιμες, όπως, επίσης, και αλλαγές της στάσης και της εργονομίας των κινήσεων.

Πολλές από τις δοκιμασίες αξιολόγησης της ανεπιθύμητης νευρικής τάσης χρησιμοποιούνται και για την αντιμετώπιση της. Οι δοκιμασίες αυτές ασκούν τάση πάνω στον νευρικό ιστό. Αν η τάση επαναλαμβάνεται τακτικά, βελτιώνει την ελαστικότητα καθιστώντας τον νευρικό ιστό λιγότερο ευαίσθητο στην αυξημένη τάση, ενώ παράλληλα μειώνει την συμπτωματολογία. Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο να μειώνεται η συμπτωματολογία με χειρισμούς που προκαλούν τάση, εντούτοις αν οι χειρισμοί γίνονται προοδευτικά, πάντα μέσα στα όρια αντοχής του ασθενή, βελτιώνουν την συμπτωματολογία του.

ΠΗΓΗ

Adverse Neural Tension: Treating Painful Nerve Disorders, Wihitney Lowe, LMT, MassageToday.com