Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί μεταξύ των θεραπευτών όσο αφορά την ποιότητα των χειρισμών που εφαρμόζουν, δηλαδή πόσο ήπιοι ή δυνατοί πρέπει να είναι για να αποδειχθούν αποτελεσματικοί. Το βσικό ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε στη πραγματικότητα για να «απελευθερώσουμε» την περιτονία και με ποιο κόστος! Υπάρχει μια πιο αποτελεσματική και λιγότερο τραυματική μέθοδος που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε;

Ο ουλώδης ιστός είναι η απάντηση του αμυντικού μηχανισμού του οργανισμού σε βλάβη των ιστών. Το ινώδες υλικό της επούλωσης αποτελείται από την ίδια πρωτεΐνη (κολλαγόνο)με τον ιστό που αντικαθιστά, αλλά στερείται της υπεριώδους απορρόφησης, αιματικής κυκλοφορίας και ευελιξίας - ελαστικότητας του αρχικού ιστού. Αντί του τυχαίου σχεδιασμού καλαθοπλεκτικής που βρίσκουμε στον φυσιολογικό ιστό, ο ουλώδης ιστός σχηματίζεται από μια παραμορφωμένη ευθυγράμμιση των εγκαρσίων δεσμών που δεσμεύονται προς μια μόνο κατεύθυνση.

Το 'σφαγιτιδικό τρήμα' (jugular foramen), είναι ένα από τα πιο σημαντικά μονοπάτια στο ανθρώπινο κρανίο. Βρίσκεται στη βάση του κρανίου. Σχηματίζεται από το ινιακό και το κροταφικό οστό. Συνήθως περιγράφεται σαν να χωρίζεται σε δυο τμήματα, ένα προθιο έσω διαμέρισμα και ένα οπισθιο πλευρικό. Η Wikipedia αναφέρει πως το τρήμα είναι μεγαλύτερο από την δεξιά πλευρά σε σχέση με την αριστερή, ενώ η Radiopaedia αναφέρει ότι το μέγεθος του ανοίγματος είναι αξιοσημείωτα μεταβλητό και ασύμμετρο.

Η κινητικότητα του ανθρώπου μπορεί να δεχτεί ισχυρό πλήγμα με την πάροδο των χρόνων, γεγονός που μπορεί να έχει επίπτωση στην ποιότητα της ζωής, στερώντας του τις χαρές που θα μπορούσε να απολαύσει ανάλογα με την ηλικία. Κανείς δεν επιθυμεί να χωλαίνει, να κλυδωνίζεται, να περπατά με μπαστούνι, να πασχίζει να σηκώσει ένα αντικείμενο από το πάτωμα ή να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο, αντί να απολαμβάνει τις χαρές της ζωής!

Ερευνητές ειδικευμένοι στη διαχείριση του πόνου, από το Ochsner Clinic Foundation, διαπίστωσαν ότι η συντηρητική αντιμετώπιση σε περιπτώσεις κοκκυγοδυνίας, που περιελάμβανε μάλαξη, κινητοποίηση με χειρισμούς, ψυχοθεραπεία και εξειδικευμένη αποκατάσταση στη πυελική βάση, ήταν αποτελεσματική στο 90% των περιπτώσεων που αντιμετωπίστηκαν. Διαπίστωσαν επίσης, πως κάποιοι ασθενείς με δυσλειτουργία στην περιοχή του κόκκυγα, έχουν ενεργοποιημένο το σύστημα συνεγερμού του εγκεφάλου (κεντρική ευαισθητοποίηση), δηλαδή ο εγκέφαλος αξιολογεί ως επικίνδυνα τα εισερχόμενα ερεθίσματα, αντιλαμβανόμενος πιθανή βλάβη ιστού, οπότε «κλειδώνει» τη περιοχή με μυϊκό σπασμό και πόνο, ενώ αντίθετα άλλοι ασθενείς ευρισκόμενοι στην ίδια ακριβώς κατάσταση δεν αισθάνονται τίποτα. Το φαινόμενο της κεντρικής ευαισθητοποίησης που παρατηρείται σε αυτούς τους ασθενείς οφείλεται στη μακροχρόνια έκθεση στα επώδυνα ερεθίσματα. Αυτή η ευαισθητοποίηση προκαλεί πόνο στον γοφό και στη λεκάνη, που επιμένει ακόμη και αφού έχει εκλείψει η αιτία που τον προκάλεσε!

Το αρνητικό περιβάλλον επιδεινώνει τον πόνο στη χαμηλή οσφυαλγία.  Πιστεύετε ότι η χαμηλή οσφυαλγία που ταλαιπωρεί τον/την σύζυγό σας δεν είναι κάτι σημαντικό; Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, ανεξάρτητα από αυτό που πιστεύεται εσείς, αν για εκείνον είναι κάτι σημαντικό, αυτή η αντίληψη σας μπορεί να του επιδεινώσει τον πόνο.

Η "Θεραπεία Θέσης Απελευθέρωσης" (Positional Release Therapy), είναι μια θαυμάσια θεραπεία για τον χειροθεραπευτή (Manual Therapy), είτε ως επικουρική άλλων τεχνικών, είτε ως αυτόνομη. Ως επικουρική του επιτρέπει σε πρώτη φάση να προετοιμάζει (ξετυλίξει - ξεδιπλώσει - να απλώσει - unwind) τους ιστούς πριν την κινητοποίηση, έτσι καθιστά τους χειρισμούς ανώδυνους, περισσότερο αποτελεσματικούς και το θεραπευτικό αποτέλεσμα μακροχρόνιο. Σε άλλες επώδυνες περιπτώσεις μπορεί να είναι αποτελεσματική από μόνη της.

Πόνος στις ιερολαγόνιες αρθρώσεις μπορεί να προκληθεί είτε από αρθρική παθολογία, δηλαδή από τις αρθρικές επιφάνειες που αρθρώνουν το ιερό οστού με τα λαγόνια, είτε μπορεί να προκληθεί από τάση πάνω στους πολλούς συνδέσμους, μύες, τένοντες και συνδέσμους περιτονίας της περιοχής. Ακόμη δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ιερολαγόνια δυσλειτουργία μπορεί να είναι η αιτία για προβαλλόμενο πόνο στη μέση (χαμηλή οσφυαλγία).

Όταν σκεφτόμαστε την διαδικασία της αναπνοής, συνήθως ο νους μας πηγαίνει στο αναπνευστικό σύστημα.

Στη πραγματικότητα το νεύρο-μυοσκελετικό σύστημα οδηγεί τη μηχανική αρμονία της αναπνευστικής λειτουργίας. Ο Τσέχος ερευνητής Dr Karel Lewit αναφέρει: "Η αναπνοή αποτελεί θεμελιώδες και το περισσότερο σημαντικό μοντέλο κίνησης...παράλληλα και το πιο δυσλειτουργικό". Οι περισσότεροι θεραπευτές έχουν επίγνωση πως η αναπνοή επηρεάζει τη στάση του σώματος, την ευθυγράμμιση και τις σωματικές λειτουργίες, αλλά επικρατεί σύγχυση όταν πρέπει να εφαρμόσουν θεραπεία για υποκείμενες διαταραχές στις αρθρώσεις και τη περιτονία.

Είναι σύνηθες, για τους θεραπευτές, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μυοσκελετικά προβλήματα, η ανάγκη να προσδιορίσουν αν πρόκειται για πρόβλημα των μαλακών μορίων ή αρθρικό, όποτε ανάλογα να σχεδιάσουν το κατάλληλο θεραπευτικό πρόγραμμα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αρθρικών περιορισμών οφείλονται κυρίως (ή καθ' ολοκληρίαν) σε αλλαγές των μαλακών μορίων. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις αρθρικών προβλημάτων που οφείλονται σε παθολογικές καταστάσεις, όπως η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, η μειωμένη κινητικότητα, εμπλέκει προσαρμογές, ανάλογα με τις αρθρικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί, στα τοπικά και κάποιες φορές σε απομακρυσμένα μαλακά μόρια.