Μελέτη που παρουσιάστηκε το 2008 στο American Society of Clinical oncology (ASCO) Breast Cancer symposium, έδειξε ότι η πλειοψηφία των γυναικών που υποβλήθηκαν σε χειρουργείο λόγω καρκίνου του μαστού, εμφάνισαν μέτρια έως σοβαρά προβλήματα στο σύστοιχο άνω άκρο και τον ώμο, ακόμη και 1 1/2 χρόνια μετά το χειρουργείο.
1. Πόνος
2. Αιμωδία
3. Αδυναμία
4. Δυσκαμψία
5. Μειωμένο εύρος κίνησης
Η πλειοψηφία των γυναικών εμφάνιζε περισσότερα από ένα συμπτώματα.
• Αυχενική ριζίτιδα: Βασικά συμπτώματα- πόνος, μούδιασμα, που μπορεί να ακτινοβολεί μέχρι τα δάκτυλά του χεριού, αδυναμία στον ώμο ή σε ολόκληρο το άνω άκρο. Οφείλεται είτε σε τραυματισμό ή "στρίμωγμα" νευρικής ρίζας στη περιοχή της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, είτε σε βλάβη του βραχιονίου πλέγματος, είτε σε νευροπάθεια από την χημειοθεραπεία. Έχει υφέσεις και εξάρσεις, επιδεινώνεται με τις αλλαγές στη θέση του σώματος ή με τις δραστηριότητες.
• Περιφερειακή νευροπάθεια: Βασικά συμπτώματα- πόνος, μούδιασμα και αδυναμία περιφερειακά στο άνω άκρο, τον καρπό, το χέρι και τα δάκτυλά. Συνηθισμένη επιπλοκή μετά από χημειοθεραπεία, κυρίως από τις ταξάνες.
• Τενοντοπάθεια στο πέταλο των στροφέων: Σύνδρομο πρόσκρουσης στον ώμο, Περιαρθρίτιδα ώμου.
• Παγωμένος ώμος
• Επικονδυλίτιδα
• Σύνδρομο Μετά- Μαστεκτομής: ιδιαίτερα ενοχλητικό και σύνθετο πρόβλημα, που εμφανίζεται μετά από οποιαδήποτε μορφής χειρουργική επέμβαση στο μαστό. Κάνει αισθητή τη παρουσία του με υπερευαισθησία και πόνο στο στήθος, τη μασχάλη και τον σύστοιχο ώμο. Ομοιάζει με τα συμπτώματα από το "μέλος φάντασμα" μετά από ακρωτηριασμό άκρου. Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός πως η αφαίρεση του μαστού στην ιατρική ορολογία αναφέρεται ως ακρωτηριασμός.
• Λεμφοίδημα
• Παγίδευση του βραχιονίου πλέγματος: Οτιδήποτε ασκεί πίεση πάνω στο βραχιόνιο πλέγμα μπορεί να προκαλέσει πόνο, αδυναμία και μούδιασμα στο άκρο, ακόμη και στον αυχένα. Πίεση μπορεί να ασκηθεί πάνω στο βραχιόνιο πλέγμα από τον σχηματισμό ουλώδους ιστού μετά από χειρουργείο στον μαστό ή από την πρόκληση λεμφοιδήματος ή και από τα δυο. Επίσης μπορεί να προκληθεί διατομή του πλέγματος κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Κάποιες φόρες μπορεί να είναι αποτέλεσμα υποτροπής της νόσου είτε μεταστατικού καρκίνου. Εντούτοις μπορεί να προκληθεί και ως όψιμο αποτέλεσμα της ακτινοβολίας μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία.
• Κάταγμα πλευρών: Μπορεί να προκληθούν μετά την ακτινοβολία ή μετά τη τοποθέτηση των διαστολέων σε ιστούς του μαστού οι οποίοι προηγούμενα είχαν ακτινοβοληθεί.
• Παθολογικά κατάγματα: Σχετίζονται με οστικές μεταστάσεις.
Βασική προϋπόθεση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προηγούμενων είναι η ακριβής διάγνωση. Αρχικά λοιπόν ο ασθενής επιβάλλεται να απευθυνθεί στον θεράποντα ογκολόγο ιατρό του, ο οποίος είτε ο ίδιος, είτε παραπέμποντας σε ιατρό άλλης ειδικότητας, θα καθορίσει τα ακριβή αίτια των συμπτωμάτων του ασθενή και θα συστήσει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.
Η πρώιμη μετεγχειρητική κινητοποίηση, είναι ικανή να βελτιώσει την δυσκαμψία και το εύρος κίνησης στην άρθρωση του ώμου. Συχνά μετά από χειρουργείο για καρκίνο του μαστού, οι ασθενείς εμφανίζουν πόνο και δυσκαμψία στην σύστοιχη με το χειρουργείο άρθρωση του ώμου. Αρκετές φορές αυτό το πρόβλημα παραμένει για χρόνια. ΤοCochrane Collaboration (ανεξάρτητο παγκόσμιο δίκτυο ερευνητών, επαγγελματιών υγείας, φροντιστών ασθενών και όσων ενδιαφέρονται γενικά για την υγεία) έκανε ανασκόπηση σε 24 ερευνητικές εργασίες για να διαπιστώσει ποιος τύπος ασκήσεων είναι κατάλληλος και πότε επιβάλλεται να ξεκινήσει πρόγραμμα αποκατάστασης στην άρθρωση του ώμου μετά το χειρουργείο στο μαστό.
Σύμφωνα με την ανασκόπηση, έναρξη προγράμματος αποκατάστασης από τη πρώτη έως την τρίτη ημέρα μετά το χειρουργείο συμβάλλει στη διατήρηση της κινητικότητας του ώμου, ενώ ελαχιστοποιεί την πιθανότητα απώλειας της λειτουργικότητας στο άνω άκρο. Το πρόγραμμα αποκατάστασης περιελάμβανε ασκήσεις για τη βελτίωση του εύρους κίνησης και διατάσεις. Εντούτοις η επικεφαλής της ανασκόπησης Margaret McNeely, βοηθός καθηγητή Φυσικοθεραπείας στοUniversity of Alberta, επισημαίνει ότι υπάρχει σκεπτικισμός για τη δυναμική κινητοποίηση μετά το χειρουργείο. Καθώς μπορεί να προκαλέσει διάνοιξη του τραύματος, αύξηση του μετεγχειρητικού πόνου, ενώ μπορεί να καθυστερήσει την επούλωση του τραύματος.
Στη περίπτωση που η χειρουργική επέμβαση συνοδεύεται από ακτινοθεραπεία, η άσκηση είναι ακόμη πιο σημαντική για τη διατήρηση της κινητικότητας του άνω άκρου και του ώμου. Η ακτινοθεραπεία από μόνη της μπορεί να επηρεάσει το άκρο και τον ώμο για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το τέλος της θεραπειάς. Ακριβώς λόγω των προηγουμένων διαπιστώσεω νκρίνεται απαραίτητο ο ασθενής να ασκείται τακτικά, ώστε να διατηρήσει τη κινητικότητα στο άκρο του και τον ώμο, μετά από ακτινοθεραπεία για τον καρκίνο του μαστού. Το πρόγραμμα των ασκήσεων που θα ακολουθήσει επιβάλλεται να το υποδείξει εκπαιδευμένος φυσικοθεραπευτής.
http://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/type/breast-cancer/treatment/surgery/after-your-breast-cancer-operation
http://www.thebreastcaresite.com/breast-cancer-news/early-exercise-post-surgery-can-improve-stiffness-range-motion-shoulders/
http://www.breastcancer.org/research-news/20080909
"Το να κάθεσαι είναι πιο επικίνδυνο από το κάπνισμα, σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από τον ιό HIV και είναι πιο επισφαλή από το να πετάς με αλεξίπτωτο. Καθόμαστε μέχρι θανάτου", λέει ο James Levine, καθηγητής Ιατρικής στην Κλινική Mayo, σε συνέντευξή του στους LA Times. «Η καρέκλα υπάρχει για να μας σκοτώσει».
Η υπόθεση πίσω από τον όρο ψηφιακή άνοια είναι ότι η κατάχρηση στη χρήση του διαδικτύου και σε συσκευές με δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο, προκαλεί γνωστική εξασθένηση, όπως μειωμένη προσοχή και μειωμένο εύρος μνήμης, ενώ ενδέχεται ακόμη και να επιταχύνει την πρώιμη άνοια. Η Ψηφιακή Άνοια αποτελεί μια σύγχρονη απειλή για την υγεία, ενώ υπαρκτός είναι ο κίνδυνος να πάρει τη μορφή επιδημίας.
Παρατηρείται απότομη αύξηση των τραυματισμών από καταπόνηση (υπέρχρηση). Η άθληση είναι τρόπος ζωής για πολλούς ανθρώπους από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Είτε πρόκειται για ελίτ αθλητές, είτε για εκείνους που αθλούνται απλά για να έχουν καλή φυσική κατάσταση, όλοι κινδυνεύουν από τη Διαταραχή Αθροιστικού Τραύματος (Cumulative Trauma Disorders -CTDs).
Πόνος ή αισθητικές διαταραχές στην πρόσθια, άνω επιφάνεια του μηρού στο πόδι, ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα άμεσου τραυματισμού ή παρατεταμένης πίεσης στο Μηριαίο Νεύρο.
Σχετίζεται η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής με τον πόνου; Οι επιστήμονες ερευνούν και επιχειρούν απαντήσεις.
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 200 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ