Πολλοί θα ισχυριστούν πως ναι, είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Είναι γνωστό ότι ο απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία…
Φοβούμαι πως όσοι πιστεύουν ότι η αυτή η τριάδα είναι εφικτή μάλλον δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με το απερχόμενο όν ή απλώς δεν έχουν ποτέ μπει στον Χείμαρρο της Πράξης, δεν έχουν καν ακούσει το βουητό του.
Εκκινώντας από μια αρνητική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου, ας συλλογιστούμε πάνω στα ακόλουθα ερωτήματα:
1. Μόνο ο καρκίνος διαθέτει τελικό στάδιο και τελική φάση;
2. Ενδιαφερόμαστε και προσπαθούμε ως επαγγελματίες υγείας για κάθε άνθρωπο ασχέτως εθνότητας, θρησκεύματος, κοινωνικής τάξης και κατηγορίας;
3. Πώς εννοείται το «ανώδυνα, ειρηνικά και ανεπαίσχυντα: Όπως το νιώθει ο ίδιος ο άρρωστος, οι οικείοι, οι γιατροί, οι νοσηλευτές ή όπως κάποιος αόρατος Επιβλέπων ορίζει;
4. Είναι εφικτή η ανώδυνη, ειρηνική και ανεπαίσχυντη «έξοδος» σε μια εποχή όπου κανείς σχεδόν δεν πεθαίνει στο δικό του κρεβάτι;
5. Έχει άραγε και πόση σημασία για τον θνήσκοντα το πού ή με ποιους κοντά του ή γύρω του πεθαίνει ή μήπως κανένα από αυτά δεν τον αγγίζει;
Αμέτρητοι συνδυασμοί και σκηνικά απαξίωσης του σώματος και της ψυχής. Ενδεικτική περιήγηση στο Τοπίο του Επερχόμενου Τέλους:
• Πόνος σωματικός και ψυχικός –στενά αλληλοτροφοδοτούμενοι (δεν χρειάζονται συστάσεις).
• Συνεχής Έλλειψη Αέρα, κρίσεις Αναπνευστικού Πανικού (δεν χρειάζονται συστάσεις).
• Σπλαγχνικές δυσλειτουργίες (ναυτία, έμετοι, δυσκοιλιότητα, διάρροια, ακράτεια σφιγκτήρων, εκτροπές και εξωτερικεύσεις σπλάγχνων).
• Παρενέργειες ανακουφιστικών φαρμάκων και των αντιδότων τους, (γεωμετρικά αυξανόμενες αλληλεπιδράσεις και τοξικότητες με κάθε νέο προστιθέμενο σκεύασμα).
• Καχεξία και εξασθένηση –η ρημαγμένη σάρκα…
• Οιδήματα ανά σάρκα, διάταση κοιλιάς και δέρματος
• Αμέτρητοι σωλήνες και καθετήρες «βιαστές» όλων ανατομικών φραγμών και της ακεραιότητας του σώματος
• Δύσμορφες, επώδυνες ή κνησμώδεις αλλοιώσεις του δέρματος, παραμόρφωση του προσώπου, ακρωτηριασμοί –ενίοτε περιττοί.
• Καθήλωση της παραπληγίας ή της ημιπληγίας, επακόλουθες εξελκώσεις και απώλεια της στοιχειώδους αυτάρκειας και αυτονομίας.
• Γύμνια, καθημερινό ξεγύμνωμα ενός ελαττωματικού εκ γενετής ή απαξιουμένου σώματος ενώπιον άγουρων ή χαιρέκακων βλεμμάτων.
• Φόβος της επόμενης στιγμής, ανησυχητικό και όχι καθησυχαστικό ημίφως τη νύχτα και η σύνδεσή του με το σκότος του θανάτου, βίαιες διακοπές ενός οριακού ύπνου από τις εφόδους της θορυβώδους νυχτερινής νοσηλείας ή του γιατρού στο διπλανό κρεβάτι, βαθμιαία εγκατάλειψη των οικείων και των γύρω…
• Ο γιατρός «με το φθαρμένο κύρος» και την ανύπαρκτη σχετική εκπαίδευση;
• Ο ποικιλότροπα εξαντλημένος νοσηλευτής;
• Ο σπανίζων Φυσικοθεραπευτής;
• Οι σπανιότατοι Ψυχολόγος ή ο Ψυχίατρος;
• Ο θεωρούμενος περιττός Κοινωνικός Λειτουργός;
• Ο Ιερέας –ποιου δόγματος κατά προτεραιότητα;
• Σε ποιους χώρους, με ποιες υποδομές στα νοσοκομεία;
• Με χωλαίνουσες Υπηρεσίες κατ’ Οίκον Νοσηλείας;
• Με ανύπαρκτους Ξενώνες για ασθενείς και οικείους;
Ερώτημα:
Ποιοι γιατροί και νοσηλευτές και άλλοι επαγγελματίες υγείας να κρατήσουν τη Σημαία της στήριξης χωρίς σπατάλη πόρων – με ποια κίνητρα πέρα από μια πεπερασμένη διάθεση προσφοράς;
…και ένα αξίωμα
Όποιος δεν έχει ζήσει ως μέτοχος του δράματος της πορείας στην Έξοδο, ως θεράπων, ως οικείος, συντελεστής και συντελούμενος όλης της διαδικασίας, δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι αυτός ο στόχος είναι ρεαλιστικός∙ με όλες και παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες επαγγελματικές ή εθελοντικές των εμπλεκομένων στην υπόθεση του Τελικού Σταδίου.
…καθένας πεθαίνει απών ισχυρίζεται ο Βύρων Λεοντάρης και ίσως έχει δίκιο.
…κλείνοντας
Κοίτα τον άρρωστο ή την άρρωστη με τις νεφροστομίες, την κολοστομία, τον ρινογαστρικό, δύο-τρεις φλέβες παρακεντημένες, δυο-τρεις ορούς και παρεντερικές, το Hickmann ή κάποιο εμφυτευμένο θάλαμο ενδοφλέβιας έγχυσης υγρών και φαρμάκων, άντε κι ένα Bulau για παροχέτευση θώρακος. Κάπως σαν βυτιοφόρο της Ούλεν όπως αυτοσαρκαζόταν ο πλησιοθανάτιος Τσιφόρος.
Παρατήρησέ τον από κοντά, ύστερα τραβήξου παραπέρα αγνάντεψέ τον από μακριά, από κει που ίσως μας παρατηρεί ο Επιβλέπων και ίσως νιώσεις το Τι –και αυτό το Τι δεν αναλύεται, είναι η Ενιαία Ουσία.
Πριν από είκοσι χρόνια ο θνήσκων από καρκίνο ποιητής Καρούζος είχε ψιθυρίσει:
"...τα πέλματά μου στην ακινησία ωσάν απαρέμφατα …λυπάμαι αλλά η ζωή καταντά με τον θάνατο ανυπόληπτη."
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 511 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ