Αρκετά από τα νεύρα που εξέρχονται από το ανώτερο αυχενικό πλέγμα, ταξιδεύουν από την οπίσθια περιοχή του κεφαλιού προς την κορυφή και το μέτωπο. Αυτά τα νεύρα διέρχονται από ένα περιορισμένο χώρο που ονομάζεται υποϊνιακό τρίγωνο. Στη περίπτωση που οι υποϊνικοί μύες είναι σε σπασμό, λόγω υπερφόρτωσης, διαταραχών στον ύπνο ή συναισθηματικής φόρτισης, συμπιέζουν τα νεύρα που διέρχονται από αυτό το τρίγωνο προκαλώντας πονοκέφαλο (αυχενογενή πονοκέφαλο).
Ο δεύτερος αυχενικός σπόνδυλος (Α2) ή άξονας, θεωρείται λειτουργικά σημαντικός για την περιοχή του αυχένα. Εν μέρει λόγω της πρόσφυσης σε αυτόν της σκληράς μήνιγγας, αλλά κυρίως για τις ισχυρές μυοπεριτονιακές δομές που βρίσκουν στήριξη πάνω ή κάτω από αυτόν. Οι ευρισκόμενοι βαθιά υποϊνιακοί μύες που δένουν τον Α2 με το ινιακό οστό και τον άτλαντα (Α1), λειτουργούν σε συνεργασία με τους υπόλοιπούς μύες της περιοχής για να εξυπηρετήσουν την κίνηση της κεφαλής σε σχέση με τον αυχένα.
Αρκετά από τα νεύρα που εξέρχονται από το ανώτερο αυχενικό πλέγμα, ταξιδεύουν από την οπίσθια περιοχή του κεφαλιού προς την κορυφή και το μέτωπο. Αυτά τα νεύρα διέρχονται από ένα περιορισμένο χώρο που ονομάζεται υποϊνιακό τρίγωνο. Στη περίπτωση που οι υποϊνικοί μύες είναι σε σπασμό, λόγω υπερφόρτωσης, διαταραχών στον ύπνο ή συναισθηματικής φόρτισης, συμπιέζουν τα νεύρα που διέρχονται από αυτό το τρίγωνο προκαλώντας πονοκέφαλο (αυχενογενή πονοκέφαλο).
Ο Ελάσσων Λοξός Κεφαλικός Μυς (Obliquus Capitis Inferior – OCI) , ενδεχομένως να είναι ο περισσότερο υποτιμημένος από όλους τους υποϊνιακούς μύες. Εκφύεται από την ακανθώδη απόφυση του Α2 και καταφύεται στην εγκάρσια απόφυση του Α1. Βασική του λειτουργία είναι η περιστροφή του κεφαλιού πάνω στον αυχένα. Σε περίπτωση σπασμού του ευρισκόμενου στη δεξιά πλευρά ελάσσονα κεφαλικού μυ, προκαλείται χαλάρωση του αντίστοιχου μυ της αντίθετης πλευράς (reciprocal inhibition), με αποτέλεσμα την υπερδιάταση στον αριστερό μυ. Κάτι συνηθισμένο σε εκείνους που κοιμούνται σε πρηνή θέση.
Ένας σφικτός/κοντός ελάσσων λοξός κεφαλικός μυ δεξιά, είναι σε θέση να περιορίσει την στροφή του κεφαλιού αριστερά. Αυτός ο περιορισμός όμως δεν θα εμποδίσει το άτομο σε δεδομένη ευκαιρία να γυρίσει το κεφάλι του απότομα αριστερά. Τότε είναι πολύ πιθανό να στριμωχτεί η δεξιά αρθρική επιφάνεια (facet) του Α2 στην αρθρική επιφάνεια του Α3. Μια συνηθισμένη περιοχή παραμόρφωσης της σκληράς μήνιγγας και εμπλοκής νεύρου, που ενδέχεται να προκαλέσει πονοκέφαλο.
Όταν ο ευρισκόμενος σε στροφή Α2 συνδυάζεται με έναν ήδη υπέρ-εκτεταμένο σπονδυλικό σωλήνα, εξαιτίας παραμορφώσεων σε κρανιακές δομές ή στην περιοχή του ιερού οστού, τότε μπορεί να συμβεί μια ολοκληρωτική επιβάρυνση (δυσλειτουργία) στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Για να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά μια τέτοια περίπτωση, απαιτείται να κατανοήσουμε πλήρως τον μηχανισμό για να εφαρμόσουμε τις κατάλληλες τεχνικές χειροθεραπείας απελευθέρωσης.
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger σε συνδυασμό με ήπιες τεχνικές χειροπρακτικής (Ackermann), έχει αποδειχτεί αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της δυσλειτουργίας στη βάση του κρανίου και συνολικά στη δυσλειτουργία στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Επίσης, είναι γνωστό ότι η συναισθηματική φόρτιση του ατόμου είναι σε θέση να προκαλέσει σπασμό στους αυχενικούς μύες, άρα δυσλειτουργία στη περιοχή και κατ' επέκταση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Σε αυτή τη περίπτωση η αποτελεσματική αντιμετώπιση απαιτεί συνδυαστική θεραπεία πολλών ειδικοτήτων.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 94 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ