Η βάση του κρανίου ή αλλιώς ατλαντο-ινιακή ένωση -η ανώτερη άρθρωση του σώματος που φέρει βάρος- είναι κομβικής σημασίας, καθώς βρίσκεται στο σημείο ένωσης της κεφαλής με το σώμα, αλλά και του εγκέφαλου με τον νωτιαίο μυελό. Στη περιοχή υπάρχουν πολλές σημαντικές για την υγεία του ανθρώπου δομές και οποιαδήποτε ασυμμετρία ή δυσλειτουργία στην εμβιομηχανική του σώματος είναι δυνατό να την επηρεάσει με συνέπειες για την υγεία μας.

Συνήθως η επιβάρυνση της είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης κακής στάσης στην εργασία, ή την ξεκούραση. Μηχανικά το κεφάλι ταλαντεύεται πάνω σε δυο κονδυλωτές αρθρώσεις που σχηματίζουν την ατλαντο-ινιακή ένωση. Ο σχεδιασμός αυτός επιτρέπει κλίση στο κεφάλι προς τα εμπρός και πίσω και από το ένα πλάι στο άλλο.

Δεδομένου ότι η ατλαντο-ινιακή άρθρωση συνδέεται με το εγκεφαλικό στέλεχος, το οποίο ελέγχει όλες τις βασικές λειτουργίες του σώματος (συμπεριλαμβανομένης της αναπνοής και του καρδιακού παλμού), η δυσλειτουργία της μπορεί να έχει εκτεταμένες συνέπειες.

Για παράδειγμα, αν προκληθεί περιορισμός στην μια εκ των δυο ατλαντο-ινιακών αρθρώσεων, η στρέβλωση που προκαλείται στο ινιακό μπορεί να πυροδοτήσει νευρολογικά αντανακλαστικά με αύξηση του μυϊκoύ σπασμού στους υποϊνιακούς μύες, που με την σειρά τους θα συμπιέσουν και θα διεγείρουν το μείζον ινιακό νεύρο, με αποτέλεσμα πόνο που ακτινοβολεί στην πίσω επιφάνεια του κεφαλιού, στο πλάι, ενώ κάποιες φορές φτάνει έως την κογχική περιοχή.

Συνήθως πονοκέφαλοι αυτού του τύπου είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης κακής στάσης στην εργασία, ή την ξεκούραση. Καθώς αυτές οι δραστηριότητες είναι απίθανο να προκαλέσουν άμεση δυσφορία, οι ασθενείς σπάνια τις ενοχοποιούν γι' αυτό ο θεραπευτής, κατά τη διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης και μέσω εξειδικευμένων δοκιμασιών, θα πρέπει να εκτιμά την λειτουργικότητα της περιοχής, την ύπαρξη μυϊκού σπασμού ή ευαισθησίας, την ευθυγράμμιση στην ατλανο-ινιακή ένωση στα σπονδυλικά τόξα στον 1ο, 2ο, 3ο αυχενικό σπόνδυλο και ό,τι άλλο θα μπορούσε να του προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για την περιοχή.

Brugger Test

Ένα ερώτημα κατά την διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης που απαιτεί απάντηση είναι αν η δυσλειτουργία στην ατλαντο-ινιακή ένωση είναι το αποτέλεσμα προσαρμογής, ή πρόκειται για τοπικό πρόβλημα. Δηλαδή, αν πρόκειται για μηχανική προσαρμογή του σώματος σε ανισοσκελία, ασύμμετρη στροφή της λεκάνης, κακή στήριξη στα πέλματα – πρηνισμός ή υπτιασμός – κύφωση, σκολίωση κ.α., ή πρόκειται καθαρά για δυσλειτουργία της περιοχής.

Την απάντηση στο ερώτημα δίνει το "Brugger test":

Ο ασθενής βρίσκεται σε όρθια στάση. Ο θεραπευτής τοποθετεί το αριστερό του χέρι στο μέτωπο του ασθενη, ενώ με τον αντίχειρα και τον δείκτη του δεξιού χεριού ψηλαφεί τον σπασμό στους υποϊνιακούς μύες. Διατηρώντας τα χέρια του σταθερά, ζητά από τον ασθενή να καθίσει. Αν ο σπασμός ελαττωθεί, αυτό μας δείχνει πως η δυσλειτουργία είναι αποτέλεσμα προσαρμογής και όχι τοπικό πρόβλημα. Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να αναζητηθεί και να αποκατασταθεί η δυσλειτουργία στην περιφέρεια πριν ασχοληθούμε με την ίδια την ατλαντο-ινιακή ένωση.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΤΛΑΝΤΟ-ΙΝΙΑΚΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Υπάρχουν εξαιρετικές τεχνικές για την ασφαλή αποκατάσταση της λειτουργικότητας στην ατλαντο-ινιακή άρθρωση και κατά συνέπεια την απαλλαγή του ασθενή από τον συγκεκριμένο τύπο πονοκεφάλου. Ο θεραπευτής μπορεί να επιλέξει είτε χειρισμούς σύμφωνα με την λογική του Mulligan, είτε χειρισμούς της Κρανιοϊερής Θεραπείας του Dr Upledger, είτε όποιο χειρισμό εκείνος θεωρεί πως μπορεί να αποκαταστήσει την δυσλειτουργία στη περιοχή με ασφάλεια. Στη συνέχεια θα πρέπει να διδάξει στον ασθενή ασκήσεις αυτοελέγχου ή αυτορρύθμισης, ώστε εκείνος να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματός του.

Ο Brain Mulligan προτείνει τα «SELF SNAGS»

Εγώ βρίσκω την παρακάτω άσκηση αυτορρύθμισης του Mulligan ιδιαίτερα αποτελεσματική:

Ο ασθενής σχηματίζει γροθιά με το δεξί του χέρι και την στηρίζει στην λαβή του στέρνου. Κάνει κάμψη της κεφαλής, ώστε το πηγούνι του να ακουμπήσει στην γροθιά του. Τοποθετεί το αριστερό του χέρι στην κορυφή της κεφαλής και ασκεί ελαφριά πίεση για 15 δευτερόλεπτα. Επαναλαμβάνει αυτή τη διαδικασία 3 έως 5 φορές.