Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπορεί να εμφανίσουν πόνο στο γόνατο. Ο πόνος στο γόνατο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μηχανικής επιβάρυνσης ή τραυματισμού με αποτέλεσμα ρήξη συνδέσμων ή μηνίσκου. Επίσης πόνο στο γόνατο μπορούν να προκαλέσουν παθολογικές καταστάσεις όπως είναι η αρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα, λοιμώξεις κ.α.
Πόνος μηχανικής αιτιολογίας μπορεί να είναι συνεχής ή διακοπτόμενος.
Η συνεχής μηχανική παραμόρφωση ιστών που περιέχουν αλγοϋποδοχείς, θα προκαλέσει συνεχή πόνο, που θα μεταβάλλεται ποιοτικά αλλά δεν θα εξαφανίζεται. Ο πόνος είναι το αποτέλεσμα στη παραμόρφωση του δικτύου του κολλαγόνου και ως εκ τούτου της ενεργοποίησης των αισθητικών νευρώνων που ανταποκρίνονται σε κάθε είδους ερεθίσματα, τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν κίνδυνο στον ιστό. Η ενεργοποίηση των εξειδικευμένων αυτών νευρώνων στέλνει, κατά προτεραιότητα, σήματα συναγερμού στον Νωτιαίο Μυελό και μέσω αυτού στον Εγκέφαλο. Η ενεργοποίηση του συγκεκριμένου τύπου νεύρων ονομάζεται "αλγαισθησία / αλγοδεκτικότητα", που κατά κυριολεξία σημαίνει "υποδοχή κινδύνου". Όσο διαρκεί η μηχανική παραμόρφωση, τόσο ο ασθενής θα πόνα. Συνηθισμένη αιτία μηχανικής παραμόρφωσης είναι η εσωτερική αποδιοργάνωση του γόνατος και η μετακίνηση ελεύθερων σωματιδίων μέσα στην άρθρωση όπως είναι κομμάτι οστού, χόνδρου, ή μηνισκικό υλικό. Η εσωτερική αποδιοργάνωση του γόνατος μεταβάλλει την τάση των δομών γύρω ή μέσα στην άρθρωση, αυξάνοντας την μηχανική παραμόρφωση κάποιων ιστών ενώ αναλογικά την μειώνει σε κάποιους άλλους. Μέσω του μηχανισμού αυτού προκαλείται πόνος που διατηρείται όσο διαρκεί η μηχανική παραμόρφωση ή όσο χρειάζεται έως ότου γίνουν προσαρμοστικές αλλαγές στους μαλακούς ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση.
Διακοπτόμενος πόνος μηχανικής προέλευσης προκαλείται είτε από παρατεταμένη λανθασμένη στάση, είτε από μηχανική επιβάρυνση λόγω μη φυσιολογικής τάσης πάνω σε φυσιολογικούς ιστούς, είτε φυσιολογικής τάσης πάνω σε ιστούς που βρίσκονται σε διαφοροποιημένη θέση από την κανονική. Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα:
1- Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας. Αυτό συμβαίνει όταν η λαγονοκνημιαία ταινία γίνει τόσο σφικτή ώστε να τρίβεται στην εξωτερική επιφάνεια του μηρού. Δρομείς αποστάσεων εμφανίζουν συχνά αυτό το σύνδρομο.
2- Αλλαγή στη θέση της επιγονατίδας, συνήθως αποκτά μια φορά προς τα έξω, λόγω μυϊκής ανισορροπίας.
3- Πόνος στο ισχίο ή το πέλμα. Μεταβάλλεται ο τρόπος στήριξης και βάδισης προκαλώντας μηχανική ανισορροπία στη στήριξη του σκελετού.
Οι σύνδεσμοι είναι δυνατές ελαστικές κατασκευές που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους, προσφέροντας δύναμη και σταθερότητα στις αρθρώσεις. Στην άρθρωση του γόνατος υπάρχουν τέσσερις σύνδεσμοι, που ενώνουν το μηριαίο οστό με την κνήμη.
• Ο έσω πλάγιος σύνδεσμος, προσφέρει σταθερότητα στην εσωτερική πλευρά του γόνατος.
• Ο έξω πλάγιος σύνδεσμος, προσφέρει σταθερότητα στην εξωτερική πλευρά του γόνατος.
• Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, που βρίσκεται στο κέντρο του γόνατος, περιορίζοντας την περιστροφή, αλλά και την προς τα εμπρός κίνηση της κνήμης.
• Ο οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος, βρίσκεται επίσης στο κέντρο της άρθρωσης του γόνατος, περιορίζοντας την προς τα πίσω κίνηση της κνήμης.
Ανάμεσα στα οστά που σχηματίζουν την άρθρωση του γόνατος υπάρχουν δύο "σφήνες", οι μηνίσκοι οι οποίοι βρίσκονται στην έσω και έξω πλευρά του γόνατος, αποτελούνται από σκληρό, ελαστικό χόνδρο και λειτουργούν ως αμορτισέρ μεταξύ κνήμης και του μηρού. Χρησιμεύουν για την απόσβεση των κραδασμών που δέχεται η άρθρωση του γόνατος, αμβλύνουν την επιβάρυνση που δέχεται η κάτω επιφάνεια της άρθρωσης, προσφέροντας παράλληλα την απαραίτητη σταθερότητα.
Ο έσω πλάγιος σύνδεσμός τραυματίζεται συχνότερα από ότι ο έξω πλάγιος. Συνήθως προκαλείται μετά από κτύπημα στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος, που έχει ως αποτέλεσμα την απότομη διάταση ή ρήξη του συνδέσμου στην εσωτερικής επιφάνειας του γόνατος. Η κάκωση μπορεί να είναι 1ου, 2ου ή 3ου βαθμού. Κάκωση 1ου βαθμού σημαίνει μία βίαιη διάταση του συνδέσμου, 2ου βαθμού μερική ρήξη του συνδέσμου ενώ 3ου βαθμού σημαίνει ολική ρήξη του συνδέσμου.
Τα βασικά συμπτώματα είναι πόνος στο γόνατο με ευαισθησία κατά μήκος της εσωτερικής πλευράς της άρθρωσης, με οίδημα.
Πρόκειται για έναν ισχυρότατο σύνδεσμο, που παίζει σημαντικό ρόλο στην σταθερότητα της άρθρωσης. Απότομη επιβράδυνση της κίνησης σε συνδυασμό με αλλαγή στην κατεύθυνση κατά την διάρκεια τρεξίματος ή άλματος ή η βίαιη υπερέκταση της άρθρωσης μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό στον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο.
Κατά την διάρκεια του τραυματισμού ακούγεται ένας χαρακτηριστικός ήχος, το γόνατο πρήζεται μέσα στις πρώτες 6 ώρες, προκαλείται αστάθεια στην άρθρωση, ενώ ο πόνος εντοπίζεται κυρίως στην εσωτερική πλευρά.
Ο τραυματισμός προκαλείται όταν υπάρξει βίαιη στροφή του γόνατος ή υπερέκταση. Συνήθως συνοδεύεται από κάκωση και άλλων συνδέσμων, εκτός αν ο τραυματισμός προκληθεί από απευθείας κτύπημα στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος ενώ βρίσκεται σε κάμψη.
Τα συμπτώματα διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή, λόγω των συνοδών κακώσεων. Καθώς ο οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος ουσιαστικά είναι έξω από την άρθρωση, ο τραυματισμός του δεν προκαλεί αίμαρθρο, όπως ο τραυματισμός του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Η αστάθεια που προκαλείται δημιουργεί αίσθηση ανασφάλειας στην άρθρωση, ιδιαίτερα στην προσπάθεια αλλαγής κατεύθυνσης. Ο πόνος και το οίδημα μπορεί να διαρκέσουν από 2 έως 4 βδομάδες.
Τραυματισμός στον μηνίσκο μπορεί να προκληθεί σε κάθε ηλικία. Στις μικρές ηλικίες προκαλείται από τις αθλητικές δραστηριότητες, σε ηλικία έως 30 χρονών από ιδιαίτερα βίαιο στροφικό τραυματισμό, ενώ σε προχωρημένες ηλικίες λόγω εκφυλισμού ακόμα και ένας ασήμαντος τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει ρήξη. Συνήθως συνυπάρχει οστεοαρθρίτιδα γόνατος.
Το βασικό σύμπτωμα είναι ο πόνος και το οίδημα. Αν υπάρχει μεγάλο ρήγμα του μηνίσκου προκαλείται μπλοκάρισμα της άρθρωσης, αδυναμία δηλαδή για πλήρη έκταση.
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ: Υπάρχουν περισσότερο από 100 τύποι αρθρίτιδας. Οι ποικιλίες που είναι πιθανότερο να επηρεάσουν το γόνατο περιλαμβάνουν:
• Οστεοαρθρίτιδα – εκφυλιστική αρθρίτιδα, ο περισσότερο συνηθισμένος τύπος αρθρίτιδας. Στην οστεοαρθρίτιδα εκφυλίζεται ο χόνδρος, η επιφάνεια του γίνεται ανώμαλη, συμπιέζεται, ενώ δημιουργείται σε ακανόνιστη μορφή νέο οστό στα όρια των αρθρώσεων, τα γνωστά οστεόφυτα.
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα. Είναι μια αυτοάνοση πάθηση που μπορεί να επηρεάσει σχεδόν κάθε άρθρωση στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της άρθρωσης του γόνατος. Παρά το γεγονός ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια νόσος, που τείνει να ποικίλει σε σοβαρότητα τα συμπτώματα εμφανίζουν περιόδους έξαρσης και ύφεσης.
• Η ουρική αρθρίτιδα. Αυτός ο τύπος της αρθρίτιδας συμβαίνει όταν κρύσταλλοι ουρικού οξέος συσσωρεύονται στην άρθρωση. Συνήθως η ουρική αρθρίτιδα επηρεάζει το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού, εντούτοις μπορεί να επηρεάσει και την άρθρωση του γόνατος.
• Ψευδοουρική αρθρίτιδα. Συχνά συγχέεται με την ουρική αρθρίτιδα, προκαλείται από κρυστάλλους που περιέχουν ασβέστιο και αναπτύσσονται στο αρθρικό υγρό. Το γόνατο είναι η άρθρωση που επηρεάζεται περισσότερο από αυτόν τον τύπο αρθρίτιδας.
• Σηπτική αρθρίτιδα. Μερικές φορές η άρθρωση του γονάτου μπορεί να μολυνθεί, με αποτέλεσμα οίδημα, πόνο και ερυθρότητα. Καθώς αυτά τα συμπτώματα είναι συνηθισμένα μετά από τραυματισμό, θα πρέπει να τονισθεί ότι στη σηπτική αρθρίτιδα δεν αναφέρεται τραύμα πριν από την έναρξη του πόνου. Η σηπτική αρθρίτιδα συχνά συνοδεύεται από πυρετό.
Ένας αριθμός παραγόντων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για πόνο στο γόνατο, συμπεριλαμβανομένων:
Αμέσως μετά τον τραυματισμό, ο ασθενής διακόπτει την όποια δραστηριότητα έκανε, ακινητοποιεί το γόνατο και εφαρμόζει πάγο. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται από μεγαλύτερο τραυματισμό, ενώ περιορίζει την έκταση του οιδήματος και τον πόνο. Αν πρόκειται για μία ελαφριά κάκωση, τότε υποχωρούν τα συμπτώματα μέσα σε δύο ή τρεις μέρες. Σε περίπτωση που ο πόνος, το οίδημα, ο περιορισμός της κίνησης ή ενδεχομένως η αστάθεια του γόνατος συνεχισθεί, τότε ο ασθενής επιβάλλεται να αναζητήσει ιατρική βοήθεια.
Οι γιατροί έχουν διαφόρους μεθόδους για να διαγνώσουν τα προβλήματα που σχετίζονται με το γόνατο. Περιλαμβάνεται:
1. ΕΣΩ ΚΑΙ ΕΞΩ ΠΛΑΓΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: Οι κακώσεις του 1ου και 2ου βαθμού μπορούν να αντιμετωπισθούν συντηρητικά, ενώ του 3ου βαθμού συνήθως συνοδεύεται από ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου και απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση.
2. ΠΡΟΣΘΙΟΣ ΚΑΙ ΟΠΙΣΘΙΟΣ ΧΙΑΣΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: Στις περιπτώσεις μερικής ρήξης, ο ασθενής ακολουθεί συντηρητικό πρόγραμμα αντιμετώπισης, παράλληλα με την χρήση ειδικού κηδεμόνα σταθεροποίησης του γόνατος. Στόχος του προγράμματος αποκατάστασης η ελάττωση του οιδήματος, ο έλεγχος του πόνου και η ισχυροποίηση των μυών που στηρίζουν την άρθρωση του γόνατος, αλλά κυρίως του τετρακέφαλου μυός. Σε ολική ρήξη τότε απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Βασική προϋπόθεση της επιτυχούς έκβασης είναι ο ασθενής στην συνέχεια να ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης για 4 μέχρι και 6 μήνες, που θα περιλαμβάνει εξειδικευμένες ασκήσεις σε κάποιο ειδικό κέντρο.
3. ΕΣΩ ΚΑΙ ΕΞΩ ΜΗΝΙΣΚΟΣ: Σε περιορισμένες κακώσεις βασικός στόχος αρχικά είναι η αντιμετώπιση των βασικών συμπτωμάτων, ενώ στην συνέχεια κυρίαρχος στόχος είναι η ισχυροποίηση το μυϊκού συστήματος. Αν υπάρχουν εκτεταμένες κακώσεις στον μηνίσκο, τότε ο ειδικευμένος γιατρός θα επιλέξει είτε την αρθροσκόπηση, είτε το ανοικτό χειρουργείο για να δει το μέγεθος της βλάβης και να την αποκαταστήσει. Βέβαια και σε αυτήν την περίπτωση σημαντικό ρόλο στην επιτυχή έκβαση παίζει το μετεγχειρητικό πρόγραμμα αποκατάστασης σε ειδικευμένο κέντρο.
Τα προβλήματα που οφείλονται σε τραυματισμούς ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος δεν μπορούν να προβλεφθούν.
Σε κάθε περίπτωση όμως ισχύουν οι γενικοί κανόνες πρόληψης, όπως είναι το καλό μυϊκό σύστημα, το καλό ζέσταμα των μυών πριν από τις όποιες αθλητικές δραστηριότητες, η αποφυγή της απότομης επιβάρυνσης των αρθρώσεων αλλά της προοδευτικής, η χρησιμοποίηση κατάλληλων υποδημάτων και η διατήρηση του κανονικού βάρους του σώματος καθώς η παχυσαρκία αυξάνει την πιθανότητα οστεοαρθρίτιδας του γόνατος.
Σε ασθενείς με πόνο στο γόνατο συνίσταται το πελματογράφημα. Με την χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή καταγράφεται και αναλύεται η βάδιση σε δισδιάστατες και τρισδιάστατες γραφικές παραστάσεις. Αυτές οι καταγραφές καθιστούν αναγνωρίσιμες τις ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων, επιτρέποντας την πλήρη και συγκριτική ανάλυση της δομής του ποδιού, των σημείων πίεσης στο έδαφος, τις βιομηχανικές μεταβολές, καθώς και την κίνηση της γραμμής της βαρύτητας κατά την διάρκεια της βάδισης. Ανάλογα με τα ευρήματα, ο ασθενής εφαρμόζει ειδικά κατασκευασμένα (για αυτόν και μόνον αυτόν) πέλματα στα υποδήματα του.
Knee Pain - Mayo Clinic (www.mayoclinic.org)
The Human Extremities - Mechanical Diagnosis & Therapy, Robin Mckenzie
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 81 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ