Σε ασθενείς με πόνο στην έξω επιφάνεια του γόνατος μπορεί να εμπλέκεται η αρθρική ένωση κνήμης και περόνης. Μια από τις βασικές λειτουργίες της αρθρικής ένωσης κνήμης – περόνης είναι να αποτρέπει τις στροφικές τάσεις τού άκρου ποδιού κατά την βάδιση.
Όταν το γόνατο βρίσκεται σε έκταση, ο δικέφαλος μηριαίος, ο ιγνυακός και οι πλάγιοι παράπλευροι σύνδεσμοι συνεισφέρουν στην σταθερότητα της άρθρωσης. Με το γόνατο, όμως, σε κάμψη, οι σύνδεσμοι αυτοί χάνουν ένα μεγάλο μέρος της υποστηρικτικής τους ικανότητας. Για τον λόγο αυτόν οι τραυματισμοί στην κνήμη εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα σε αθλήματα που περιλαμβάνουν δυνάμεις συστροφής γύρω από το γόνατο και τον αστράγαλο, όπως: το ποδόσφαιρο, η πάλη, το τζούντο, η γυμναστική, το άλμα εις μήκος και το σκι. Σε μη αθλητές ο τραυματισμός αυτός εμφανίζεται, συνήθως, ως αποτέλεσμα καταπόνησης σε εργασίες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες.
Σε ασθενείς που εμφανίζουν πόνο στο πλάι τής κνήμης παρατηρείται αλλαγή στην ευθυγράμμιση του άκρου, όπως υπερβολικός πρηνισμός στον άκρο πόδα και βλαισότητα στο γόνατο. Έτσι, συσσωρεύονται δυνάμεις φόρτισης, που δεν μπορούν να κατανεμηθούν σωστά, ή, ακόμη χειρότερα, μπορεί να κατευθυνθούν εσφαλμένα σε περιοχές που δεν προορίζονται για να τις δεχθούν.
Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να έχουμε σε περιπτώσεις αλλαγής τής ευθυγράμμισης στην περιοχή τής πυέλου. Αν, για παράδειγμα, προκληθεί πυελική συστροφή, το ένα λαγόνιο οστό θα έχει μετατόπιση προς τα εμπρός, και το άλλο προς τα πίσω. Το ιερό οστό, που βρίσκεται ανάμεσά τους, θα έχει την ανάλογη προσαρμογή. Αυτή η αλλαγή στην ευθυγράμμιση της πυέλου θα αλλάξει, με την σειρά της, την ευθυγράμμιση στην άρθρωση του ισχίου, του γόνατος, και του αστραγάλου. Στο άκρο το οποίο συνδέεται με το λαγόνιο που βρίσκεται σε οπίσθια μετατόπιση (ψευδώς κοντύτερο άκρο) θα παρατηρηθεί έξω στροφή στο ισχίο, βλαισότητα στο γόνατο και πρηνισμός στο άκρο πόδι. Το αντίθετο θα συμβεί στην πλευρά με πρόσθια μετατόπιση του λαγονίου οστού. Αν αυτή η αλλαγή στην ευθυγράμμιση παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε όλες οι δομές θα καταστούν επιρρεπείς σε τραυματισμούς.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι:
Ο πρώτος που διεξήγαγε μελέτες για την αξιολόγηση της προσθοπίσθιας κίνησης του εγγύτερου προς το γόνατο άκρου, της περόνης, και την συσχέτισή της με τις αλλαγές θέσης του γόνατος, ήταν ο ερευνητής του Πανεπιστημίου Yale, Dr. John Ogden. Κατά την κάμψη του γόνατος η κεφαλή της περόνης κινείται προς τα εμπρός, ενώ στην έκταση του γόνατος ολισθαίνει οπίσθια -περίπου ένα εκατοστό και προς τις δυο κατευθύνσεις. Ο περιορισμός αυτής της κίνησης αξιολογείται, και μέσω του κλινικού συλλογισμού προσπαθούμε να εντοπίσουμε τον μηχανισμό πίσω από την οποιαδήποτε δυσλειτουργία. Για παράδειγμα, η σταθεροποιημένη σε οπίσθια ολίσθηση κεφαλή της περόνης μπορεί να οφείλεται σε βράχυνση του δικεφάλου μηριαίου μυός, ως αποτέλεσμα τραυματισμού. Επίσης διαλείπουσα παραισθησία τού κάτω άκρου μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της σταθεροποίησης σε οπίσθια ολίσθηση της κεφαλής τής περόνης, λόγω εμπλοκής του Περονιαίου νεύρου.
Σε ασθενείς με πόνο στην έξω επιφάνεια του γόνατος μπορεί να εμπλέκεται η αρθρική ένωση κνήμης και περόνης. Σε αυτή την περίπτωση το πρώτο είναι να καθορισθεί ο τύπος και ο βαθμός της βλάβης ιστών με βάση το ιστορικό, την αξιολόγηση και τον κλινικό συλλογισμό. Αν οι αλλαγές στην ευθυγράμμιση της δομής δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα, τότε ενδέχεται να προκληθούν μακροχρόνιες δυσλειτουργίες.
Ogden, J.A. (1974). Subluxation and dislocation of the proximal tibiofibular joint. Journal of Bone & Joint Surgery, 56(1), 145-154.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 103 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ