Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Οδοντικής και Κρανιοπροσωπικής Έρευνας (National Institute of Dental and Craniofacial Research, U.S.A.), περισσότερα από 10 εκατομμύρια άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες υποφέρουν από προβλήματα λόγω του συνδρόμου της Κροταφογναθικής άρθρωσης. Αποτελεί τη πιο συνήθη αιτία πόνου στο πρόσωπο. Περίπου τα μισά έως τα δυο τρίτα των ανθρώπων με αυτή τη διαταραχή θα αναζητήσουν θεραπεία και το 15% από αυτά θα αναπτύξουν χρόνια διαταραχή.
Το σύνδρομο της Κροταφογναθικής άρθρωσης, δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τη συγκεκριμένη άρθρωση, αλλά και με όλες τις δομές γύρω από αυτήν. Ο Dr John Upledger αναφέρει πως αυτή η διαταραχή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η Κροταφογναθική άρθρωση είναι η άρθρωση που συνδέει την κάτω γνάθο με το κροταφικό οστό στο πλάι του κεφαλιού. Υπάρχουν δυο κροταφογναθικές αρθρώσεις, μια στη κάθε πλευρά της γνάθου. Οι αρθρώσεις αυτές είναι λειτουργικές, ώστε να επιτρέπουν στο σαγόνι να μετακινείται, επιτρέποντας την ομιλία, το μάσημα ακόμη και το χασμουρητό.
Η ακριβής αιτία πρόκλησης του συνδρόμου είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Ωστόσο υπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες.
Επιβαρυντικός παράγοντας είναι οτιδήποτε προκαλεί αλλαγή στο σχήμα ή τη λειτουργικότητα της Κροταφογναθικής άρθρωσης, που είναι σε θέση να προκαλέσει διαταραχή και πόνο. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το σύνδρομο της Κροταφογναθικής άρθρωσης είναι συνήθως αποτέλεσμα συνδυασμού πολλών διαφορετικών αιτιών.
Άλλα συμπτώματα του συνδρόμου της Κροταφογναθικής άρθρωσης είναι:
Παρόλο που ο καθένας μπορεί να αναπτύξει σύνδρομο της Κροταφογναθικής άρθρωσης περίπου το 90% των ασθενών είναι γυναίκες κατά την αναπαραγωγική ηλικία. Αν και δεν είναι βέβαιο γιατί συμβαίνει αυτό.
Το σύνδρομο της Κροταφογναθικής άρθρωσης ομαδοποιείται σε τρεις κύριες κατηγορίες:
Η ακριβής αιτία πρόκλησης του συνδρόμου της Κροταφογναθικής άρθρωσης είναι άγνωστη, ενώ οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν διαφορετικά συμπτώματα, οπότε η διάγνωση είναι αρκετά δύσκολη. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας ακριβής και τυποποιημένος έλεγχος που θα χρησίμευε στη διάγνωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις η περιγραφή των συμπτωμάτων και η κλινική αξιολόγηση μας παρέχει τις περισσότερες πληροφορίες για τη διάγνωση. Οι διαγνωστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφία η αξονική τομογραφία μπορούν να προσφέρουν στον θεράποντα ιατρό χρήσιμες πληροφορίες.
Το σύνδρομο της κροταφογναθικής άρθρωσης θεωρείτε ότι είναι το αποτέλεσμα μορφολογικών αλλαγών που αφορούν την άνω και κάτω γνάθο, των δοντιών, τραυματισμό στη περιοχή, ακόμα και ως αποτέλεσμα οδοντιατρικών ή γναθοχειρουργικών επεμβάσεων, αρθρίτιδας, stress, αλλά τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να καθορισθεί η ακριβής αιτιολογία.
Σύμφωνα με τον Dr. John Upledger (τον Αμερικανό Οστεοπαθητικό ιατρό, εμπνευστή της Κρανιοϊερής Θεραπείας) το σύνδρομο της κροταφογναθικής άρθρωσης είναι απλά η «κορυφή του παγόβουνου». Είναι αυτό που φαίνεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ ο μεγαλύτερος όγκος κρύβεται από κάτω.
Είναι το δευτερεύον ή ακόμα και τριτεύον αποτέλεσμα κάποιας άλλης ή άλλων δυσλειτουργιών στο σώμα, που είναι σε θέση να επηρεάσουν τη λειτουργικότητα του Κρανιοϊερού Συστήματος, δηλαδή του λειτουργικού συστήματος που περιλαμβάνει τις δομές που περιβάλλουν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, τις οποίες ο Dr Upledger τις συνέδεσε σε μια λειτουργική ενότητα/οντότητα με τον όρο «Κρανιοϊερό σύστημα». Οι δομές που απαρτίζουν αυτό το σύστημα είναι τα οστά του κρανίου, του προσώπου, της σπονδυλικής στήλης, το ιερό οστό, το σύστημα των μεμβρανών που εφάπτεται του εσωτερικού αυτών των οστών σαν φόδρα, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και ότι άλλο σχετίζεται με αυτά.
Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η κροταφογναθική άρθρωση σχετίζεται άμεσα με την άνω, κάτω γνάθο, τα κροταφικά οστά και το σφηνοειδές οστό, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι οποιοσδήποτε περιορισμός, οπουδήποτε στο σώμα, μέσω της περιτονίας, συνέχεια της οποίας είναι το ενδοκράνιο σύστημα μεμβρανών, μπορεί να μεταφερθεί στα οστά του κρανίου, άρα να προκληθεί δυσλειτουργία που θα οδηγήσει στο σύνδρομο της κροταφογναθικής άρθρωσης.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει διαφοροποίηση στη λειτουργικότητα αυτών των οστών είναι το άγχος. Αυτό συμβαίνει γιατί ενεργοποιείται το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα, ιδιαίτερα προκαλείτε υπερδιέγερση του Συμπαθητικού Νευρικού Συστήματος, με αποτέλεσμα τον αυξημένο μυϊκό τόνο στους μύες που έρχονται σε επαφή μαζί τους, όπως για παράδειγμα στον Μασητήρα μυ. Το Τρίδυμο Νεύρο ελέγχει την μασητική λειτουργία και ως εκ τούτου την λειτουργικότητα της Κροταφογναθικής άρθρωσης. Αυτό το νεύρο βρίσκεται σε στενή σχέση με το Μεταιχμιακό Σύστημα (reticular activating system). Η ενεργοποίηση αυτού του συστήματος μεταξύ των άλλων προκαλεί σύσπαση των μυών του προσώπου και φυσικά σφίξιμο των δοντιών. Παράγοντες που ενεργοποιούν αυτό το σύστημα είναι ο φόβος, ο θυμός, η επιθετικότητα, ο αυξανόμενος πόνος, και η υπερβολική ανησυχία.
Ο ανθρώπινος οργανισμός σαν όλον «συντίθεται» από το σώμα και την ψυχή. Οι ιστοί του σώματος «θυμούνται» τραυματικές εμπειρίες, τόσο σε ενεργειακό επίπεδο, όσο και σε σωματικό επίπεδο. Δηλαδή ο φόβος ή ο θυμός για παράδειγμα που προκαλείται στην διάρκεια ενός τραυματισμού, και ο τραυματισμός των ιστών του σώματος, πρέπει να αντιμετωπισθούν παράλληλα. Εάν κάποιο από αυτά παραμείνει, τότε βάζει σε συνεχή ενεργοποίηση το Μεταιχμιακό Σύστημα, με αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού stress, άρα το συνεχές σφίξιμο των δοντιών, με επακόλουθο την δυσλειτουργία της Κροταφογναθικής άρθρωσης.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες είναι ικανοί να προκαλέσουν ή να συνεισφέρουν στην δυσλειτουργία ή τον εκφυλισμό της κροταφογναθικής άρθρωσης. Απαιτείται λοιπόν μια ολιστική θεραπεία για την αντιμετώπιση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος. Αυτή η θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει την αντιμετώπιση τόσο των σωματικών, όσο και των συναισθηματικών αναγκών των ασθενών.
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr. John Upledger ανταποκρίνεται σε αυτήν την ανάγκη. Ο ειδικευμένος θεραπευτής μπορεί να αξιολογήσει την λειτουργικότητα του Κρανιοϊερού συστήματος, να εντοπίσει τις περιοχές που δυσλειτουργούν, και στην συνέχεια με ήπιους χειρισμούς βάρους 5gr να βελτιώσει τη λειτουργικότητα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, με αυτόν τον τρόπο να ενισχύσει την προσαρμοστική ικανότητα του οργανισμού που θα οδηγήσει στην Ομοιόσταση, δηλαδή στη λειτουργία εκείνη κατά την οποία ο οργανισμός, τόσο ως σώμα, όσο ως ψυχή, συντονίζεται με το εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον, προκειμένου να επιτύχει την αρμονία στην επιβίωση και τη λειτουργική του παρουσία ως μέλος του κοινωνικού συνόλου. Η Ομοιόσταση στη πραγματικότητα είναι η αυτό-οργάνωση ή αυτό-ρύθμιση ενός ανοικτού συστήματος, όπως είναι ο ανθρώπινος οργανισμός και αποτελεί το βασικό στόχο μιας αποτελεσματικής θεραπευτικής παρέμβασης.
Πολλοί άνθρωποι ζουν με το σύνδρομο της Κροταφογναθικής άρθρωσης, που επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους. Παρόλα αυτά υπάρχει λύση στο πρόβλημα τους αρκεί να την αναζητήσουν. Τόσο σύνθετα προβλήματα απαιτούν σύνθετες λύσεις.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 474 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ