Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για ενισχύσουν την άποψη της φυσικής δραστηριότητας στον άνθρωπο. Οι πιο σημαντικοί περιλαμβάνουν την μείωση της εμφάνισης καρδιακών παθήσεων, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων και του διαβήτη. Βοηθάει επίσης στον έλεγχο του σωματικού βάρους, την μείωση της αρτηριακής πίεσης, την αποφυγή της κατάθλιψης ή απλά σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.
Επιπλέον, σε εκείνους που βιώνουν την «brain fog-ομίχλη του εγκεφάλου», που έρχεται με την ηλικία, η άσκηση με τη μορφή της φυσικής δραστηριότητας, προκαλεί αλλαγές στον εγκέφαλο με τρόπο που προστατεύει τη μνήμη και τις δεξιότητες της σκέψης.
Σε μελέτη που έγινε στο University of British Columbia, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η τακτική αερόβια άσκηση, δηλαδή η άσκηση που ενεργοποιεί την καρδιά και τους ιδρωτοποιούς αδένες, φαίνεται να ενισχύει το μέγεθος του ιππόκαμπου, την περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται με τη λεκτική μνήμη και τη μάθηση. Αντίθετα οι ασκήσεις αντίστασης, ισορροπίας και μυϊκής τόνωσης, δεν είχαν τα ίδια αποτελέσματα.
Τα ευρήματα αυτά έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή. Κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα παγκοσμίως διαγνώσετε μια νέα περίπτωση άνοιας. Υπάρχουν εκτιμήσεις πως το 2050, περισσότεροι από 115 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν άνοια παγκοσμίως.
Η άσκηση βοηθά στη μνήμη και τη σκέψη τον εγκέφαλο με άμεσο όσο και έμμεσο τρόπο. Τα οφέλη της άσκησης προέρχονται άμεσα από την ικανότητα της να μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, τη μείωση της φλεγμονής και να διεγείρει την απελευθέρωση αυξητικών παραγόντων (χημικές ουσίες του εγκεφάλου), που επηρεάζουν την υγεία των νευρώνων του εγκεφάλου, την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων στον εγκέφαλο, ακόμη την αφθονία και επιβίωση των νέων εγκεφαλικών κυττάρων. Έμμεσα, η άσκηση βελτιώνει τη διάθεση, τον ύπνο, μειώνει το στρες και το άγχος. Τομείς που συχνά προκαλούν ή συμβάλλουν στη γνωστική εξασθένιση.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι τα τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη και τη μνήμη (ο προμετωπιαίος φλοιός και ο μέσος κροταφικός φλοιός), έχουν μεγαλύτερο όγκο σε ανθρώπους που ασκούνται συγκριτικά με εκείνους που δεν ασκούνται. «Ακόμη πιο συναρπαστικό είναι το συμπέρασμα ότι η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα τακτικής άσκησης μέτριας έντασης επί έξι μήνες ή ένα χρόνο συνδέεται με την αύξηση του όγκου επιλεγμένων περιοχών του εγκεφάλου», ισχυρίζεται ο Dr Scott McGinnis, νευρολόγος στο Brigham and Women's Hospital, καθηγητής Νευρολογίας στο Harvard Medical School.
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια άσκηση είναι η καλύτερη. Σχεδόν όλες οι μελέτες επικεντρώνονται στο περπάτημα. «Είναι πιθανόν ότι και άλλες μορφές αερόβιας άσκησης, που ενεργοποιούν την καρδιά, μπορούν να αποφέρουν παρόμοια οφέλη», λέει ο Dr McGinnis.
Πόση άσκηση απαιτείται για τη βελτίωση της μνήμης; Οι μετέχοντες στη μελέτη περπατούσαν εντατικά για μια ώρα, δυο φορές την εβδομάδα. Δηλαδή 120 λεπτά άσκηση μέτριας έντασης την εβδομάδα. Συνήθως προτείνεται μισή ώρα μέτριας σωματικής δραστηριότητα για τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας ή 150 λεπτά την εβδομάδα. Αν αυτό φαίνεται δύσκολο, ξεκινήστε με λίγα λεπτά την ημέρα και προοδευτικά αυξήστε το κατά πέντε ή δέκα λεπτά την εβδομάδα μέχρι να επιτύχετε τον στόχο σας.
Αν το περπάτημα δεν σας αρέσει, σκεφτείτε άλλες δραστηριότητες όπως η κολύμβηση, το τένις ή ακόμη και τον χορό. Οτιδήποτε ενεργοποιεί την καρδιά και σας κάνει να ιδρώσετε.
Όποια φυσική δραστηριότητα επιλέξετε καλό είναι να είναι δεσμευτική για εσάς όπως η λήψη συνταγογραφούμενου φαρμάκου. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως η «άσκηση είναι φάρμακο»!
Harvard Health Blog » Regular exercise changes the brain to improve memory, thinking skills - Harvard Health Blog
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 63 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ