Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και εργασίας έχει επιβάλλει νέες συνήθειες και έχει επιφέρει τις λεγόμενες «ασθένειες του γραφείου». Πώς τις αντιμετωπίζουμε, ή πώς τις προλαβαίνουμε;
Πολλές από τις περιπτώσεις οξύ ή χρόνιου πόνου, που καλούμαστε ως θεραπευτές να αντιμετωπίσουμε καθημερινά, οφείλονται στην επαναλαμβανόμενη κακή στάση στην εργασία ή, ακόμη, και κατά τον χρόνο ξεκούρασης. Η πολύωρη καθιστική εργασία που απαιτεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής - τις περισσότερες φορές παραβλέποντας την εργονομία-, με τις πολλές και χωρίς διαλείμματα απασχόληση μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, και η αδύναμη φυσική κατάσταση των εργαζομένων είναι οι σημαντικότερες αιτίες για τις χαρακτηριζόμενες ως "ασθένειες του γραφείου".
Παράγοντες όπως οι μικροί ή οι μεγαλύτεροι τραυματισμοί, το χαλαρό μυϊκό σύστημα, η παχυσαρκία, η σκολίωση, η κύφωση, η πλατυποδία, τα προβλήματα στην όραση ή την ακοή, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, κ.ά. προκαλούν μορφολογικές αλλαγές στον σκελετό. Επηρεάζεται η λειτουργικότητα και διαταράσσεται η αρμονία των κινήσεων, με αποτέλεσμα επώδυνες καταστάσεις όπως: το συνδρόμο υπέρχησης (τενοντοπάθεια, το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, κ.ά.), το αυχενικό σύνδρομο, η χαμηλή οσφυαλγία, η ισχιαλγία, ο πόνος στην πλάτη, κ.ά. Κοινή συνισταμένη όλων είναι ο πόνος. Να επισημαίνουμε, επίσης, ότι αυτές οι αλλαγές δεν είναι στάσιμες, αλλά προοδευτικά εξελίσσονται και πάντα οδηγούν σε μεγαλύτερη επιβάρυνση!
Είναι σημαντικό να μην χάνουμε χρόνο. Πόνος που επαναλαμβάνεται πρέπει να μας προβληματίσει!
Η τεχνική "Manual Therapy" ή "Χειροθεραπεία" για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας στις πάσχουσες περιοχές, επαναφέροντας όσο το δυνατόν περισσότερο την σωστή ανατομική διάταξη του σκελετού, σε συνδυασμό με την νευρομυϊκή επανεκπαίδευση στην σωστή στάση και την βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας, γνωστή και ως έκτη αίσθηση -δηλαδή της δυνατότητας του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος να φέρει σε επαφή και να συντονίζει τα διάφορα τμήματα του σώματος μεταξύ τους- αποτελούν μια αξιόπιστη επιλογή για τον μακροχρόνιο έλεγχο του πόνου.
Η φυσική δραστηριότητα είναι σημαντικός παράγοντας για την διατήρηση της μυϊκής ισχύος, του εύρους κίνησης των αρθρώσεων και συνολικά της λειτουργικής ικανότητας του ανθρώπου. Η άσκηση αποτελεί σημαντικό τμήμα της θεραπευτικής προσέγγισης του πόνου. Βέβαια, ο τύπος της άσκησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο ίδιος για κάθε άνθρωπο και για κάθε ηλικία, γι’ αυτό πρέπει να συμβουλεύεστε φυσικοθεραπευτή. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιοι βασικοί κανόνες:
Συχνότητα και διάρκεια: Αν η άσκηση γίνεται τρεις φορές την εβδομάδα, τότε πρέπει να διαρκεί περίπου 60 λεπτά της ώρας, ενώ αν γίνεται καθημερινά, 30 λεπτά της ώρας είναι αρκετά.
Ένταση: Πρέπει να είναι μέτρια και αεροβική, όπως: το κολύμπι, το γρήγορο περπάτημα σε διάδρομο βάδισης ή στον δρόμο, το jogging, τα ελαφρά βάρη κ.ά.
δρόμο, jogging, ελαφρά βάρη κ.α.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται και στην διατροφή για διατήρηση ιδανικού βάρους. Εάν είστε υπέρβαρος, αυτός είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας στην εμφάνιση του πόνου.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Στη προσπάθεια για να διατηρήσετε τον εαυτό σας υγιή και προστατευμένο από τραυματισμούς, βασική προϋπόθεση είναι να διατηρήσετε την περιτονία υγιή, ώστε να είναι ελεύθερη η ροή των υγρών, η ολίσθηση και να υπάρχει ευκολία στη κίνηση. Τελικός στόχος παραμένει η διατήρηση της ομοιόστασης του σώματος, που σημαίνει σώμα σε φυσική και πνευματική ισορροπία.
Μελέτη που παρουσιάσθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στο American Heart Association’s Hypertension Scientific Sessions 2022, συσχετίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση με την ταχύτερη γήρανση των οστών.
Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.
Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.
Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται από τις συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητα μας. Η καθιστική ζωή, πολλές ώρες μπροστά στη τηλεόραση ή τον υπολογιστή, η διατροφή και το άγχος συμβάλλουν σημαντικά στη πρόκληση του πόνου στη μέση. Το ίδιο συμβαίνει επίσης από την υπερβολική καταπόνηση του σώματος, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε περισσότερα από όσα πραγματικά έχουμε την ικανότητα να κάνουμε. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι πρόκληση μικροτραυματισμών στην περιτονία με επακόλουθο αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τον πόνο.
Ως κοινωνία, έχουμε επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στη διαίρεση, την αποσυναρμολόγηση και τη προσεκτική μελέτη των μικρότερων δομικών στοιχείων. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο σε ορισμένους τομείς και σε ενισχυμένη κατανόηση των επί μέρους στοιχείων, αλλά οδήγησε επίσης σε μια πολύ περιορισμένη ολιστική κατανόηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου. Τις περισσότερες φορές είναι αδύνατη μια διαφωτιστική κλινική αξιολόγηση και ακόμη πιο δύσκολή η θεραπευτική προσέγγιση χωρίς τον κίνδυνο να πονέσει περισσότερο ο ασθενής μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια προσέγγιση είναι να μην κάνουμε τίποτα, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ότι αυτό θα είναι ευεργετικό για τον ασθενή μας, αντίθετα πολλές φορές συσσωρεύει και άλλες δυσκολίες. Μια άλλη προσέγγιση είναι να υιοθετήσουμε μια στρατηγική θεραπευτικής προσέγγισης βήμα-βήμα. Δηλαδή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική θεραπεία.
Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης, είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η αιτία βρίσκεται στη ίδια τη σπονδυλική στήλη, και, ως εκ τούτου, η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να εστιάζεται εκεί. Ωστόσο, άλλοι παράγοντες, εκτός της σπονδυλικής στήλης συχνά προκαλούν αλλαγές στη μορφολογία της. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιμο να διευρύνουμε τον θεραπευτικό μας ορίζοντα, συμπεριλαμβάνοντας στο πλάνο μας και άλλες περιοχές του σώματος.
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 117 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ