Η μεταβλητότητα της καρδιακής συχνότητας και η επίδραση της Κρανιοϊερής θεραπείας στη ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος σε άτομα με υποκειμενική σωματική δυσφορία (subjective discomforts): μια πιλοτική μελέτη

ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΑΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ

Επίδραση της Κρανιοϊερής Θεραπείας στο Αυτόνομο Ν.Σ.

Μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού (HRV) είναι μέθοδος μέτρησης των μεταβολών του καρδιακού ρυθμού. Υπολογίζεται με ανάλυση στο Ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) των χρονολογικών σειρών των διαστημάτων από παλμό προς παλμό ή τις μεταβολές της αρτηριακής πίεσης.

Η HRV θεωρείται ως ένας δείκτης δραστηριότητας της αυτόνομου ρύθμισης της λειτουργίας του κυκλοφορικού. Επίσης θεωρείται ως καθοριστική μέθοδος ανάλυσης της δραστηριότητας του αυτόνομου νευρικού συστήματος. 

Μεταβολή (κυρίως μείωση) του HRV έχει αναφερθεί ότι συνδέεται με διάφορες παθολογικές καταστάσεις όπως η υπέρταση, αιμορραγικό σοκ, και το σηπτικό σοκ. Έχει βρεθεί επίσης ως προγνωστικός παράγοντας της θνησιμότητας μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Από μαθηματική άποψη, η HRV αντανακλά την κανονικότητα της δραστηριότητας καρδιακού ρυθμού. Αυξημένη κανονικότητα αντιστοιχεί σε μείωση της μεταβλητότητας του καρδιακού ρυθμού, και το αντίστροφο. Η μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού προέρχεται από τη διαφορά σε χρονικά διαστήματα που έχει παρέλθει μεταξύ δύο διαδοχικών κτύπων της καρδιάς, που ονομάζεται διαστήματα RR και μετριέται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου (ms). Τα διαστήματα RR λαμβάνονται από το σήμα του ΗΚΓ, όπως καταδεικνύεται στο σχήμα.

Η αυξημένη δραστηριότητα (τόνος) συμπαθητικού νευρικού συστήματος οδηγεί σε μειωμένη HRV, και το αντίστροφο η αυξημένη δραστηριότητα του παρασυμπαθητικού αυξάνει την HRV.

Οι μετρήσεις HRV δεν αντικατοπτρίζουν την ακριβή διάγνωση, αλλά μάλλον τον μη ειδικό κίνδυνο για την υγεία σε ποσοστό (πριν από την ανάπτυξη της νόσου), δεδομένου ότι HRV μετρά τα ποιοτικά / αριθμητικά επίπεδα του στρες και της άσκησης, τα οποία αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου. Χρόνια αυξημένα επίπεδα του κινδύνου για την υγεία (για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από μερικούς μήνες) μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση σοβαρών ασθενειών. Πολλές ερευνητικές εργασίες έχουν δημοσιευτεί, σχετικά με το θέμα της αξιοπιστίας των δεδομένων HRV, σε διάφορους κλάδους της ιατρικής.

Η μεταβλητότητα της καρδιακής συχνότητας και η επίδραση της Κρανιοϊερής θεραπείας στη ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος σε άτομα με υποκειμενική σωματική δυσφορία (subjective discomforts): μια πιλοτική μελέτη

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η υποκειμενική σωματική δυσφορία (συναισθηματική δυσφορία ή συναισθηματικός πόνος), σε προ κλινικό επίπεδο, οφείλεται συνήθως σε ανισορροπία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος (Α.Ν.Σ.), στο οποίο εστιάζει η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να προσδιοριστεί η τυχόν μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού (HRV), σε σχέση με την Κρανιοϊερή Θεραπεία.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Πρόκειται για μια εν μέρει- ελεγχόμενη μελέτη με διασταυρούμενη σχεδίαση. Σε ιδιωτικό εργαστήριο, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις σε 31 ασθενείς με υποκειμενική σωματική δυσφορία, πριν και μετά χωρίς θεραπευτική παρέμβαση (έλεγχος) και σε περίοδο παρέμβασης. Ο καρδιακός ρυθμός καταγράφηκε χρησιμοποιώντας συσκευή, που απαιτούσε χρόνο μέτρησης 140s και επαφή ηλεκτροδίου στο ακροδάχτυλο.

ΜΕΤΡΗΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ: Μεταβλητότητα της καρδιακής συχνότητας υπό την επίδραση μιας καθορισμένης εφάπαξ παρέμβασης με Κρανιοϊερή Θεραπεία (δοκιμαστική παρέμβαση), έναντι ελέγχου (καθορισμένη περίοδος ανάπαυσης).

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η τυπική απόκλιση όλων των διαστημάτων RR (ms) και η συνολική ισχύς της διακύμανσης του διαστήματος RR στο εύρος της συχνότητας, ερμηνεύονται μαζί ως δείκτης της δραστηριότητας του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος και ως μέτρο της ικανότητος του σώματος να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις για την υγεία. Καμία από αυτές τις παραμέτρους δεν αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου ελέγχου (P>0,05), ενώ κατά τη διάρκεια της περιόδου παρέμβασης παρατηρήθηκε αύξηση και των δυο (P<0,05, P<0,01). Εν τούτοις, η αλληλεπίδραση μεταξύ της θεραπείας και της αύξησης των δεικτών δεν ήταν στατιστικά σημαντική (P>0,05). Δεν παρατηρήθηκαν μεταβολές στην αναλογία χαμηλής συχνότητας/υψηλής συχνότητας (ισορροπία συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού) κατά τη διάρκεια του ελέγχου ή της περιόδου παρέμβασης (P>0,05).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είχε ευνοϊκή επίδραση στην αυτόνομη νευρική δραστηριότητα. Αυτό από μόνο του είναι ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, αλλά απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αναγνώριση συγκεκριμένων επιδράσεων των τεχνικών της Κρανιοϊερής θεραπείας, απομακρυνόμενοι από την αλληλεπίδραση θεραπευτή-ασθενή.